تبدیل گیاه مخرب آزولا به گازوئیل، نفت و کودزیستی

تبدیل گیاه مخرب آزولا به گازوئیل، نفت و کودزیستی  محققان پارک علم و فناوری گیلان گیاه مخرب محیط‌زیست (آزولا) را به ماده اولیه زیست پالایشگاه‌ها تبدیل کردند. به گزارش ایسنا، آزولا یک جلبک آبزی است که روی سطح آب شالیزارهای برنج، کانال‌ها، استخرها و رودخانه‌ها زندگی می‌کند. آزولا در ایران یک گیاه وارداتی است. در […]

تبدیل گیاه مخرب آزولا به گازوئیل، نفت و کودزیستی

 محققان پارک علم و فناوری گیلان گیاه مخرب محیط‌زیست (آزولا) را به ماده اولیه زیست پالایشگاه‌ها تبدیل کردند.

به گزارش ایسنا، آزولا یک جلبک آبزی است که روی سطح آب شالیزارهای برنج، کانال‌ها، استخرها و رودخانه‌ها زندگی می‌کند. آزولا در ایران یک گیاه وارداتی است. در سال ۱۳۶۳ جلبک غیربومی‌آزولا از کشور فیلیپین وارد شد و با اهداف تولید علوفه برای دام و طیور و تهیه کود سبز برای مزارع برنج استان گیلان در منطقه رهاسازی شد و از آنجا به تالاب انزلی راه یافت.

رشد بیش‌از اندازه آزولا در استان گیلان هم‌اکنون یک مسأله جدی در اکوسیستم بی‌نظیر این منطقه محسوب می‌شود. در حال‌حاضر، این گیاه مفید، به‌عنوان یک گیاه مضر در آب تلقی می‌شود؛ زیرا این گیاه با رشد سریع و سازگاری زیادی با محیط، پوشش سطحی متراکمی‌ را تشکیل می‌دهد که مانع قایق‌سواری و ماهیگیری شده و باعث مسدود شدن کانال‌های آبیاری و آبراه‌ها می‌شود. همچنین با کاهش اکسیژن، کیفیت آب را کاهش می‌دهد و رشد آبزیان را متوقف می‌کند.

پارک علم و فناوری استان گیلان با هدف حل این مسأله زیستمحیطی مهم و به عنوان پیشرو در تبدیل علم به فناوری و حل معضلات جاری استان و دادن ارزش‌افزوده به این گیاه مضر، با حمایت از این پروژه تحقیقاتی از طریق واحد مستقر در آن پارک با تشکیل تیم تحقیقاتی با مدیریت، ابوعلی گلزاری؛ دکتری مهندسی محیط‌زیست از دانشگاه تهران و محققان دانشگاه صنعتی توکیوی ژاپن و دانشگاه صنعتی دلفت هلند توانستند از این ماده به عنوان ماده اولیه زیست پالایشگاه استفاده کنند و این گیاه را به نفت زیستی و گازوئیل و بیوچار و کودزیستی تبدیل کردند که این گیاه که گیاهی مضر بود با فناوری نوین، همزمان با تصفیه فاضلاب برای تولید سوخت زیستی مورد استفاده قرار گرفت و این گیاه می‌تواند در مقیاس زیاد برای تولید مواد ذکر شده مورد استفاده قرار گیرد.

 آزولا به خاطر کاربرد زیاد آن به‌عنوان کود سبز در مزارع برنج، به‌عنوان مکمل غذایی برای حیوانات آبزی و چارپایان، غذای انسان، دارو، تصفیه آب، کودزیستی، کنترل علف‌های هرز و پشه‌ها، برای حذف فلزات مختلف از آب، برای حذف کردن ترکیبات نیتروژندار از آب و کاهش تبخیر آمونیاک که در استفاده از کود شیمیایی نیتروژندار تولید می‌شود، به‌طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرارگرفته است، این کاربردهای مفید محققان را بر آن داشت تا از آن به‌عنوان «معدن طلای سبز» یاد کنند.