افزايش تأمین خوراک در پالايشگاه برای پتروشیمی‌ها مدیر پالایشگاه سوم مجتمع گاز پارس‌جنوبی، گفت: تولید اتان در هفت ماهه ابتدایی امسال در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته رشدی ۳۸٫۵ درصدی را ثبت کرده که به معنای تأمین خوراک بیشتر و پایدارتر برای پتروشیمی‌های منطقه است. به گزارش ايرنا، محمدشفیع موذنی، با بیان این مطلب […]
افزايش تأمین خوراک در پالايشگاه برای پتروشیمی‌ها
مدیر پالایشگاه سوم مجتمع گاز پارس‌جنوبی، گفت: تولید اتان در هفت ماهه ابتدایی امسال در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته رشدی ۳۸٫۵ درصدی را ثبت کرده که به معنای تأمین خوراک بیشتر و پایدارتر برای پتروشیمی‌های منطقه است. به گزارش ايرنا، محمدشفیع موذنی، با بیان این مطلب ادامه داد: هم‌اکنون نزدیک به ۶۸۰ هزار تن اتان که خوراک اصلی پتروشیمی‌های منطقه است در فازهای ۴ و ۵ تولید می‌شود. موذني، افزود: تولید اتان در مقایسه با هفت ماه اول سال ۹۸ و با توجه به افزایش خوراک دریافتی ۳۸٫۵درصد افزایش داشته است. وی با بیان اینکه در حال‌حاضر بیش از ۳۳۲ هزار تن پروپان در پالایشگاه سوم تولید می‌شود، اظهار داشت: میزان بوتان تولیدی در این پالایشگاه حدود ۱۹۳ هزار تن است. به گفته مؤذنی؛ در هفت ماهه ابتدایی سال‌جاری نزدیک به ۵۴ هزار تن گوگرد نیز در پالایشگاه سوم تولید شده است. میدان مشترک گازی پارس‌جنوبی در سال ۱۳۶۷ کشف شد و قطری‌ها به عنوان شریک ایران بخش متعلق به خود را از سال ۱۳۶۹ عملیاتی کرده و به استخراج از این مخزن مشترک پرداختند، بدون اینکه هیچ سهمی از آن وارد اقتصاد ایران شود. مهرماه سال۱۳۷۶ امضای قراردادی با شرکت توتال با سهم ۴۰درصد و شرکت گازپروم روسیه و پتروناس مالزی هر کدام به ارزش ۳۰درصد به‌عنوان یکی از طرفین قرارداد سرمایه‌گذاری با ایران برای توسعه فاز ۲ و ۳ پارس‌جنوبی با تولید روزانه ۵۶٫۶ میلیون مترمکعب گاز طبیعی، ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی و۴۰۰ تن گوگرد با مبلغ قراردادی دو میلیارد و ۱۲میلیون‌دلار وارد فاز عملیاتی شد. شرکت مجتمع گاز پارس‌جنوبی به منظور بهره‌برداری از فازهای توسعه‌ای میدان گازی پارس‌جنوبی به‌عنوان یکی از شرکت‌های فرعی شرکت ملی گاز ایران در تاریخ ۲۸مهر ماه سال ۱۳۷۷ تأسیس شد و مسؤولیت بهره‌برداری از پالایشگاه‌های پارس‌جنوبی را برعهده گرفت. در سالیان اخیر و با توسعه و افزایش تولید سرانجام ایران برنده ماراتن نفسگیر تولید گاز شد و با تکمیل فازها اختلاف تولید ایران و قطر، به بیش از ۱۲۰ میلیون مترمکعب در روز خواهد رسید. نکته مهمی‌که ارزش پیشی گرفتن ایران را بیشتر می‌کند، این است که نگاهی به نقشه میدان مشترک پارس‌جنوبی نشان می‌دهد تنها حدود یک‌سوم از مساحت میدان در آب‌های ایران قرار دارد و دوسوم مساحت در آب‌های قطر قرار گرفته است. در واقع ایران با وجود آنکه فضای کمتری برای توسعه و حفاری چاه‌ها و نصب سکوها در اختیار داشت اما توانسته تولید روزانه خود را از رقیب و همسایه بیشتر کند. گاز شیرین تصفیه شده مجتمع گاز پارس‌جنوبی در سال ۹۸ نسبت به سال۹۲ حدود ۱۵۵ درصد رشد داشته که این میزان در سال‌جاری نیز افزایش خواهد داشت. براساس اظهارات مسؤولین وزارت نفت و شرکت ملی گاز ایران، ظرفیت تولید گاز پارس‌جنوبی از ۲۸۰میلیون مترمکعب در سال ۹۱، به ۷۵۰ میلیون مترمکعب تا پایان امسال خواهد رسید. علاوه براین در زمینه گازرسانی به روستاها با توسعه پارس‌جنوبی، اقدام شده و جمعیت روستایی تحت پوشش گازرسانی در سال۹۲ بالغ بر ۱۴هزار روستا بودند و اکنون از مرز ۳۰ هزار روستا گذشته و تا پایان سال به بیش از ۳۲ هزار روستا می‌رسد. از طرف دیگر ارزش‌افزوده ایجاد شده، به‌دلیل جایگزینی مصرف گاز به جای سوخت مایع دستاورد ارزشمند دیگری به واسطه تولید گاز در پارس‌جنوبی است. تا چند سال پیش به دلیل کمبود گاز مصرف سوخت مایع بالا بود. به گفته وزیر نفت در سال۹۲ نیروگاه‌ها ۲۷میلیارد لیتر سوخت مایع مصرف کردند، اما این عدد در سال‌های اخیر به یک‌سوم تقلیل یافت و به ۹ میلیاردلیتر رسید که این مقدار باز هم کمتر می‌شود. صادرات گاز هم با افزایش تولید گاز پارس‌جنوبی، ۹۰ درصد افزایش نشان می‌دهد و ایران اکنون به‌طور میانگین روزانه حدود ۸۰ میلیون مترمکعب گاز صادر می‌کند. نکته مهم آنکه صادرات محصولات مختلف به ویژه گاز، علاوه بر ایجاد منابع مالی دستاوردهای فراوانی از جمله ایجاد مشترکات سیاسی و اقتصادی در پی دارد، که گاز پارس‌جنوبی این مهم را محقق کرده است. چنانچه کارشکنی‌ها و تحریم‌های ظالمانه نبود، ایران امروز به چند کشور همسایه یا غیرهمسایه دیگر نیز گاز خود را صادر می‌کرد. توسعه صادرات گاز نقش دیگری هم به شکل غیرمستقیم دارد و آن افزایش صادرات فرآورده‌های نفتی به دلیل توسعه طرح‌های گازرسانی در کشور است. امروز اعداد صادرات فرآورده‌ها رشد چشمگیری دارد و برای کشور درآمد به همراه داشته است. تولید گاز در پارس‌جنوبی یک برنده دیگر نیز دارد که آن محیط‌زیست است، دیگر کمتر کسی هیزم و چوب برای گرم کردن خانه خود و پخت‌وپز مصرف می‌کند، از طرفی گاز یک انرژی پاک است که بی‌شک آثار زیست‌محیطی توسعه گازرسانی در چند سال آینده بیشتر خود را نشان می‌دهد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.