تبلیغ، سود و دیگر هیچ! جنابمان با توجه به تبلیغات تلویزیونی این چند وقته اخیر، به کشف و شهودهای جدیدی نائل آمده که برای خودمان هم عجیب است و کلاً چارچوب معیار و حساب و کتاب و حقیقی و مجازی بودن‌مان را به هم ریخته است! مهم‌ترین چیزی که دستگیرمان شد این است که […]
تبلیغ، سود و دیگر هیچ!
جنابمان با توجه به تبلیغات تلویزیونی این چند وقته اخیر، به کشف و شهودهای جدیدی نائل آمده که برای خودمان هم عجیب است و کلاً چارچوب معیار و حساب و کتاب و حقیقی و مجازی بودن‌مان را به هم ریخته است!
مهم‌ترین چیزی که دستگیرمان شد این است که حداقل هر تبلیغ تلویزیونی یک سال قبل از پخش شدن از سیمای ملی، آماده می‌شود. بنابراین وقتی در تبلیغ تلویزیونی از دورهمی خانوادگی و شلوغی پاساژ و فروشگاه زنجیره‌ای و قس‌علیهذا فیلم و تصویر به نمایش گذاشته می‌شود، نزدن ماسک و رعایت نکردن فاصله‌گذاری و این قسم موارد، موضوعیتی ندارد، حتی اگر شخصی در آن وسط‌ها ایستاده و در مورد لزوم خرید مجازی و استفاده از محصولات بهداشتی و کسب‌وکار اینترنتی به‌خاطر شرایط کرونایی حرف می‌زند. (البته عنصر پیشگویی و داشتن خبر از آینده عوامل سازنده تبلیغ و ایضاً صداقت کامل دست‌اندرکاران و ایضاً پخش‌کننده محترم را هم باید با جان و دل پذیرفت حتی اگر یک چیزهایی با عقل آدمیزاد جور در نمی‌آید)! .
یکی دیگر از کشفیات جنابمان این است که همه ایرانی‌ها صبحانه و نهار و شام لاکچری و با چندین نوع خوراکی و نوشیدنی آن هم در خانه‌های ویلایی شیک و به‌روز و البته پشت میز غذاخوری میل می‌کنند و خوشبختانه با مسائل موهومی مثل گرانی و تورم و فشار زندگی کاملاً بیگانه هستند.
هر خانواده ایرانی حداقل دارای دو فرزند می‌باشد که تعداد فرزند پسر و دختر معمولاً مساوی است و غالباً دارای چشم‌های عسلی یا آبی و با موهای بور و لباس‌های مارکدار تشریف دارند. بنابراین هرگونه احتمال استفاده از هنروران گلچین و یا غیربومی، رنگ و مش و ایضاً گریم و آرایش، به‌طور کلی منتفی می‌باشد.
واقعیت این است که با دیدن تبلیغات تلویزیونی انگار از خواب چندین ساله بیدار شده و از اینکه اینقدر به جامعه و خانواده و اطرافیان بی‌توجه بوده‌ام دچار عذاب‌وجدان شده‌ام، درست است که به‌خاطر کرونا چند وقتی است مهمانی و خانه فامیل و پاساژ و خیابان‌گردی تعطیل شده ولی این دلیل نمی‌شود که انسان اینقدر از حال‌واحوال و اوضاع اطراف خود بیخبر باشد!
البته این احتمال هم وجود دارد که اشتباهی در تنظیم شبکه‌های تلویزیونی مرتکب شده‌ام و کانال‌های فارسی‌زبان آن طرف آبی و اجنبی را به گیرنده خود دعوت کرده و این تبلیغات‌ها ربطی به ایران و شهر و دیار ما ندارد. اما خیر بعید است مگر می‌شود آنها هم پخش یک سریال و فیلم را برای بار شونصدم تکرار کنند و یا در اخبار همه آنها ایران در ناز و نعمت و اوضاعش گل‌وبلبل و اروپا و ینگه دنیا در آتش کرونا و بحران اجتماعی و درگیری خیابانی روزگار سپری کند!
به هرحال هرچه هست خانواده‌های ایرانی که همه در ناز و نعمت‌اند، با دیدن این تبلیغات شیک و مجلسی و غذاهای رنگارنگ و خانه و زندگی‌های لاکچری از اینکه بقیه مردم کشور هم مثل خودشان هستند، خوشحال می‌شوند و ضمن آنکه زیرلب دعاهای غلیظی زمزمه می‌کنند با روحیه و اعتماد به‌نفس مضاعت و روانی آرام و آسوده، زندگی سراسر شادی و به دور از فقر و غم و فشار خود را سال‌ها ادامه می‌دهند!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.