با توجه به عدم پایداری نرخ ارز دستِ بسته پیمانکاران ICT در مناقصات! نائب‌رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران می‌گوید: کاملا آشکار است که اقتصاد دیجیتال زیرمجموعه تحول دیجیتال است. اقتصاد دیجیتال نقش خیلی مهمی‌دارد که لزوماً وابسته به فناوری نیست؛ لیکن فناوری ابزاری است که اقتصاد دیجیتال را پیادهسازی می‌کند و ICT مهم‌ترین ابزار […]
با توجه به عدم پایداری نرخ ارز
دستِ بسته پیمانکاران ICT در مناقصات!
نائب‌رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران می‌گوید: کاملا آشکار است که اقتصاد دیجیتال زیرمجموعه تحول دیجیتال است. اقتصاد دیجیتال نقش خیلی مهمی‌دارد که لزوماً وابسته به فناوری نیست؛ لیکن فناوری ابزاری است که اقتصاد دیجیتال را پیادهسازی می‌کند و ICT مهم‌ترین ابزار برای پیادهسازی اقتصاد دیجیتال در تمام عرصه‌های زندگی بشر از جمله تجارت صنعت و خدمات است.
در بیانات رهبرانقلاب در جمع فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان و کارگران در اردیبهشت‌ماه سال۹۹ که به بهبود فضای کسب‌وکار اختصاص پیدا کرده بود، ایجاد پنجره واحد صدور مجوز به عنوان یک الزام مطرح شد و نبود پنجره واحد کسب‌وکار مانعی برای تسهیل صدور مجوز کسب‌وکار و روند طولانی صدور مجوز مورد انتقاد رهبری قرار گرفت.
به گزارش پانا، نائب‌رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران در این زمینه اظهار کرد: «کاملاً آشکار است که اقتصاد دیجیتال زیرمجموعه تحول دیجیتال است. اقتصاد دیجیتال نقش خیلی مهمی‌دارد که لزوماً وابسته به فناوری نیست؛ لیکن فناوری ابزاری است که اقتصاد دیجیتال را پیادهسازی می‌کند و ICT مهم‌ترین ابزار برای پیادهسازی اقتصاد دیجیتال در تمام عرصه‌های زندگی بشر از جمله تجارت صنعت و خدمات می‌باشد. حال در فضای کنونی کشور و به‌خصوص فضای پساکرونا، جایگاه ICT مهم‌تر و مؤثر‌تر شده که طبعاً پررنگ‌تر هم خواهد شد. اما از آنجایی‌که از صنعت فناوری اطلاعات درک کامل و بهینه‌ای در برخی از لایه‌های اجرایی دولت صورت نپذیرفته است، این مهم اتفاق خوبی برای کشور نیست و متأسفانه بعضی از مسؤولان دولتی و مدیران بخش‌های عمومی، هنوز این صنعت را در اولویت‌های پایین قرار می‌دهند و برخی کماکان آن‌را صنعت «لوکس» می‌نامند!»
ثنایی با تأکید بر اینکه این رویکرد یکی از مشکلات اساسی و دردهای بزرگ شرکت‌های ICT کشور است، اظهار داشت: «اگر بحث‌های نظامی و امنیتی و غذا و دارو را کنار بگذاریم، درست است که آن موارد دغدغه اول کشور هستند و اصلاً شکی در آن نیست که مایحتاج عمومی باید در اولویت باشد، لیکن به نظر بنده یکی از مهم‌ترین سرفصل‌ها در کشور صنعت فناوری اطلاعات (ICT) است. متأسفانه شرایط امروز شرکت‌های فعال در این صنعت نشان می‌دهد، علی‌رغم همه تلاش‌هایی که صورت پذیرفته است، در عمل تأثیر مثبتی در سهولت کسب‌وکار و در نهایت ایجاد پنجره واحد جهت رسیدن به معیارهای مناسب در شاخص‌های جهانی کسب‌وکار و در نهایت رشد بازار تولید و خدمات این صنعت مشاهده نمی‌شود و حمایت اساسی و اصولی صورت نمی‌گیرد.»
