پالایشگاه‌ها به دنبال بازار‌هایی برای محصولات مازاد خواهند بود

پالایشگاه‌ها به دنبال بازار‌هایی برای محصولات مازاد خواهند بود

هیچکس به درستی نمی‌داند زمانی که پاندمی‌ ویروس کرونا مغلوب شود، تقاضا برای نفت چه وضعیتی خواهد داشت اما احتمالاً کمتر از سال ۲۰۱۹ خواهد بود و ممکن است سال‌های زیادی زمان ببرد تا به وضعیت عادی خود برگردد.

به گزارش ایسنا، اگرچه سیگنال‌هایی از گذشتن بدترین ریزش تاریخی تقاضا برای نفت مشاهده می‌شود اما هیچکس بهبود سریع تقاضا به سطحی که پیش از شیوع پاندمی‌ویروس کرونا وجود داشت را پیش‌بینی نمی‌کند. برخی مانند بن‌فان‌بوردن؛ مدیرعامل شرکت رویال داچ‌شل پیش‌بینی می‌کند که تقاضا برای نفت ممکن است به طور کامل احیاء نشود.

تحلیلگران سیتی‌گروپ با نهایت خوش‌بینی، انتظار ندارند که مصرف سوخت جت تا سال ۲۰۲۲ به سطح سال ۲۰۱۹ برگردد و مدیرعامل بوئینگ اظهار کرده که ترافیک مسافری ممکن است به مدت سه سال به سطح سال ۲۰۱۹ برنگردد و حتی زمانی که سفرهای هوایی به وضعیت عادی برمی‌گردند، ایرلاین‌ها از جدیدترین هواپیماهای خود که مصرف انرژی بهینه‌ای دارند، استفاده خواهند کرد.

اگر افت تقاضای آتی برای نفت را پنج میلیون بشکه در روز فرض بگیریم، چندان زیاد به حساب نمی‌آید و معادل حدود پنج درصد از تقاضای جهانی برای نفت است. مصرف نفت جهان در آوریل حداکثر ۳۵ میلیون بشکه در روز کاهش پیدا کرده و پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که مصرف نفت در سال ۲۰۲۰ حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز یا معادل ۱۰ درصد از عرضه جهانی نسبت به سال ۲۰۱۹ کمتر خواهد بود.

شاید پس از پایان شیوع کووید۱۹ بسیاری از افراد به سرعت به زندگی عادی برگردند اما عده زیادی هم رفت‌وآمد روزانه به محل کار را متوقف کرده و ترجیح می‌دهند به دورکاری بپردازند و کارفرمایان ممکن است از پذیرش چنین پیشنهادی استقبال کنند. پس از چند ماه برگزاری موفقیت‌آمیز کنفرانس از راه دور، سفرهای کاری که همواره هواپیماها را پُر از مسافر نگه می‌داشت، ممکن است مورد تجدیدنظر قرار بگیرند. این تغییرات ممکن است مصرف برق را افزایش دهند اما تقاضا برای سوخت را پایین برده و کمک چندانی به صنعت نفت نمی‌کنند.

البته می‌توان بحران اخیر را مانند بحران مالی سال ۲۰۰۹-۲۰۰۸ نادیده گرفت اما پاندمی ‌جهانی بسیار متفاوت‌تر از بحران مالی است و بحث سلامت جسمی ‌به اندازه سلامت مالی مطرح است و ممکن است باعث شود همه ما به درجات مختلف شیوه‌های جدیدی را در کار و زندگی در پیش بگیریم. صنعت نفت می‌تواند کاهش پنج درصدی تقاضا برای نفت در بلندمدت را تحمل کند اما رونق و شکوفایی برای این صنعت دشوارتر خواهد شد.

حتی پیش از ورود به پاندمی، عمده رشد تقاضای جهانی برای نفت به جای سوخت‌ها در صنعت پتروشیمی ‌بود و دورنما برای پالایشگاه‌ها در اروپا و آمریکای شمالی که با رقابت فزاینده پالایشگاه‌های جدید در خاورمیانه و آسیا روبه‌رو بودند، تیره شده بود. کاهش طولانی مدت تقاضا برای سوخت‌ها این رقابت را شدیدتر خواهد کرد و پالایشگاه‌ها به دنبال بازارهایی برای محصولات مازاد تقاضا خواهند بود.

بخش بالادستی صنعت نفت که نفت را کشف و استخراج می‌کند، ممکن است مشکلات کمتری داشته باشد. میادین معمولاً پس از مدتی فعالیت فرسوده شده و تولیدکنندگان را وا می‌دارند به دنبال ایجاد ظرفیت جدید تولید در نقطه دیگری باشند. این مسأله در منطقه شیل آمریکا کاملاً روشن است. موج دوم رونق نفت شیل تحت‌تأثیر چندین سال رشد قوی تقاضای جهانی صورت گرفت و باعث شد اکثر تولیدکنندگان جهان از جمله کشورهای عضو اوپک در حد توان نفت تولید کنند و این امر نفت را در محدوده ۵۰ دلار در هر بشکه قرار داد.

اما تولیدکنندگان اوپک اکنون تولیدشان را بیش از ۲۰ درصد کاهش داده‌اند و کشورهای غیراوپک هم تولیدشان را به میزان مشابه کاهش می‌دهند. درست است که بعضی از چاه‌هایی که تعطیل می‌شوند هرگز دوباره گشوده نخواهند شد اما اکثراً منتظر خواهند ماند تا صاحبانش فرصت دوباره‌ای برای بازگشت به فعالیت پیدا کنند. اشباع عرضه نفت درست ماهه دهه ۱۹۹۰ قیمت‌های نفت را در سطح پایینی نگه داشته است.

نه مدیریت عرضه به سرکردگی عربستان‌سعودی و نه فشار رئیس‌جمهور آمریکا روی تولیدکنندگان خارجی قادر نخواهد بود اشباع عرضه فعلی را حذف کند و زمانی که این بحران به پایان برسد، ریاض ممکن است تمایل کمتری برای ایفای نقش تولیدکننده تأثیرگذار بر بازار داشته باشد و تولیدش را محدود نگه دارد، در حالی که سایرین شیرهای نفتشان را باز می‌کنند.

براساس گزارش بلومبرگ، هر زمانی که قیمت‌های نفت افزایش پیدا کرده، تولیدکنندگان به سوی استفاده از ظرفیت غیرفعال شتافته‌اند و به احیای قیمت ضربه زده‌اند. پس از افت قیمت نفت در اواسط دهه ۱۹۸۰ دو دهه طول کشید تا قیمت نفت به سطح قبلی برگردد. این بار هم ممکن است زمان زیادی ببرد تا قیمت‌ها به سطح قبلی برگردند.