همیشه در صحنه مقصر! در مدرسه وقتی کسی کار خطایی می‌کرد و مدیر محترم نمی‌دانست کار کیست، سر صف با صدای رسا و غیظ‌آلود، می‌فرمود که می‌داند که این کار، کار چه کسی است، اگر خودش را معرفی کند قول می‌دهد تنبیه‌اش نکند وگرنه وای بر احوالش! بیشتر وقت‌ها این سیاست جواب […]
همیشه در صحنه مقصر!
در مدرسه وقتی کسی کار خطایی می‌کرد و مدیر محترم نمی‌دانست کار کیست، سر صف با صدای رسا و غیظ‌آلود، می‌فرمود که می‌داند که این کار، کار چه کسی است، اگر خودش را معرفی کند قول می‌دهد تنبیه‌اش نکند وگرنه وای بر احوالش! بیشتر وقت‌ها این سیاست جواب می‌داد و دانش‌آموز خاطی دست بلند می‌کرد و بعد به اشد مجازات، تنبیه می‌شد!
من نمی‌دانم چرا همه مسؤولان و مدیران چراغ در دست گرفته و در روز روشن به‌دنبال مقصر گرانی و تورم و شیر تو شیری اوضاع و احوال، می‌گردند. البته بعید است که این بزرگواران مقصر و مقصران را نشناسند، فقط تلاش دارند با این حرکت و گفته‌های نمادین، فرصت دهند که مقصر اصلی خود را معرفی کند، تا تنبیه کمتری برایش در نظر بگیرند!
باتوجه به اینکه اثر روانی همان برخورد مدیر محترم مدرسه همچنان در اذهان ما جماعت ایرانی باقی مانده است و خودمان بهتر از هرکسی می‌دانیم که خاطی این بی‌دروپیکری کیست. بنده به نمایندگی از مردم همیشه در صحنه، ملت فهیم و بزرگوار، خلق‌شریف و زحمتکش و از همین دست القاب و عناوین گل‌وبلبل، اعلام می‌کنم که ریشه همه مشکلات و مسؤول و مسبب همه گرانی‌ها و حباب‌ها و رکوردزنی‌های دلار و طلا و.. ما هستیم.
چرا وقت ارزشمند مدیران و مسؤولان را بگیریم، اینها که آخر کار می‌فهمند که مشکل از ماست، بهتر است پیش‌دستی کرده و خود را معرفی کنیم تا شاید تخفیفی گرفته و تنبیه کمتری انتظارمان را بکشد. حداقل‌اش این است که دچار عذاب وجدان نمی‌شویم و با شهامت و شجاعت پای رفتار و عملکرد ضعیف و پُر از خطا و ملوک الطوایفی خود می‌ایستیم و جریمه‌اش را می‌دهیم!
وزارت کریمه مسکن اعلام کرده که مردم باید بیشتر هوای هم را داشته باشد. دولت عظیمه فرمایش کرده‌اند که ما همان دولت سال‌های نه‌چندان دور هستیم، ستاد تنظیم بازار راه‌حل مشکلات را در گران کردن کالاهای اساسی می‌داند، بارها مسؤولان دستور داده‌اند که مردم برای خرید هجوم نبرند، گران نخرند، گران نفروشند، برخی‌ها، نسخه بگیروببند بازار ارز و سکه را پیچیده‌اند و… تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
مدیر گرامی، مسؤول محترم، فهمیدیم که فهمیدید، بیش از این ما را شرمنده مناعت طبع و بزرگواری خود نکنید، خودمان پا پیش می‌گذاریم که همه بفهمند همه این مصیبت‌ها زیر سر ما بوده است.
ولی استدعا داریم این بار از سر تقصیر ما ملت همیشه مقصر بگذرید، قول می‌دهیم کمتر بخوریم، کمتر بپوشیم، از کنار برویم، در هیچ صفی نایستیم، خودرو وطنی را بر روی چشم بگذاریم، به‌جای خانه در چادر زندگی کنیم، توجه بیشتری به ارزش غذایی برگ و ریشه درختان و هوای مملو از عناصر مفید و نان خشک و آب روان، کنیم.
ولی اگر با تمام این کارها باز هم اوضاع بهتر نشد. لابد یک ریگی به کفش‌مان هست و خودمان خبر نداریم بنابراین آن موقع هر طور که صلاح می‌دانید، عمل کنید. گردن ما از مو باریک‌تر است!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.