خودروسازی را فوت‌آبیم! به سن و سال هم که بخواهیم حساب کنیم، خودروسازی در این ملک برای خودش ریش‌سفیدی است پخته و جاافتاده، گرم و سرد چشیده و بالا و پایین بسیار دیده. از آریا و پیکان و ژیان شروع کردیم و کم‌کم به رنو و پراید و پژو رسیدیم. حالا هم که چند […]
خودروسازی را فوت‌آبیم!
به سن و سال هم که بخواهیم حساب کنیم، خودروسازی در این ملک برای خودش ریش‌سفیدی است پخته و جاافتاده، گرم و سرد چشیده و بالا و پایین بسیار دیده. از آریا و پیکان و ژیان شروع کردیم و کم‌کم به رنو و پراید و پژو رسیدیم. حالا هم که چند صباحی است مسؤولان به این صرافت افتاده‌اند که پراید و پژو عزیز دردانه را هم بازنشسته فرمایند و خودروهایی تمام ملی، امن و با کیفیت‌بالا تولید کنند که افتخاری دیگر به نام خودروساز وطنی ثبت شود و همگان حض وافر ببرند که از قدیم گفته‌اند آرزو بر جوانان عیب نیست، چه رسد به جوانان کهنسال امتحان پس داده!
البته از اول هنر خودروساز وطنی آنقدرها هم درست‌ودرمان و تراز اول نبود ولی بعدها و کم‌کم با تلاش و همت مسؤولان و مدیران به‌گونه‌ای عمل شد که همچنان کار درست و تراز اول نباشیم! ولی شک نکنید که با همین دست‌فرمان که پیش برویم در آینده‌ای نزدیک (کمتر از چند صد سال آینده) به چنان شکوفایی برسیم که بنز و بی‌ام‌دبلیو و تویوتا و این دست خودروسازهای معمولی، انگشت بر دهان بمانند و حسرت‌ها بخورند، بماند که همین الان هم در کار ما مانده‌اند و با این همه ادعایی که دارند، در فروش خودرو به انگشت کوچک ما هم نمی‌رسند و این از شعبده‌های خودرو وطنی و ملت غیور همیشه در صحنه است که با هیچ معادله و استاندارد عقلی و اقتصادی جور در نمی‌آید!
اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم باید قبول کرد که خودروسازی ما در آن قدیم‌ها که تازه‌کار بود و دوران طفولیت را سپری می‌کرد، صفر تا صدش مونتاژی بود (دور از حالا!) اما بعدها وضعیت خیلی فرق کرد و ما خود تولیدکننده خودروهایی جدید و منحصر‌به‌فرد در دنیا شدیم که بیا و ببین، فی‌المثل موتور پژو را روی بدنه پیکان سوار می‌کردیم و خودرویی می‌ساختیم که مشابه‌اش در دنیا نبود! حتی به این مقدار هم قناعت نکردیم و هر روز مرزها را پشت سر گذاشتیم تا آنجا که موتور پراید را درون رنو۵ کهنه کار چند بار خداحافظی کرده گذاشتیم و یا موتور پیکان از رمق افتاده را بر پژو عرضه کردیم و خالق نوآوری‌های بی‌بدیل شدیم.
به هرحال این دوران شکوفایی خلاقیت را خوب شروع کردیم و در ادامه رسیدیم به خودرو ملی و موتور ملی و در یک کلام تولید ملی، همه کاری کردیم، یک تعدادی موتور و یک تعداد بیشتری بدنه خودرو برای خودمان از شرق و غرب عالم فراهم کردیم و اندکی چراغ و درب و صندوقش را کش‌وقوس دادیم و هر روز صبح، بسته به اینکه کدام یک از دانشمندان مدیر خلاق، زودتر از خواب بیدار شوند و پایشان به کارخانه برسد، خودرویی جدید عرضه کردیم. از آردی و PK و سمند و پارس و پرشیا شروع کردیم، تا به خاندان پرافتخار سایپا و تیبا و ریو و رانا رسیدیم!!
ظاهرً باید با این عصر شکوفایی هم خداحافظی کنیم چون می‌خواهیم با علم روز و حساب دو‌دوتا چهارتای اقتصاد پیش برویم، درست است که پیش فروش می‌کنیم و دولا و چند لا قیمت می‌گذاریم و ملت همچنان در صف خرید هستند ولی بالاخره کار حساب دارد، وقتی می‌توانیم خودروی برادران و خواهران چینی که زحمت مونتاژ آن را هم کشیده‌اند را به بهای آب روان بخریم و به قیمت ارز گران بفروشیم، هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کند بیش از این مزاحم قطعه‌ساز و تکنسین و مهندس داخلی بشویم .
ما که می‌گوییم تا جهانی شدن فاصله اندکی داریم و اگر خودروسازهای محترم کمی همت به خرج دهند به بزرگ‌ترین خودروسازانی که هیچ خودرویی نمی‌سازند تبدیل می‌شویم و تا مدت‌ها این رکورد را حفظ خواهیم کرد.
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.