به کوری چشم کرونا، مدرسه‌ها باز شده! بالاخره بعد از کلی حرف و حدیث و کش‌وقوس و ابلاغ و ابطال و تأیید و تکذیب! قرار شد با ایجاد سپر امن و در سایه اجرای بندبند پروتکل‌های بهداشتی و البته دور از چشم جناب کرونا، مدرسه‌ها باز شود و یکی، دو روزی است این مهم […]
به کوری چشم کرونا، مدرسه‌ها باز شده!
بالاخره بعد از کلی حرف و حدیث و کش‌وقوس و ابلاغ و ابطال و تأیید و تکذیب! قرار شد با ایجاد سپر امن و در سایه اجرای بندبند پروتکل‌های بهداشتی و البته دور از چشم جناب کرونا، مدرسه‌ها باز شود و یکی، دو روزی است این مهم با بهترین کیفیت و کمترین خطا و در سلامت کامل و بدون هیچ نشتی و عیب و ایرادی در اکثر شهرهای کشور (به‌جز چند شهر که خیلی هم مهم نیستند!) درحال انجام است و همه دانش‌آموزان و ایضاً خانواده‌ها با فراموشی نگرانی، دست در دست هم به مدرسه می‌آیند و می‌روند و آب از آب تکان نخورده است!
باز هم جای شکرش باقی است که کسی نمی‌تواند جلوی آرزو و تخیل آدمی را بگیرد، وگرنه برخی مسؤولان و ایضاً رسانه‌ها و جمیع اهل انتفاع، نمی‌توانستند دنیایی این‌چنین زیبا و گل و بلبل برای ما مردم از همه جا بی‌خبر! ترسیم نمایند و ما را در کیف و لذت از این همه هنرمندی و کفایت و درایت، سهیم نمایند!
ظاهراً از کوویدخان نوزدهم قول گرفته‌اند که عجالتاً کاری به کار مدرسه و دانش‌آموز و ایضاً مدیر و معلم‌ها نداشته باشد و دور این یک قلم جنس را خط بکشد، کشور به این پهناوری، این چهار متر مدرسه را بی‌خیال شود! و این ویروس غیرقابل پیش‌بینی، ضمن تمکین به فرمایش حضرات، رسماً اعلام کرده است که با این دقتی که در نوشتن پروتکل‌ها شده و با این مدیریت و وسواسی که آنها رعایت می‌شود و البته با آن شدت و حدتی که بر اجرای آنها نظارت می‌شود، جناب‌مان به ریش پدر بزرگوارمان می‌خندیدیم که بخواهیم در شعاع چندکیلومتری مدرسه‌ها آفتابی شویم، چه برسد که به آنها سر زده و دچار پروتکل‌زدگی حاد شده و از حیز انتفاع ساقط!
آن سامانه هوشمند اجتماعی شاد هم که در اوج قدرت و با سرعتی بی‌نظیر و اینترنت مفت و مجانی در حال یکه‌تازی است و دیر نیست که به کل، ریشه هرچه جهل و بی‌سوادی است را سوزانده و به آن ینگه دنیایی‌های پُرمدعا بفهماند که شبکه اجتماعی درست درمان، یعنی چه!
هوشنگ‌خان (خودمان را می‌گوییم) بعد از رؤیت این همه درایت و کفایت و دقت و نظارت، بیشتر از آنکه نگران کرونا و گرفتاری دانش‌آموزان باشد، سخت نگران روح و روان آن افراد معلوم‌الحالی شده است که عزم خود را جزم کرده بودند که چوب لای چرخ حضوری شدن مدارس بگذارند و چند میلیون دانش‌آموز را از نعمت علم‌آموزی و تحصیل باز دارند و مدعی بودند که پروتکل نوشتن یک چیز است و اجرای آن چیز دیگری، دانش‌آموز سر به هوای دبستانی را چه به رعایت دستورالعمل، حیاط و دستشویی و سرویس مدرسه و فضای محدود کلاس‌ها و نبود تهویه مناسب و نداشتن تجربه و تخصص قبلی و بودجه چندرغازی آموزش و پرورش و دوره کمون بیماری و کلی بهانه‌های واهی تراشیدند که به‌زور به خلق‌ا… ثابت کنند که حضوری شدن کلاس‌ها مصیبت است و فراخوان خطر!
ما که می‌گوییم که اگر رسانه‌ها و آموزش و پرورش و مدافعان حضوری کردن مدارس و ایضاً همین بساط بی‌بدیل اجرای پروتکل‌ها و ایضاً بی‌خبط و خطا بودن دستورالعمل‌ها و نظارت‌ها و همه این هنرنمایی و شعبده‌های در حال اجراء، با همین دست فرمان به پیش برود، کرونا دچار افسردگی شدید گردیده و سر خود گرفته و به همان چین و ماچین برگشته و زحمت را کم می‌کند!
حالا این وسط چند آمار و رکورد و چندین فیلم و تصویر احتمالی هم در خواهد آمد که از همین الان باید مسؤولان محترم به شدیدترین وجه ممکن آن را تکذیب کرده و اجازه ندهند هیچ واقعه‌ای در مقابل عزم راسخ ایشان، شاخ شود!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.