وابستگی چین به واردات انرژی بیشتر می‌شود خودکفایی در تأمین انرژی پیش‌شرط مهمی برای هر کشوری به منظور داشتن سیاست‌های خارجی و اقتصادی نسبتاً مستقل است. به گزارش ایسنا، رشد وابستگی چین به واردات سوخت‌های فسیلی مسأله مهمی برای پکن است. بنابراین تولید داخلی روبه رشد در اولویت‌های اصلی برنامه این کشور قرار دارد. با […]
وابستگی چین به واردات انرژی بیشتر می‌شود
خودکفایی در تأمین انرژی پیش‌شرط مهمی برای هر کشوری به منظور داشتن سیاست‌های خارجی و اقتصادی نسبتاً مستقل است. به گزارش ایسنا، رشد وابستگی چین به واردات سوخت‌های فسیلی مسأله مهمی برای پکن است. بنابراین تولید داخلی روبه رشد در اولویت‌های اصلی برنامه این کشور قرار دارد. با وجود برخی موفقیت‌ها در فعالیت‌های تولید و اکتشاف، انتظار می‌رود وابستگی چین به واردات در چند سال آینده رشد کند. پکن از شرکت‌های بزرگ انرژی شامل پتروچاینا، CNOOC و سینوپک درخواست کرده است هزینه روی منابع داخلی را افزایش دهند. این شرکت‌ها هم قول داده‌اند ۵۱۷ میلیاردیوان (۷۷ میلیارددلار) سرمایه‌گذاری کنند که به منزله رشد سالانه ۱۸درصدی است. این سرمایه‌گذاری‌ها تاکنون روند روبه کاهش تولید داخلی را معکوس کرده است. طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت و سایر مایعات نفتی در چین به ۴٫۹ میلیون بشکه در روز رشد کرده است. با وجود رشد تولید، وابستگی چین به نفت خارجی به ۷۰ درصد رسیده و انتظار می‌رود این رقم رشد کند. اعلام اکتشاف میادین جدید نفت‌وگاز این روزها مورد کم‌سابقه‌ای در چین نیست. طبق گزارش گروه رسانه‌ای نت‌ایز، تنها در نوامبر حدود ۲۰۰ میلیون تن نفت و ۳۰۰ میلیون تن گاز کشف شده است. شرکت CNOOC استفاده از دکل‌های آب عمیق طراحی و تولید بومی و بزرگ‌ترین سکوی مخازن نفت‌وگاز در ساحل‌هاینان را آغاز کرده است. این شرکت در آب‌های کم‌عمق حوزه «پرل ریور موث» کشف قابل‌توجهی داشته است. به دلیل سرمایه‌گذاری‌های روبه رشد، بخش انرژی چین امسال به رکورد بالای جدیدی می‌رسد. با وجود این موفقیت، این صنعت به‌دلیل تقاضای داخلی سیری‌ناپذیر با نبرد سختی روبه‌روست. رشد اقتصادی درخشان به بازار پررونق برای انرژی منجر شده اما سطح اتکاء به سوخت‌های فسیلی متفاوت است. اتکاء به زغال‌سنگ به دلیل تولید داخلی قابل‌توجه محدود است و گاز سهم متوسطی در سبد انرژی ملی دارد. اما نفت بزرگ‌ترین چالش است. اگرچه سهم گاز طبیعی در سبد انرژی چین در حال‌حاضر نسبتاً متوسط است اما رشد بزرگی پیش‌بینی می‌شود. تغییر خط‌مشی دولت چین، دلیل اصلی تقاضای روبه رشد برای گاز است. سطح روبه رشد درآمد و مصرف انرژی آلودگی هوای شدیدی در اکثر نقاط چین ایجاد کرده است. همچنین بسیاری از خانوارها همچنان برای اهداف گرمایشی از زغال‌سنگ استفاده می‌کنند. سیاست سوئیچ از زغال‌سنگ به گاز چین تغییر تدریجی به‌سوی استفاده از گاز طبیعی که سوخت پاک‌تری محسوب می‌شود را هدف گرفته است. سهم گاز طبیعی در سبد انرژی چین به دلیل تقاضای روبه رشد تا پایان سال۲۰۲۰ به حدود ۱۰درصد خواهد رسید و تا سال ۲۰۳۰ حداقل ۱۵درصد می‌شود. در بازار انرژی چین اصلاحاتی صورت گرفته تا ورود شرکت‌های خارجی و کوچک‌تر به این بازار تسهیل شود. نخست، مقررات نظیر الزام به مشارکت یک شرکت چینی در فعالیت‌های شرکت درخواستی حذف شده است. دوم اینکه، مالکیت زیرساخت و فعالیت‌های تولیدی از هم جدا شده، یعنی تولیدکنندگان نمی‌توانند صاحب زیرساخت باشند تا از تبعیض میان رقیبان جلوگیری شود. با وجود این اصلاحات و رشد تولید داخلی، بازار چین به‌طور فزاینده به واردات متکی است. منبع تقریباً ۵۰ درصد گاز تأمین شده در چین در سال ۲۰۱۹ از خارج بوده و از طریق خطوط لوله یا به شکل LNG وارد شده است. شرکت‌های چینی طی سال‌ها سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در ظرفیت تبدیل مجدد LNG به گاز داشته‌اند. در حال‌حاضر ژاپن بزرگ‌ترین واردکننده LNG در جهان است. اما تقاضای اشباع‌ناپذیر چین برای انرژی، این کشور را پیش از سال۲۰۲۲ به بزرگ‌ترین واردکننده LNG در جهان تبدیل خواهد کرد. پکن در حال بررسی احتمال ساخت دومین خط لوله گاز از روسیه است، در حالی که خط لوله نیروی سیبری تازه شروع به فعالیت کرده است. براساس گزارش اویل‌پرایس، در حالی که دنیا همچنان مشغول مبارزه برای شکست دادن کووید۱۹ است، اقتصاد چین به رشد بازگشته است. بازار این غول آسیایی در یک سال گذشته یکی از نقاط روشن معدود برای بازار جهانی انرژی بوده است. انتظار می‌رود اقتصاد چین ۲٫۱درصد در سال ۲۰۲۰ رشد کند و نرخ رشدش در سال۲۰۲۱ به ۸٫۴ درصد افزایش پیدا کند که به معنای جدی ماندن مسأله وابستگی چین به انرژی خارجی در آینده نزدیک است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.