بهای تمام شده مواد اولیه پلیمری، چند برابر رشد نرخ دلار و قیمت جهانی بررسی بهای تمام شده مواد اولیه پلیمری از اردیبهشت‌ماه تاکنون نشان می‌دهد که نرخ‌ها افزایشی خارج از محدوده‌های منطقی داشته‌اند و این موضوع رفته‌رفته توان خرید را از تولیدکنندگان پایین‌دستی می‌گیرد. به گزارش اینپیا، داده‌های موجود حاکی از آن است که […]
بهای تمام شده مواد اولیه پلیمری، چند برابر رشد نرخ دلار و قیمت جهانی
بررسی بهای تمام شده مواد اولیه پلیمری از اردیبهشت‌ماه تاکنون نشان می‌دهد که نرخ‌ها افزایشی خارج از محدوده‌های منطقی داشته‌اند و این موضوع رفته‌رفته توان خرید را از تولیدکنندگان پایین‌دستی می‌گیرد.
به گزارش اینپیا، داده‌های موجود حاکی از آن است که نرخ ارز از هفته اول اردیبهشت‌ماه تا هفته گذشته چیزی در حدود ۴۹ درصد افزایش را تجربه کرده است و این موضوع می‌تواند یکی از مهم‌ترین دلایل افزایش قیمت‌ها باشد.
همچنین موضوع دیگری که همچنان بر قیمت‌ها فشار وارد می‌کند، تفاوت نرخ ارزنیمایی با بازار آزاد است که این موضوع همچنان سوداگری در بازار مواداولیه پلیمری را سودده‌تر از تولید کرده است. در این میان نباید از عدم کفایت عرضه مواد اولیه پلیمری در بازار برای تولیدکنندگان غافل ماند که این امر نیز به خودی خود در بازار تنش‌هایی را ایجاد کرده است.
علاوه بر این قیمت‌های پایه نیز با توجه به افزایش نرخ دلار و محاسبات خاص و غیرشفافی که برای میانگین‌گیری قیمت‌های جهانی صورت می‌گیرد، روندی تماماً صعودی را تجربه کرده‌اند.
به این صورت که در برخی گرید‌ها که قیمت‌های جهانی با کاهش در این بازه‌زمانی همراه بوده‌اند نیز با رشد قابل‌توجه قیمت‌ها مواجه‌ایم و به قولی همه عوامل دست‌به‌دست یکدیگر داده‌اند تا تولیدکنندگان صنایع پایین‌دستی را متوقف کنند.
برای مثال بهای تمام شده پلی‌پروپیلن شیمیایی (MR230C) در هفته اول اردیبهشت‌ماه برابر با ۱۲۶٫۶۳۸ ریال بوده است و تا پایان هفته گذشته به ۲۸۸٫۲۷۱ تومان رسیده است که این موضوع نشان از رشد ۱۲۸ درصدی بهای تمام شده این گرید دارد. این در حالی است که در این بازه‌زمانی قیمت ارز حدود ۴۹ درصد و قیمت جهانی این محصول حدود ۱۰درصد رشد داشته است.
ادامه چنین جریانی می‌تواند توجیح اقتصادی را به صورت کلی از صنایع پلیمری خارج کرده و توان رقابت را از این تولیدکنندگان بگیرد. در این میان نکته‌ای که بسیاری از فعالان صنعت پلیمر و پلاستیک به آن اشاره می‌کنند، این است که نرخ صادراتی مواد اولیه پلیمری از نرخ فروش داخلی کم‌تر است و این موضوع بهای تمام شده تولید رقبا در کشورهای همسایه را کاهش می‌دهد و مصداق خودزنی در حوزه تولید و اشتغال است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.