ثنایی در پاسخ به این سؤال که آیا تمامی مشکلات صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات با اقتصاد دیجیتال و همچنین پنجره واحد حل می‌گردد، گفت: «طبیعتاً این موضوع از بحث‌های اساسی و بنیادی توسعه در قرن حاضر است که دولت به درستی لزوم آن را حس ننموده است. این موضوع می‌تواند کمک‌های زیادی را در توسعه کشور حاصل نماید ولیکن ما مشکلاتی داریم که از جنس فناوری نیست و از جنس قانون‌گذاری یا اجرای قانون می‌باشد. به عنوان مثال، بسیاری از مشکلات عمده شرکت‌های ICT در سال گذشته این بوده است که در مناقصه‌های متعددی شرکت نموده و نرخ ارز را به عنوان مثال ۱۲ یا ۱۳ هزار تومان در نظر گرفته‌اند. این در حالیست که برخی هنوز هم موفق به مجوز واردات نشده و نتوانسته‌‌اند کالای مورد نظر خود را وارد کشور نمایند. در حال‌حاضر که ارز دلار حدود ۲۲ یا ۲۳ هزار تومان می‌باشد، به شرکت‌ها ارز اختصاص داده نمی‌شود.»
نائب‌رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران تأکید کرد: «در چرخه تأمین کالا و در شرایط تحریمی، مراحل پیچیده و طولانی ثبت سفارش در وزارت صمت را پیش‌رو داریم، سپس کسب ارز مورد نیاز از بانک‌مرکزی، حواله ارز، انتقال وجه به سازنده، حمل کالا از کشور مربوطه تا به ایران که فرآیند بسیار زمان بر و مشکلی است، و پس از ورود کالا به کشور، ترخیص و مسائل گمرکی را پیش‌رو داریم که خود همانند هفتخوان رستم است. در چنین شرایطی شرکت‌ها هم به دلیل تأخیر، مشمول جریمه زیاد می‌شوند و هم به شدت ضرر می‌کنند. علاوه بر فرآیندهای پیچیده گمرکی، بحث این آزمایشگاه‌های متعدد تست که متأسفانه زمان‌گیر بوده و دیگر آن کارایی لازم را ندارند، خود دلیل دیگری بر تأخیرهاست. دلیل اصلی چنین ضرری این است که تفاوت نرخ ارز به چندین برابر می‌رسد و اکنون که قیمت ارز حدود ۲۳ هزار تومان شده است! کارفرما فشار می‌آورد که بالاخره چه موقعی کالا و یا پروژه را تحویل می‌دهید و صاحبان شرکت‌ها چاره‌ای ندارند جز اینکه بگویند نمی‌دانیم چه زمانی!»
وی افزود: «فعالان صنعت ICT حتماً و لزوماً ارز دولتی نمی‌خواهند و از دولت انتظار ندارند به آنها اجازه تجارت بدون انتقال ارز با هر منشأ ارزی متفرقه‌ای را بدهد، ولی باید بدانند تکلیفشان چیست. همین امروز شرکتی که می‌خواهد در مناقصه شرکت کند، طبیعی است که باید بداند بالاخره مدت قرارداد را شش‌ماهه، ۱۲ یا ۱۸ ماهه تنظیم کند. این برای هر شرکتی مهم است که تکلیف خود را بداند تا برای کل این فرآیند پیچیده و هفتخوان، برنامه‌ریزی کند. به عنوان مثال، در مجموعه شرکت‌هایی که بنده فعالیت می‌کنم و مدیریت کلان آنها را به عهده دارم، بیش از ۸۰۰ متخصص مشغول به کار هستند. اگر مدیران عامل این شرکت‌ها نتوانند حقوق پرسنل خود را سر موقع پرداخت نمایند، واقعاً چه خواهد شد؟! از آن طرف هم با توجه به بحث مهم اشتغال، مرتب سفارش می‌شود که کاهش نیرو ندهید، لیکن از طرف دیگر، پایداری و ادامه حیات شرکت‌ها که بسیار مهم است نیز باید مدنظر قرار گیرد. اگر رشد شرکت‌ها را فعلاً کنار بگذاریم، مسأله اصلی روز، سر پا ماندن فعالان بزرگ صنعت ICT می‌باشد. بنده فکر می‌کنم مهم‌ترین پیام این است که ریاست محترم جمهور و همه مسؤولان رتبه اول کشور درک کنند که بازوی پیادهسازی اقتصاد دیجیتال، صنعت فناوری اطلاعات است.»
