رییس هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران سازمان‌های مختلف با تمرکز جزیره‌ای و بخشی به سازمان خود نگاه نکنند محمدسعید سیف، رییس هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران، گفت: بخش‌های دولتی بعضاً به خاطر اختلاف نظر‌ها و تفاوت در ساختارهای وزارتخانه‌ها، ممکن است توجه کم‌تری نسبت به نتیجه اقتصادی که می‌تواند برای کل کشور حاصل […]
رییس هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران
سازمان‌های مختلف با تمرکز جزیره‌ای و بخشی به سازمان خود نگاه نکنند
محمدسعید سیف، رییس هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران، گفت: بخش‌های دولتی بعضاً به خاطر اختلاف نظر‌ها و تفاوت در ساختارهای وزارتخانه‌ها، ممکن است توجه کم‌تری نسبت به نتیجه اقتصادی که می‌تواند برای کل کشور حاصل شود داشته باشند و بخشی از منافع ملی تأمین نشود.
به گزارش مارین‌نیوز، شرایط جدید پس از رفع تحریم‌ها، تجسم افق‌های تازه و روشنی برای صنعت دریایی ایران است. به نظر می‌رسد نفس تازه‌ای در این صنعت مهم و استراتژیک دمیده شده که مدیریت دقیق و همه جانبه آن از اهمیت بالایی برخوردار است به شکلی که عدم توجه همه جانبه به ظرفیت‌ها به نوعی زمین زدن صنایع داخلی است.
در همین خصوص گفت‌و‌گویی با محمدسعید سیف، دبیر ستاد توسعه فن‌آوری و صنایع دانش‌بنیان دریایی معاونت علمی ریاست جمهوری و رییس انجمن مهندسی دریایی ایران ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
گفت‌و‌گو را در خصوص هجدهمین همایش و نمایشگاه صنایع دریایی ایران در شرایط جدید بعد از رفع تحریم‌ها شروع می‌کنیم.
هرچقدر رو به جلو پیش می‌رویم، همایش‌ها و نمایشگا‌ه‌هایی که انجمن مهندسی دریایی ایران برگزار می‌کند، گسترده‌تر و پخته‌تر و فعالیت‌ها متنوع‌تر می‌شود. بنابراین مثلاً نسبت به همایش هفدهم انتظار این است که نواقص برطرف شود و فعالیت‌های جدیدتری پیگیری شود؛ این بحثی است که به شکل تدریجی باید وجود داشته باشد. موضوع دیگر این‌که چون بعد از رفع تحریم‌ها شرایط کشور در عرصه‌های مختلف تغییر کرده است، طبیعتاً حضور مراکز و متخصصان بین‌المللی باید به‌طور جدی برنامه‌ریزی شود که دبیرخانه انجمن مهندسی دریایی ایران روی این موضوع توجه ویژه‌ای دارد و امیدواریم با حضور شرکت‌های معتبر و متخصصان از کشورهای مختلف در هجدهمین همایش و نمایشگاه، شاهد رونق صنعت دریایی کشور و تسهیل ارتباطات بین‌المللی باشیم.
+به نظر شما تمرکز روی صنعت دریایی کشور باید با در نظر گرفتن اولویت‌بندی خاصی باشد؟ به این معنا که آیا باید به بخشی از صنعت دریایی کشور نسبت به حوزه‌های دیگر اهمیت بیش‌تری داده شود؟
ببینید تمام حوزه‌ها به هم متصلند و ما نمی‌توانیم ادعا کنیم که مثلاً شیلات از اهمیت کم‌تری برخوردار است یا گردشگری دریایی از اهمیت بیش‌تری برخوردار است. در واقع یکی از تفاوت‌‌ها و مزیت‌های همایش‌های برگزار شده توسط انجمن مهندسی دریایی نسبت به دیگر ارگان‌‌ها این است که همایش‌های دیگر سازمانی و منحصر به فعالیت‌ها و بخش‌های مرتبط با خود آن‌هاست و ارتباط بین بخش‌های مختلف را در نظر نمی‌گیرند؛ در واقع تکه‌های پازل باید هم‌‌دیگر را تکمیل کنند، از ارزش افزوده هم‌‌دیگر بهره‌مند شوند و از بازارهایی که دارند در بخش‌های مختلف استفاده کنند. در همایش‌های صنایع دریایی تلاش ما بر مبنای تقویت ارتباط بین بخش‌های مختلف است. مثالی می‌زنم: فرض کنید توسعه شیلات در دستور کار دستگاه‌های اجرایی قرار دارد، خب برای این اتفاق ما نیاز به تکنولوژی نوین داریم و تکنولوژی باید در دانشگاه برنامه‌ریزی شود و توسعه یابد، نیاز به شناور باید از طریق سازنده‌ها مرتفع شود و نیروی متخصص باید از طریق سازمان فنی و حرفه‌ای تربیت شود؛ عملاً چنین زنجیره‌ای وجود دارد و نمی‌توانیم اولویت‌بندی خاصی را تعریف کنیم، البته موضوعات کلی مرتبط به همه بخش‌ها وجود دارد، مثلاً دولت باید برای همه بخش‌ها برنامه‌ریزی دقیق و جامعی داشته باشد که با استفاده از ابزارها و حمایت‌هایی که در اختیار دارد در تمام بخش‌ها اجرا کند و این مهم لازمه توسعه همه بخش‌ها است؛ یا مثلاً مجلس باید با تصویب قوانینی این فعالیت‌ها را تسهیل کند. در مورد ارتباطات بین‌المللی نیز باید به اهمیت استفاده از نیروی انسانی داخلی و انتقال تکنولوژی توجه کنیم و این موضوع می‌تواند در تمام بخش‌ها مانند نفت و گاز، حمل و نقل، شیلات و… باشد.
