کشف شیوه‌ای جدید برای تشخیص عمر الماس جدیدترین تحقیقات در دانشگاه زمین‌شناسی کلمبیا، نتایجی به همراه داشته است که می‌تواند عمر الماس‌های استخراجی از معادن را به صورت دقیق‌ترین نسبت به گذشته اندازه‌گیری نماید. در این روش جدید می‌توان شیمی مواد اصلی تشکیل‌دهنده این الماس‌ها را تشخیص داد که عمر هر کدام از آنها به […]
کشف شیوه‌ای جدید برای تشخیص عمر الماس
جدیدترین تحقیقات در دانشگاه زمین‌شناسی کلمبیا، نتایجی به همراه داشته است که می‌تواند عمر الماس‌های استخراجی از معادن را به صورت دقیق‌ترین نسبت به گذشته اندازه‌گیری نماید. در این روش جدید می‌توان شیمی مواد اصلی تشکیل‌دهنده این الماس‌ها را تشخیص داد که عمر هر کدام از آنها به میلیاردها سال پیش باز می‌گردد. به گزارش مناقصه‌مزایده، به گفته دانشمندان حاضر در این تحقیقات، این یک پیشرفت بالقوه نه‌تنها در مطالعه الماس بلکه در یافتن تکامل سیاره است. براساس آنچه از این تحقیقات منتشر شده است، کارشناسان این حرفه اعلام کرده‌اند که تشخیص سن و عمر یک الماس خالص با توجه به اینکه از کربن ایجاد شده است، بسیار سخت خواهد بود، چرا که اطلاعات کمی را می‌توان از کربن خارج کرد. اما الماس‌های با خلوص پایین‌تر قسمت‌های مایع مانندی دارند که با استفاده از این مایعات می‌توان زمان پیداش هر کدام از این الماس‌ها را تا حدی بسیار دقیقی تخمین زد. یاکوف ویس؛ نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای می‌گوید: «تاکنون، بیشتر محققان بر روی اجزای جامد مانند تکه‌های ریز گارنت متمرکز شده‌اند تا سن الماس را تعیین کنند. اما این سنین که اجزای جامد نشان می‌دهد می‌تواند بحث‌برانگیز باشد زیرا این اجزا ممکن است همزمان با الماس تشکیل‌شده یا نشده باشند. از طرف دیگر، مایعات کپسوله‌شده اصلی‌ترین چیزی است که از آن الماس تشکیل شده است پس می‌توانند عمر دقیق‌ترین از الماس را به ما بگویند.» محققان برای آزمایش فرضیه خود، ۱۰ الماس الیافی با ظاهری کثیف را از معادن De Beers در اطراف منطقه کیمبرلی، آفریقای‌جنوبی تجزیه و تحلیل کردند. آنها به‌طور دقیق، آثار توریم رادیواکتیو و اورانیوم و نسبت آنها به هلیوم -۴، ایزوتوپ نادری را که از پوسیدگی آنها حاصل می‌شود، اندازه‌گیری کردند. سپس تیم توانست سه دوره مشخص تشکیل الماس را شناسایی کند. همه اینها در توده‌های سنگی جداگانه‌ای اتفاق افتاد که سرانجام در آفریقای امروزی به هم پیوستند. قدیمی‌ترین آنها بین ۲٫۶میلیارد و ۷۰۰ میلیون سال پیش اتفاق افتاده است. ترکیبات مایعات از آن زمان بسیار غنی از موادمعدنی کربنات است. این دوره همچنین با تجمع رشته‌کوه‌های بزرگ روی سطح زمین همزمان شده است. این برخوردها ممکن است ارتباطی با تولید مایعات غنی از کربنات در دل الماس‌ها داشته باشد. مرحله بعدی تشکیل الماس یک بازه‌زمانی احتمالی از ۵۵۰ میلیون تا ۳۰۰ میلیون سال پیش را در بر گرفت. در این زمان، اجزای مایع نشان می‌دهد، مایعات دارای مقدار زیادی موادمعدنی سیلیس هستند، که نشان‌دهنده تغییر در شرایط زیرزمینی است. این دوره همچنین با یک قسمت مهم دیگر کوه‌سازی مصادف شده است. آخرین مرحله شناخته شده بین ۱۳۰ میلیون سال تا ۸۵ میلیون سال پیش اتفاق افتاده است. در این حالت، ترکیب مایعات حاوی ترکیبات نمکی حاوی سدیم و پتاسیم بود. این نشان می‌دهد که کربنی که این الماس‌ها از آن تشکیل شده‌اند مستقیماً از اعماق زمین نمی‌آیند، بلکه از کف اقیانوس ناشی می‌شوند که با فرورانش زیر یک توده قاره‌ای کشیده می‌شوند. به گفته دانشمندان، در اواخر این دوره اخیر، زمانی که آفریقا تا حد زیادی شکل فعلی خود را به خود گرفته بود، شکوفایی زیادی از فوران‌های کیمبرلیت باعث شد تمام الماس‌هایی که تیم مورد مطالعه قرار داده بودند، به سطح زمین منتقل شوند. بقایای جامد این فوران‌ها در دهه۱۸۷۰ کشف و به معدن معروف De Beers تبدیل شد. اینکه دقیقاً چه چیزی باعث فوران آنها شده است، هنوز بخشی از این معماست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.