قبرستان اینترنت و اطلاعات گمشده ! فکر کنید میخواهید عکسی از خودتان را که پیش از سال ۲۰۱۰ میلادی جایی در اینترنت، به جز فیسبوک یا ایمیل تان قرار داده اید، پیدا کنید؛ یا متنهایی که روی مسیج بوردها یا صفحه دوستتان گذاشتهاید. آیا به این محتواها دسترسی دارید؟ اینترنت در دهه ۲۰۱۰ میلادی، عمدتاً […]
قبرستان اینترنت و اطلاعات گمشده !
فکر کنید میخواهید عکسی از خودتان را که پیش از سال ۲۰۱۰ میلادی جایی در اینترنت، به جز فیسبوک یا ایمیل تان قرار داده اید، پیدا کنید؛ یا متنهایی که روی مسیج بوردها یا صفحه دوستتان گذاشتهاید. آیا به این محتواها دسترسی دارید؟
اینترنت در دهه ۲۰۱۰ میلادی، عمدتاً با مسایلی همچون نقش شبکههای اجتماعی در انتخابات ریاستجمهوری سال ۲۰۱۶ آمریکا، رشد افراطگرایی و سقوط حریمخصوصی با رسواییهایی مثل کمبریج آنالیتیکا به یاد آورده خواهد شد. اما یک پدیده دیگر هم در این دهه رخ نمود که برای آیندگان قابل بررسی خواهد بود: نابودی تدریجی فرهنگ قدیمیتر اینترنت.
این نابودی به دو شکل اتفاق افتاده است: سایتها یا سرویسهایی که تعطیل شدهاند یا مدل کسبوکارشان تغییر کرده است.
با وجود سر و صدای زیادی که استارتآپهای اجتماعی مانند اسنپچت، تیکتاک، میرکت و از این قبیل به راه انداختهاند؛ اگر خوب دقت کنید میبینید که محتواهایی که شما ساختهاید، شامل تصاویر، نوشتهها، ایمیلها و پیامهایتان، تقریباً به طور انحصاری در دست غولهای بزرگ فناوری؛ یعنی گوگل، فیسبوک، مایکروسافت، آمازون و اپل است.
اما تکلیف باقی محتواهای شما چه میشود؟
کسی چه میداند! احتمالاً عمدتاً این محتواها برای همیشه از بین رفتهاند.
در ادامه به برخی سرویسهایی میپردازیم که در دهه ۲۰۱۰ میلادی، رفتند و محتواهای ما را هم با خود بردند.
Friendster
شاید خیلی از ماها عضو Friendster نبودهایم. اما به هر حال این شبکه اجتماعی کاربرانی داشت. فرندستر از اوایل دهه ۲۰۰۰ آغاز به کار کرد، اما هرگز نتوانست به محبوبیت فوقالعادهای برسد. در نهایت هم در سال ۲۰۱۱ میلادی به کلی تغییر مدل داد و به یک شرکت بازیسازی تبدیل شد و پروفایلهای قدیمیکاربرانش را برای همیشه حذف کرد.
Myspace
احتضار مای اسپیس طولانی تر و مرگش دردناک تر بود. در سال ۲۰۱۳ میلادی، این شبکه اجتماعی که طرفداران بسیاری داشت، رویکردش را تغییر داد و موسیقی محور شد؛ هر چند همچنان میتوانستید با حساب کاربری قبلی تان به این شبکه وارد شوید و تصاویر و دادههایتان موجود بود. اما در سال ۲۰۱۹ و در پی اشتباه فنی در زمان تغییر سرورها، تمامیمحتواهای پروفایلهای پیش از سال ۲۰۱۵ برای همیشه از بین رفت.
Flickr
فلیکر زمانی محبوب دلهای عکاسان بود. البته هنوز هم این سرویس وجود دارد؛ اما در اواخر سال ۲۰۱۸، صاحب این سرویس که AOL/Yahoo بود، فلیکر را به سایت میزبانی تصاویر SmugMug فروخت. اسماگ ماگ سرویسی بود که عکاسان حرفهای از آن استفاده میکردند. در پی این نقلوانتقال، به کاربران فلیکر چندماه فرصت داده شد که آرشیو خود را دانلود کنند یا حساب کاربریشان را به حساب اسماگ ماگ ارتقاء دهند که البته باید بابت حساب کاربری این سرویس جدید پول پرداخت میکردند.
