نظر عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره نظام تصمیمگیری عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: وقتی مسيرهاي موازي، غيرشفاف، غير اراده مردم و عدم توازن اختيار-مسؤوليت وجود داشته باشد، در نظام تصميمگيري ما، تصميمات بزرگ اصلاً قابل اتخاذ نيست. به گزارش سایت دولتبهار، محمود احمدینژاد؛ افزود: در حاليكه كشور نيازمند تصميمات كلان و بزرگ است، […]
نظر عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره نظام تصمیمگیری
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: وقتی مسيرهاي موازي، غيرشفاف، غير اراده مردم و عدم توازن اختيار-مسؤوليت وجود داشته باشد، در نظام تصميمگيري ما، تصميمات بزرگ اصلاً قابل اتخاذ نيست. به گزارش سایت دولتبهار، محمود احمدینژاد؛ افزود: در حاليكه كشور نيازمند تصميمات كلان و بزرگ است، آن مسكن مهر و يارانهها و سهامعدالت هم تقریباً از دستشان در رفته است. ساختار، هر لحظه بايد بتواند، تصميمات تحولآفرین و بزرگ بگيرد. الان كل ساختار ما مشغول كارهاي كوچك است، بسياري از جاها، جانشين مردم است، نظام تصميمگيري بايد شفاف و مظهر اراده مردم باشد. خيلي واضح است كه ساختار تصميمگيري در يك كشور، در همه امور آن نقش تعيينكننده دارد. در وضعيت اقتصادي، در نظام اجتماعي، در فرهنگي كه توليد میشود، در رفتار مردم، در فاصله طبقاتي، در اشتغال و در همه امور، نقش آن تعيينكننده است. به تعبير ديگر؛ اداره كشور، تصميمگيري راجع به كشور و حل مسائل كشور با ساختار تصميمگيري نسبت مستقيم دارد. رئیسجمهور سابق کشورمان، ادامه داد: اولين ويژگي براي ساختار تصميمگيري، اين است كه در هر مقطعي از نظام تصميمگيري و در هر بخشي از فرآيند اتخاذ يك تصميم، اگر ما يك بُرش بزنيم، بايد اراده مردم را در آن ببينيم. چرا؟ چون حق تعيين سرنوشت، براي مردم است. كشور بايد توسط مردم اداره شود. وظيفه ساختار تصميمگيري، تأمین اعمال اراده مردم و محقق كردن خواست مردم است و غير از اين چيزي وجود ندارد. هر چيز ديگري را بگذاريم از آن انحراف و ديكتاتوري و فساد بیرون میآيد. خواست عمومی و حق تعیین سرنوشت را خدا قرار داده است. خدا انسانها را بر سرنوشت خودشان مسلط و صاحب اختيار قرار داده است. هيچكس نمیتواند اين اختيار را از انسان بگيرد. اصل۵۶ قانون اساسي ما هم بهصراحت اين را گفته است. هيچكس، هيچ گروه و هيچ عاملي نمیتواند اين حق خدادادي را از انسانها بگيرد، چون مال ملت است. ساختار تصميمگيري بايد اين را متجلي كند و به عمل برساند. پس در هر بخشي از این نظام تصميمگيري و در هر نقطهاي از فرآيند اتخاذ يك تصميم، اگر ما بُرش بزنيم، بايد ببينيم خواست مردم کجاست. اين اولين ويژگي است. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، ادامه داد: دوم؛ نظام تصميمگيري بايد سلسله مراتبي باشد. يعني يك خط سير، طي شود. اگر شاخههايي هست، به اين رودخانه وصل شود. به تعبير ديگر، براي امورات كشور و در موارد خاص كشور نمیشود از سه مسير، تصميمگيري شود يا براي يك موضوع، چند مرجع تصميمگيري موازي وجود داشته باشد، اين باعث فساد میشود. خداوند هم میفرمايد؛ اگر در این عالم هستي خداي ديگري مانند همین خدا وجود داشت، فساد میشد. منابع هدر میرود و مشكلاتی ايجاد میشود. بايد يك سير طي شود و كاملاً مشخص و شفاف هم باشد. يعني مانند يك آكواريوم، جلوي چشم ملت قرار داشته باشد. مردم هر لحظه بدانند اين تصميم كجاست؟ روي ميز كيست؟ كدام نهاد است؟ در دستور كار كدام اداره است؟ و بدانند چه كاري دارد انجام میگيرد. احمدینژاد؛ خاطرنشان کرد: ويژگي بعدي اين است كه وقتي تقسيم كار صورت میگیرد، بايد توازن اختيارـمسؤوليت برقرار باشد. برخي خيال میكنند اگر اختيارات را به يك طرف داديم و مسؤوليت را به طرف مقابل، كار درست میشود! در حالحاضر نهادهاي زيادي داريم كه فقط اختيار دارند، مانند مجلس، قوهقضایيه، شوراينگهبان و… اينها اختيارات وسيع دارند اما در برابر اوضاع كشور پاسخگو نيستند. اختيارات در يك سمت متمركز شده و مسؤوليتها سمت ديگر. از درون اين، اصلاح امور كشور بيرون نمیآيد. اصلاً تصميمات درستی نمیشود، گرفت.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.