بزرگ‌ترین مجسمه ایران را با خالقش بشناسید بزرگ‌ترین تندیس یادبود مقاومت مردم کردستان در هشت سال جنگ تحمیلی توسط مجسمه‌ساز کردستانی «هادی ضیاء‌الدینی» ساخته و در پارک جنگلی آبیدر سنندج نصب شده است. مضمون این تندیس یادبود مقاومت مردم کُرد در هشت سال جنگ تحمیلی است. به گزارش ایسنا، ساخت این مجسمه دو سال به […]
بزرگ‌ترین مجسمه ایران را با خالقش بشناسید
بزرگ‌ترین تندیس یادبود مقاومت مردم کردستان در هشت سال جنگ تحمیلی توسط مجسمه‌ساز کردستانی «هادی ضیاء‌الدینی» ساخته و در پارک جنگلی آبیدر سنندج نصب شده است. مضمون این تندیس یادبود مقاومت مردم کُرد در هشت سال جنگ تحمیلی است. به گزارش ایسنا، ساخت این مجسمه دو سال به طول انجامیده و به شکل فیگور پدر و دو فرزند شهیدش ساخته شده است. این مجسمه به صورت پنج قطعه سه‌متری و از جنس ورق فلز بوده که ارتفاع آن ۱۵ متر و فنداسیون آن نیز هفت متر است. ساخت این پیکره اعتراضی بر علیه اقدامات غیرانسانی و خلاف قوانین بین‌المللی نسبت به مردم بی‌گناه غیرنظامی‌کُرد است. به گفته کارشناسان این مجسمه بزرگ‌ترین پیکره ساخته شده در ایران است. ضیاء‌الدینی در ابتدا بیان می‌کند: ساخت این مجسمه ۹ سال پیش، از طرف بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سفارش داده شد. پس از طراحی ایده اثر، آن را با سفارش‌دهنده هماهنگ و شروع به ساخت اثر کردم. کمتر از دو ماه پیش شروع به نصب قطعات کردیم و تقریباً ۲۰ روز پیش کارش تمام شد؛ البته هنوز محوطه‌سازی و کار پایه باقی مانده است. او در پاسخ به اینکه چرا اثر را به صورت فیگور پدر و دو فرزند شهیدش ساخته است؟ می‌گوید: زمانی که هنرمند در یک لحظه به کلیت موضوع و محتوای امر نگاه می‌کند، تصاویر و ایده‌هایی به ذهنش می‌رسد که از میان آنها ایده نهایی خود را انتخاب می‌کند. موضوعی که به من با عنوان «نماد ایثار و مقاومت مردم کردستان» سفارش داده بودند، یک موضوع خیلی کلی بود. از طرفی نمی‌شد مقاومت را به نیروهای نظامی محدود کرد؛ چون پابه‌پای نیروهای رزمنده و کسانی که مستقیماً درگیر جنگ بودند، مردم هم دردی مشترک را تجربه می‌کردند. در نتیجه سمبل یک پدر و دو فرزند شهید شده او را انتخاب کردم. از او سؤال می‌کنیم که آیا دو سال پیش این کار را سفارش گرفته است؟ پاسخ می‌دهد: نه! ۹ سال پیش. توضیح می‌دهد: همان زمانی که کار را به من سفارش دادند پس از دو سال کار را تمام کردم ولی دقیقاً نمی‌دانم چرا نصب کار چند سال طول کشید؟ البته می‌دانم که یکی از دلایل این امر انتخاب مکان نصب کار بود. در بخش دیگری از این مصاحبه به شیوع ویروس کرونا اشاره می‌کنیم و از ضیاء‌الدینی سؤال می‌کنیم که فعالیت او در این ایام دستخوش چه تغییراتی شده است؟ پاسخ می‌دهد: معمولاً سفارش‌های مختلفی در دست دارم و با شیوع این بیماری هیچ تغییری در روند کاری‌ام به وجود نیامده است. تنها برخلاف همیشه که کارگاه مجسمه‌سازی من محل رفت‌وآمد دوستان هنری بود، اکنون دیگر به آن گونه نیست. در پایان از این هنرمند می‌پرسیم که به نظر او آیا شیوع ویروس کرونا دنیای مجسمه‌سازی را دستخوش تغییرات خواهد کرد؟ می‌گوید: من معمولاً تسلیم اتفاقات زودگذر نمی‌شوم. نگاه هنرمند نسبت به قضایا و جنبه محتوایی اثرش، کلی و عام است؛ یعنی وظیفه یک هنرمند معمولاً انجام کار روزمره و تاریخ‌دار نیست که پس از مدتی مورد بی‌توجهی قرار بگیرد. دوست دارم کاری که می‌سازم آنقدر کلی و عام باشد که تمام مسائل بشری را دربرگیرد و در طول زمان بتواند کارایی خود را حفظ کند. او ادامه می‌دهد: نمونه بارز این امر، حافظ است؛ او برای هیچ اتفاق مشخصی شعر نگفته است ولی اشعار او همچنان پس از سال‌ها در جامعه انسانی نفوذ کرده و اشعارش به گونه‌ای است که مخاطب احساس می‌کند حافظ از زمان او صحبت می‌کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.