«سیراف» بکر در معرض تهدید

استمداد طبیعت و تاریخ «سیراف» بکر در معرض تهدید  سیراف روزگاری پررونق‌‌ترین بندر کشور بوده است ولی صنایع بزرگ نفت و گاز از یک سو و عملیات ساخت و ساز غیراصولی از سوی دیگر، سیراف را در وضعیت بحرانی و بدی قرارداده است. به گزارش مهر، سیراف بندری زیبا در کرانه جنوبی دریای خلیج‌فارس است؛ […]

استمداد طبیعت و تاریخ

«سیراف» بکر در معرض تهدید

 سیراف روزگاری پررونق‌‌ترین بندر کشور بوده است ولی صنایع بزرگ نفت و گاز از یک سو و عملیات ساخت و ساز غیراصولی از سوی دیگر، سیراف را در وضعیت بحرانی و بدی قرارداده است.

به گزارش مهر، سیراف بندری زیبا در کرانه جنوبی دریای خلیج‌فارس است؛ آن‌چه سیراف را در منطقه بی‌نظیر می‌کند، معماری و بکر بودن سواحل، تاریخ و پیشینه آن است.

سیراف، پررونق‌‌ترین بندر کشور بوده است که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا در دوره‌های ساسانی و اسلامی داشت.

این بندر در آن زمان بیش از ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و به دلیل آزادمنشی دینی در این بندر بین‌المللی پیروان مذاهب گوناگونی همچون زرتشتیان، مسیحیان، مانویان، یهودیان، بوداییان و اقوامی همچون رومیان، یونانیان و چینی‌ها در این بندر زندگی می‌کرده‌اند.

این نوع منش مردمان این دیار هم اکنون نیز گواه بر درستی این پیشینه تاریخی دارد. اهالی سیراف از سنی و شیعه بسیار دوستانه و بدون تعارض در کنار هم زیست می‌کنند. این روش و سلوک بسیار ارزشمند و قابل تقدیر است.

بندر سیراف سکونتگاهی است که با دیوار‌ها و حصار‌ها میانه‌ای ندارد. گشت‌و‌گذار در بندر بوشهر ما را مکرراً با دیوار‌ها مواجه می‌کند، دیوارهایی که دید را مخدوش می‌کنند اما بندر سیراف اینطور نیست؛ چشم که می‌چرخانی، با منظره دریا و کوه روبه‌رو می‌شوی، فضای بازی که می‌تواند رهایی ذهن و روح را به‌دنبال داشته باشد.

 سیراف تا کی بکر می‌ماند؟

اما سؤالی که پیش می‌آید این است تا چه زمانی می‌توان امیدوار بود که این بندر به همین اندازه بکر و زیبا باقی بماند؟

پاسخ این سؤال زیاد امیدوارکننده نیست، چرا که مدیران و مسؤولان اجرایی در سیراف با عملکردی که نشان داده‌اند، وضعیت نگران‌کننده‌ای در آینده برای بندر سیراف ترسیم کرده‌اند.

صنایع بزرگ نفت و گاز از یک سو و عملیات ساخت و ساز غیراصولی از سوی دیگر، سیراف را در وضعیت بحرانی و بدی قرارداده است. روز‌ها و شب‌های زیادی مردم نجیب سیراف با بوی شدید گاز سر می‌کنند و راه به جایی ندارند.

ایجاد آبشار مصنوعی در تمدن چندهزارساله

این روز‌ها نیز مسأله نگران‌کننده‌ای در سیراف در حال وقوع است، پروژه‌ای که اخیراً شهرداری سیراف در دست اجرا دارد، باعث نگرانی فعالان مدنی و محیط‌زیست شده و آن‌ها را بر این داشته تا کمپینی برای مقابله با این حادثه راه‌اندازی کنند.

محمدکنگانی، مدیرعامل مؤسسه سیراف پارس در این باره می‌گوید: شهرداری سیراف بدون توجه به اخذ مجوز از ادارات و سازمان‌های مربوطه در اقدامی جدید علاوه بر احداث آبشار مصنوعی با هزینه‌ای گزاف، تندیس فروهر را در ورودی سیراف تخریب کرده است و اکنون درصدد ساخت تیغه‌ای موج‌شکن به طول ۱۰۰ متر در نزدیکی قلعه نصوری در دریا است.

تخریب شهر باستانی زیرآب سیراف

وی در خصوص تبعات منفی ریختن صد‌ها تن سنگ لاشه و نخاله ساختمانی در ساحل زیبای سیراف، گفت: این اقدام باعث تخریب زیستگاه‌های آبزیان و تخریب بافت مرجانی و سنگی در محدوده ساحل می‌شود همچنین باعث افزایش رسوبات و تخریب شهر باستانی زیرآب سیراف خواهد شد.

کنگانی در ادامه با تأکید بر این‌که این عملیات می‌تواند در روند مطالعات باستان‌شناسی زیر آب سیراف خلل ایجاد کند، به دیگر آثار سوء این پروژه اشاره کرد و گفت: این اقدامات باعث افزایش آلودگی زیست‌محیطی می‌شود و تغییر اکوسیستم منطقه را در پی دارد.

وی افزود: هزینه‌بری فعالیت‌های لایروبی آتی، ایجاد محل زندگی حیوانات موذی، تغییر در ساحل زیبا و هلالی شکل سیراف و… از دیگر آثار سوء این پروژه است.

مدیرعامل مؤسسه سیراف پارس بیان کرد: به جای این پروژه می‌توان با هزینه آن در حوزه گردشگری نسبت به ساخت هتل، متل و خانه‌های محلی در راستای رونق گردشگری و همچنین در حوزه فرهنگی نسبت به رفع نیازهای فرهنگی اجتماعی مانند مجتمع فرهنگی-هنری، موزه مردم‌شناسی و دفاع مقدس، خانه جوان، دارالقرآن وفرهنگسرا و… اقدام کرد.

 احداث آنتن دریایی و تخریب نمای ساحل سیراف

احداث آنتن دریایی در سیراف باعث شد گروهی از فعالین در عرصه میراث فرهنگی، محیط زیست و… طی نامه سرگشاده‌ای از مسؤولان ارشد استان بوشهر بخواهند مانع از ادامه کار این پروژه شوند.

اما هنوز جواب روشن و قاطعی از طرف مدیران مرتبط به این خواسته داده نشده است. در صورت بی‌توجهی در آینده‌ای نه چندان دور سیراف نمای سواحل بی‌نظیر خود را به‌علت ناآگاهی و عملیات خرابکارانه انسانی از دست خواهد داد.

 

 و باز این سؤال تکرار می‌شود که تا چه زمانی می‌توان امیدوار بود این بندر به همین اندازه بکر و زیبا باقی بماند؟