کاربرانی که یکی از این دو کار را نکردند، تمامیتصاویر، به جز یک هزار تصویر آخرشان را از دست دادند. مشخص نیست این اتفاق برای چه تعداد از کاربران فلیکر افتاده است. اما میتوان حدس زد که در پی این اتفاق، تعداد زیادی عکس برای همیشه از بین رفته است.
Webshots
وب شاتس در اواسط دهه ۹۰ میلادی آغاز به کار کرد؛ اما در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، با ارزانتر شدن دوربینهای دیجیتالی بود که اسم و رسمیبه هم زد و در نهایت از سوی سینت و سپس از سوی American Greetings خریداری شد. اما چندسال بعد به صاحب اولش فروخته شد و به Smile by Webshots تغییر نام داد. وبشاتس در پی این تغییر به سایتی برای وال پیپرهای دسکتاپ تبدیل شد و به کاربران فقط دو ماه مهلت داده شد که عکسهای شان را دانلود کنند یا به سرویس پولی Smile بپیوندند. آنهایی که هیچ کدام از این دو کار را نکردند، عکسهای شان برای همیشه پاک شد.
Photobucket
فوتو باکت در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که سرویس hotlinking (میزبانی تصاویر و نمایش آنها روی سایتهای دیگر) فقط برای حسابهای کاربری پولی در دسترس خواهد بود. قیمت این حسابهای کاربری نیز سالانه ۴۰۰ دلار اعلام شد.
هات لینکینگ امروزه دیگر خیلی از مد افتاده است؛ اما توجه کنید که از این سرویس برای انتشار محتوا روی وبلاگها، تالارهای گفت وگوی اینترنتی و حتی فهرستهای فروش آمازون استفاده میشد که این تصمیم، مقدار زیادی تصاویر از دست رفته روی سرویسهای مذکور روی دست کاربران گذاشت.
وبلاگها
البته که وبلاگنویسی هنوز هم زنده است و تعداد زیادی بلاگر در دنیا مشغول انتشار محتوا هستند؛ اما پیدایش شکل جدیدی از ارتباطات در شبکههای اجتماعی که برای همه در دسترس و باز است، سرویسهای وبلاگ را بسیار ضعیف کرده است. توئیتر، تامبلر، اینستاگرام و مدیوم، همه و همه، ایده یک وبسایت شخصی را از دور خارج کردند؛ به ویژه برای کسانی که میخواهند فقط درباره زندگی روزمرهشان پستهای کوتاه بگذارند.
برخی از بلاگرهای نیمه حرفهای، یعنی آنهایی که در حوزههایی مانند غذا و مد وبلاگ مینویسند و پول میگیرند، هنوز فعالند؛ اما بسیاری از آنها هم به سرویسهایی مانند اینستاگرام مهاجرت کرده اند. غروب گوگل ریدر در سال ۲۰۱۳، در واقع سنگ قبری بود که بر مزار محبوبیت وبلاگهای شخصی گذاشته شد. حتی برای بلاگرهای حرفه ای که روی سایتهایی مانند Videogum یا Gawker فعالند هم دهه گذشته، پرفروغ به پایان نرسید.
اما برخلاف سرویسهای عکس، وبلاگها توانستند محتواهای مردم را تا حد زیادی حفظ کنند. سرویس بلاگر که زیرمجموعه گوگل بود، همچنان در دسترس است؛ اگرچه کمتر کاربری روی آن فعال مانده است. وردپرس نیز توانست دوام بیاورد و حتی تامبلر را از ورایزون خریداری کرد. LiveJournal نیز به یک شرکت روس فروخته شد.
اما Xanga در سال ۲۰۱۳ وبلاگ کاربرانی را که حساب کاربری حرفهای نخریدهاند، حذف کرد و هماکنون فقط به صورت پولی در دسترس قرار دارد.
AOL Instant Messenger
AIM یکی از اولین و محبوبترین پیامرسانها بود؛ اما با پیشرفت پیامرسانها رفتهرفته محو شد. حالا هم اگر رمز عبور یادتان باشد، میتوانید به چتهای قدیمیتان دسترسی داشته باشید، وگرنه باید قیدشان را بزنید.
منبع: عصر ایران
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.