موانع سرمایه‌گذاری در ایران شرکت بزرگ زیمنس چندصد هزار نیرو و افراد فعال در نمایندگی‌ها در سراسر جهان دارد؛ جمع ارزش ماشین‌‌ها و تجهیزات کارگاه‌های این شرکت به یک میلیارد یورو نمی‌رسد؛ اما این شرکت سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد و حدود ۴ میلیارد دلار سود خالص دارد. تعداد افرادی که در کارگاه‌های این شرکت […]
موانع سرمایه‌گذاری در ایران
شرکت بزرگ زیمنس چندصد هزار نیرو و افراد فعال در نمایندگی‌ها در سراسر جهان دارد؛ جمع ارزش ماشین‌‌ها و تجهیزات کارگاه‌های این شرکت به یک میلیارد یورو نمی‌رسد؛ اما این شرکت سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد و حدود ۴ میلیارد دلار سود خالص دارد.
تعداد افرادی که در کارگاه‌های این شرکت مشغول تولید و ساخت انواع موتور، کمپرسور و توربین و غیره هستند، حدود ۳۰ هزار نفر هستند و این بدان مفهوم است که هر نفر، ۱۳۰ هزار یورو در سال سود خالص برای شرکتشان ایجاد می‌کنند. این سود ناشی از عملکرد ماشین‌‌ها و تجهیزات شرکت نیست بلکه ناشی از عملکرد پرسنل متخصص و سختکوش و متعهد شرکت است.
آن‌‌ها ضمن این‌که حقوق خود را تأمین می‌کنند هر کدام بیش از ۱۳۰ هزار یورو سود خالص برای شرکتشان ایجاد می‌کنند. سایر شرکت‌های مهم دنیا نیز چنین وضعیتی دارند و شرکت‌های مشابه زیمنس در ایران عبارتند از فاتح صنعت، طا‌ها قالب‌طوس، ماشین‌سازی اراک، آذرآب و چند شرکت دیگر…
این شرکت‌ها چند نفر پرسنل دارند و هر پرسنل چقدر سود برای شرکت ایجاد می‌کند؟ برخی از این شرکت‌ها همین که زیان نمی‌کنند، خرسندند. حاشیه سود آن‌‌ها کم و پاسخگوی حجم سرمایه‌گذاری انجام شده نیست. در شرکت‌های دیگر و مجتمع‌های بزرگ صنعتی ایران نیز همین وضعیت وجود دارد. حقوق پرسنل در مقابل بهره‌وری آن‌‌ها قابل قبول نیست. برای انجام یک کار مشخص در کشورهای صنعتی ۲۰۰ نفر فعالیت می‌کنند در حالی که برای انجام همان میزان کار در ایران ۸۰۰ نفر کار می‌کنند. حقوق هر کارگر متخصص در کشورهای صنعتی ۲۰۰۰ یورو است در حالی که حقوق پرسنل کم تخصص در ایران ۱۰۰۰ یورو است اما آنجا یک چهارم شرکت مشابه ایرانی نیرو دارد لذا هزینه نیروی انسانی در ایران کم‌تر از کشورهای صنعتی نیست و این مزیت از ایران صلب شده خصوصاً در کارخانه‌های بزرگ و صنایع واقع در مناطق جنوبی ایران.
قانون کار در ایران ضد کار و ضد جذب سرمایه‌گذاری است قانون کار در ایران یکی از عوامل اصلی بیکاری و عدم رغبت به سرمایه‌گذاری است. این قانون غالباً حق را به کارگر می‌دهد و کارفرما را تحت فشار قرار می‌دهد. طبق این قانون کارفرما که سرمایه‌گذاری کرده و شغل ایجاد نموده نمی‌تواند نیروی کم کار یا پر حاشیه یا نا‌مناسب خود را اخراج کند اگر کارگرش را اخراج کند کارگر با حکم اداره کار بر سر کار خود باز می‌گردد لذا سرمایه‌گذاری که میلیارد‌ها تومان هزینه کرده و با سختی بسیار صد‌ها شغل ایجاد کرده باید در خدمت کارگر باشد. کارگر‌ها بعضاً تحصن می‌کنند و حقوق و شرایط بهتر می‌خواهند و اداره کار معمولاً از کارگر حمایت می‌کند و به این ترتیب کارفرما را از کرده خود پشیمان می‌کنند و خسارت زیادی به سرمایه‌گذار وارد می‌شود برخی از کارفرمایان نیز عطای کار و تولید را به لغایش بخشیده و واحدهای تولیدی خود را می‌فروشند یا تعطیل می‌کنند.
قانون کار ایران بیش‌تر بر‌گرفته از قوانین کمونیستی است و این نوع قوانین در جهان منسوخ شده و شرکت‌ها را به سمت ورشکستگی سوق می‌دهد.
سیدحسین میرافضلی- مدیرعامل پتروشیمی جم
منبع: سایت نفت ما
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.