+یعنی به نظر شما نقش ارگان‌‌ها و سازمان‌های دولتی برای اتصال این زنجیره در صنعت دریایی از اهمیت بیش‌تری برخوردار است؟
ببینید بخش خصوصی هم نقش پررنگی در این مورد دارد و انجمن مهندسی دریایی نیز عملاً نماینده بخش خصوصی است، ولی به این دلیل که اهرم‌های قانون‌گذاری و اجرایی در اختیار بدنه دولتی است، ما باید مشارکت آن‌‌ها را جلب کنیم؛ زمانی که ما اصرار داریم مراکز دولتی و ارگان‌های بزرگ دریایی حضور داشته باشند، به دلیل ابزارها و اهرم‌هایی است که در اختیار دارند. بخش خصوصی به خاطر منافع اقتصادی خود هم که شده، در این خصوص فعالیت خواهد داشت ولی بخش‌های دولتی بعضاً به خاطر اختلاف‌نظر‌ها و تفاوت در ساختارهای وزارتخانه‌ها، ممکن است توجه کم‌تری نسبت به نتیجه اقتصادی که می‌تواند برای کل کشور حاصل شود داشته باشند و بخشی از منافع ملی تأمین نشود. به همین دلیل اصرار ما بر این است که سازمان‌های مختلف درگیر را متوجه این موضوع کنیم که باید به نوعی این شبکه سراسری را دقیق و جامع ببینند و با تمرکز جزیره‌ای و بخشی به سازمان خود نگاه نکنند. از طرف دیگر بخش خصوصی از طریق بودجه خودش فعالیت می‌کند و ما نمی‌توانیم انتظارات فوق‌العاده داشته باشیم، ولی بخش دولتی با در اختیار داشتن بودجه و حمایت متولیان دولتی باید در جهت پیشرفت کلی کشور حرکت کند و به تصویر نهایی که از این برآیند کلی به وجود می‌آید توجه کند.
+به نظر شما برای تسهیل ارتباط فضای دانشگاهی داخلی و صنعت دریایی و انتقال تکنولوژی از دانشگاه به صنعت چگونه باید عمل کرد؟
هر دو طرف باید در این مورد پیش قدم شوند، یعنی باید به نوعی فعالیت اساتید و محققین دانشگاه‌ها و مراکز علمی به صنعت وابسته شود. اگر چرخه فعالیت دانشگاهی در راستای نیاز صنعت باشد، دانشگاه‌ها فعالیت‌های خود را به سمت رفع نیازهای کشور و توسعه اقتصادی سوق می‌دهند؛ البته در وضعیت کنونی با این شرایط مواجه نیستیم و محقق یا استاد دانشگاه می‌تواند کار تحقیقاتی خود را به نوعی مستقل از صنعت هم انجام دهد و مثلاً دانشجو و بودجه خود را از طریق وزارت علوم و تحقیقات جذب و تأمین کند و ارتقای علمی بدون ارتباط با صنعت و نیازهای کشور اتفاق بیفتد، واضح است که این سیکل درست نیست؛ به این معنا که باید نیاز صنعت در این تحقیقات دیده شود و فعالیت‌ها در راستای نیازهای اقتصادی و استفاده از ظرفیت‌های داخلی باشد. بخش دیگر به حوزه صنعت، شرکت‌ها و دستگاه‌های اجرایی مربوط می‌شود که بهره‌وری و عملکرد آن‌‌ها نیز چندان تحت نظارت نیست و خود را متعهد به استفاده از دستاورد‌ها و تکنولوژی‌های جدید نمی‌بینند، به این دلیل که حمایت‌های خود را با مکانیزم‌های دیگری جلب می‌کنند؛ مثلاً مصوبه‌ای از مجلس یا حمایت‌های خاصی از دولت می‌گیرند که کم کاری‌ها و مشکلات خود را پوشش دهند. در نتیجه به جای این‌که روی بهره‌وری و ارتقای کیفی فعالیت‌های خود تمرکز کنند تا بتوانند در بازار رقابتی دنیا حرفی برای گفتن داشته باشند، با دریافت تسهیلات و انحصاراتی که از دولت دریافت می‌کنند سیستم خود را حفظ می‌کنند و عملاً نمی‌توان در دراز مدت به نتیجه مطلوبی رسید. در واقع باید دستگاه‌های دولتی فعال در حوزه دریا میزان بهره‌وری خود را ارتقا دهند و این اتفاق وابسته به ارتباط آن‌‌ها با دانشگاه‌ها و مراکز علمی است؛ البته در حوزه صنایع دفاعی چون این نیاز ملموس‌تر است، شکل واقعی‌تری پیدا کرده است ولی در بخش‌های دیگر شاهدیم که این نوع فعالیت‌ها جنبی و دکوری است، چون صنعت و دستگاه‌های اجرایی احساس نمی‌کنند که بهره‌وری، پیشرفت و آینده سازمان وابسته به این ارتباطات است، ولی در دنیا این موضوع اثبات شده است و مثلاً اگر یک کارخانه اتومبیل‌سازی بین‌المللی در کره یا فرانسه، مدت کوتاهی از فن‌آوری و تکنولوژی عقب بیفتد، بازار را از دست می‌دهد و بنابراین همیشه ارتباط تنگاتنگ بین آن‌‌ها و مراکز علمی وجود دارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.