ثنایی ادامه داد: «همه مردم اهمیت فناوری اطلاعات را در دوره کرونا درک کرده‌اند. اکنون افرادی که سن بالایی دارند، تقریباً کلیه ملزومات خانه خود را اینترنتی تهیه می‌کنند. فرهنگ اخذ تاکسی اینترنتی به تدریج در همه اقشار جامعه به وجود آمده است. حالا دیگر مردم براحتی اکثر مایحتاج و دیگر و نیازهای روزمره زندگی را خود سفارش می‌دهند. این یعنی نیاز به توسعه و ارتقای زیرساخت‌ها در صنعت ICT. در عمق این صنعت موضوعاتی مانند مخابرات و ارتباطات، رایانش ابری، بحث کلان داده‌ها و بحث دیتاسنتر مطرح است و همه این زیر ساخت‌ها به سیستم‌ها و تجهیزات سخت‌افزار، شبکه و نرم‌افزارهای اساسی نیاز دارند تا کاربردهای اینترنتی و نیاز مردم در پیک ترافیک برقرار باشد. اگر دیتاسنتری افتتاح می‌شود، برای تأمین نیازهای آن باید محصولاتی را که اصولاً در داخل تولید نمی‌شود وارد نمود و اگر واردات نباشد، این بلاتکلیفی ضربه بزرگی به زیرساخت‌های صنعت فناوری اطلاعات کشور وارد می‌کند. اخیراً شاهد بروز اشکال در برخی از سرویس‌دهندگان خدمات اینترنتی یا حتی کنسرت‌های آنلاین هستیم که وقتی مراجعه‌کنندگان افزایش قابل‌توجه می‌یابند، زیرساخت‌های فعلی پاسخگو نیستند.»
وی در پایان تأکید کرد: «متخصصانی که به هر دلیلی از شرکت‌های ICT مطرح کشور جدا می‌شوند، نمی‌توانند در حوزه غیرتخصصی خود کار کنند یا مثل برخی و با خرید یک پراید، با تاکسی اینترنتی نیازهای اقتصادی شخصی خود را برطرف سازند؛ این افراد آدم‌های سطح بالایی هستند. تعدادی از این مهندسان و متخصصین، یا از کشور رفته‌اند یا در حال عزیمت می‌باشند و بزرگان صنعت فناوری اطلاعات با تلاش، امید و چنگ و دندان آنها را نگه داشتند. حال اگر باقیمانده این متخصصان را از دست بدهیم، دیگر چه کسی می‌خواهد پروژه‌های صنعت ICT را در کشور انجام دهد؟ در دوران کرونا و انشاا… پساکرونا، از مسؤولین و مدیران رده بالای کشور این انتظار می‌رود که به زیرساخت‌هایICT بیش از پیش بها دهند تا نیازهای اینترنتی مردم بدون وقفه و با کیفیت برقرار باشد. نیاز به تأمین و تکمیل زیرساخت‌های ICT بسیار مهم‌تر از صرفاً گوشی موبایل می‌باشد که به آن اهمیت داده شده است. اگر زیرساخت‌ها به خوبی ترافیک را پردازش نکرده و به مراکز مختلف منتقل ننمایند، گوشی هوشمند بیشتر کارایی خود را از دست می‌دهد.»
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.