کمبود قراضه، سنگ‌آهن و گندله در افزایش ظرفیت تولید فولاد با گذشت ۳ سال از رونمایی طرح جامع فولاد، آخرین مطالعات نشان می‌دهد افزایش ظرفیت تولید فولاد به ۵۵ میلیون تن تا ۷ سال آینده با کمبود سنگ‌آهن، قراضه و گندله روبه‌روست که باید از طریق واردات این نیاز صنعت فولاد تأمین شود. به گزارش […]
کمبود قراضه، سنگ‌آهن و گندله در افزایش ظرفیت تولید فولاد
با گذشت ۳ سال از رونمایی طرح جامع فولاد، آخرین مطالعات نشان می‌دهد افزایش ظرفیت تولید فولاد به ۵۵ میلیون تن تا ۷ سال آینده با کمبود سنگ‌آهن، قراضه و گندله روبه‌روست که باید از طریق واردات این نیاز صنعت فولاد تأمین شود.
به گزارش اقتصادنیوز، هرچه از نقطه آغازین جهت‌گیری افزایش ظرفیت تولید در صنعت فولاد می‌گذرد، نگرانی برای تأمین نیاز اولیه فولاد بیش‌تر می‌شود. مطالعات اولیه طرح جامع فولاد نشان داده برای افزایش ظرفیت تولید در این صنعت نیاز به ۱۶۵ میلیون تن سنگ آهن، ۸۰ میلیون تن کنسانتره، ۸۰ میلیون تن گندله، ۵۸ میلیون تن آهن اسفنجی و ۵۵ میلیون تن شمش وجود دارد.
چنین پیش‌بینی در حالی صورت گرفته که کارشناسان معتقدند اگر قرار باشد در افق ۱۴۰۴ حدود ۵۵ میلیون تن فولاد تولید شود باید در حدود ۱۳۵ میلیون تن سنگ‌آهن برداشت و از آن ۱۴٫۸ میلیون تن سنگ‌آهن دانه‌بندی، ۷۷٫۲ میلیون تن کنسانتره و ۷۲ میلیون تن گندله تولید کرد. این در شرایطی است که طبق آمارهای رسمی هم‌اکنون ظرفیت استخراج سنگ‌آهن در ایران ۴۰ میلیون تن، کنسانتره ۲۴ میلیون تن، گندله ۲۲ میلیون تن و آهن اسفنجی ۱۸ میلیون تن است.
از سویی به تازگی برآوردهای انجام شده توسط کارشناسان نشان داده، برای رسیدن به ظرفیت تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در سال ۱۴۰۴، باید شش میلیون تن قراضه پایه آهنی برای کارخانه‌های داخلی تأمین شود. ضمن این‌که اکنون بین ۲٫۵ تا ۲٫۷ میلیون تن مصرف آهن قراضه در ایران وجود دارد و با توجه به کاهش منابع قراضه و نیاز به واردات باید توجه خاصی به زیرساخت بنادر برای تخلیه قراضه انجام شود. با این اوضاع به نظر می‌رسد همچنان وابستگی به وارداتی مواد اولیه در صنعت فولاد کشور وجود دارد.
اما با توجه به این‌که فعلاً صنعت فولاد کشور در سایه بحران افت قیمت مواد معدنی در بازار جهانی قرار گرفته از سویی وضعیت رکود داخلی سبب شده پروژه‌های عمرانی و ساخت و سازهای کم‌تری در کشور صورت گیرد؛ زمانی که پروژه‌های عمرانی دولت و ساخت و سازهای بخش خصوصی در حال رکود باشد، صنعت فولاد نیز دچار رکود می‌شود.
اگر چه کارشناسان راهکارهای برون رفت از رکود صنعت فولاد را شامل افزایش صادرات، فعال کردن پروژه‌های عمرانی، کاهش نرخ سود بانکی، حمایت از تولید داخل، نیاز به راهبرد مناسب داخلی و مدیریت قوی برای جلوگیری از تشدید رکود و همچنین جلوگیری از واردات می‌دانند اما پیش‌بینی می‌شود اگر تولید فولاد در سال ۲۰۱۶ کاهش نیابد، افزایش قیمت را هم تجربه نخواهد کرد. تحلیلگران دو دلیل اساسی این امر را افزایش نرخ بهره بانکی آمریکا و کاهش تولید فولاد چین عنوان می‌کنند.
ایمیدرو اخیراً اعلام کرده است که به دلیل رکود بازار فولاد در سطح جهانی بهترین زمان برای سرمایه‌گذاری اکنون است، زیرا تا وقتی طرح‌های توسعه به بهره‌برداری برسند، قیمت‌ها نیز به نرخ واقعی خود خواهند رسید. با توجه به این‌که قرار است تا سال ۱۴۰۴ ظرفیت تولید فولاد ایران به ۵۵ میلیون تن برسد و طرح‌های زنجیره تولید فولاد در زمینه‌های تولید سنگ‌آهن، کنسانتره، گندله، آهن اسفنجی و شمش در کشور به تدریج قرار است به بهره‌برداری برسند، آیا ایران می‌تواند ظرف ۷ سال آینده تمامی نیازهای تولید صنعت فولاد را از داخل کشور برای افزایش تولید برآورده کند یا واردات مواد اولیه برای تولید فولاد در سال‌های پیش‌رو از تولید داخلی سبقت می‌گیرد؟
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.