قزوین پذیرای فیزیک‌دانان می‌شود اجرای ۳ فاز از بزرگ‌ترین پروژه ملی با اعتبار ۳۰۰ میلیون دلاری رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی از اجرای دو فاز پروژه کلان ملی شتاب‌گر و مکان‌یابی این طرح خبر داد و گفت: در اجرای این طرح که نیاز به اعتبارات ۳۰۰ میلیون دلاری دارد، دو کشور ایتالیا و اسپانیا نیز با […]
قزوین پذیرای فیزیک‌دانان می‌شود
اجرای ۳ فاز از بزرگ‌ترین پروژه ملی با اعتبار ۳۰۰ میلیون دلاری
رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی از اجرای دو فاز پروژه کلان ملی شتاب‌گر و مکان‌یابی این طرح خبر داد و گفت: در اجرای این طرح که نیاز به اعتبارات ۳۰۰ میلیون دلاری دارد، دو کشور ایتالیا و اسپانیا نیز با محققان ایرانی همکاری دارند. محمدجواد لاریجانی؛ در گفت‌وگو با ایسنا، طرح شتاب‌گر ملی را یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های علمی‌کشور توصیف کرد و افزود: فاز اول این طرح؛ طراحی کلی و مفهومی‌و زیر ساختی آن انجام شده است و فاز دوم آن که شامل تشکیل واحدهای تحقیق و توسعه در چهار تا پنج حوزه می‌شود، اجرایی شده است؛ چرا که تصمیم بر این است که همه قطعات این شتاب‌گر از خارج تأمین نشود و بخش زیادی از طراحی‌ها در داخل کشور انجام خواهد شد. وی محل نصب این دستگاه را در قزوین دانست که کلنگ آن به دست روحانی رئیس‌جمهور به زمین خورده شده است، اظهار کرد: در این منطقه بخشی از کارگاه‌ها و تأسیسات آن راه‌اندازی شده و فاز اخیر این طرح با همت معاونت علمی‌و فناوری ریاست‌جمهوری آغاز شده است و امیدواریم که این طرح جهش بزرگی داشته باشد. لاریجانی؛ انعقاد قرارداد با برخی از کشورها را از دیگر بخش‌های اجرای این طرح نام برد و یادآور شد: از آنجایی که این طرح به تنهایی اجرایی نخواهد شد، از این رو مستلزم قراردادهای همکاری است که شامل مشاوران بین‌المللی می‌شود. به گفته رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، دو قرارداد همکاری مرتبط با پروژه شتاب‌گر ملی منعقد شده است که یکی میان معاونت علمی‌و فناوری ریاست‌جمهوری با آزمایشگاه آلبا در اسپانیا و قرارداد دوم میان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با سنکروترن (شتاب‌دهنده ذرات) الترا از ایتالیا منعقد شده و این قراردادها فعال است و در این پژوهشگاه در حال پیگیری است. رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با تأکید بر اینکه طرح شتاب‌گر ملی یک پروژه عظیم است، اظهار کرد: در زمانی که این طرح به بهره‌برداری برسد، چندین هزار دانشمند می‌توانند در آن مشغول به فعالیت شوند. علاوه بر آن این طرح ویژگی مهم دیگری دارد و آن کاربردهای متعدد آن است، به‌گونه‌ای که از مزایای آن می‌توان در علومی‌چون پزشکی، پرتو درمانی، علم فیزیک و الکترونیک استفاده کرد. وی اضافه کرد: در کنار این پروژه، طرح دیگری به نام «شتاب‌گر خطی» به‌عنوان یکی از واحدهای مورد استفاده در شتاب‌گر اجرایی شده است. کار شتاب‌گر خطی در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی به پایان رسیده است و اولین قرارداد استفاده از این دستگاه را با دانشگاه تربیت مدرس منعقد کردیم. لاریجانی؛ با تأکید بر اینکه کشور به ۷۰ نمونه دستگاه شتاب‌گر خطی نیاز دارد، ادامه داد: بیمارستان‌های کشور دستگاه‌های مورد نیاز خود را از خارج وارد می‌کنند و نمونه این دستگاه در این پژوهشگاه ساخته شده است و امیدواریم در مراحل بعد این دستگاه را تجاری‌‌سازی کنیم. رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با اشاره به زمان بهره‌برداری از دستگاه شتاب‌گر ملی، توضیح داد: در صورتی که در پروژه از بین ۳۰ باریکه تنها دو باریکه عملیاتی شود، برای بهره‌برداری به ۱۰سال زمان نیاز دارد. وی درخصوص اعتبارات مورد نیاز این دستگاه با تأکید بر اینکه میزان اعتبارات این دستگاه در فازهای مختلف، متفاوت است، افزود: برای اجرای طرح شتاب‌گر ملی به اعتباراتی در حدود ۳۰۰ میلیون دلار نیاز است. سنکروترون یا شتاب‌گر که اولین‌بار توسط لوییس آلوارز ابداع شد، نوعی از شتاب‌دهنده ذرات به شکل یک حلقه دایره‌ای است که با کمک میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی، تابش الکترومغناطیسی تولید می‌کند، ذراتی که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در یک محیط الکترومغناطیسی حرکت می‌کنند، در جهت حرکتشان، نوری منتشر می‌کنند که تابش سینکروترون یا نور سنکروترون نامیده می‌شود. تابش سنکروترن یک امکان توانمند برای مطالعه ساختمان مولکولی و تغییرات شکل و ترکیبات سلولی در هنگام واکنش‌های شیمیایی است که در زمینه‌های مختلف تحقیقاتی و کاربردی در فیزیک، پزشکی، صنعت، زیست‌شناسی، باستان‌شناسی و… کاربرد دارد. طرح چشمه‌نور ایران یا «شتاب‌گر ملی ایران» نیز بزرگ‌ترین تسهیلات آزمایشگاهی در مقیاس بزرگ برای پژوهش‌های بین رشته‌ای در کشور است که با هدف تولید تابش سنکروترونی با درخشندگی بسیار زیاد و به منظور انجام آزمایش‌های گوناگون در زمینه‌های فیزیک، شیمی، پزشکی، علم مواد، محیط‌زیست، نانوفناوری، داروسازی و… به تصویب رسیده است. براساس طراحی‌های انجام شده، چشمه‌نور ایران شامل یک حلقه انبارش الکترونی با محیط ۵۲۸ متر است که الکترون‌ها با انرژی سه گیگا الکترون ولت، جریان ۴۰۰ میلی‌آمپر و گسیلندگی ۰٫۴۷۷ نانومتررادیان در آن انبار می‌شود. نور تولید شده در خطوط باریکه در طیف وسیعی از انرژی از مادون قرمز تا اشعه‌ایکس سخت با درخشندگی بسیار زیاد، قطبیدگی دلخواه، انرژی قابل تنظیم ابزار مناسبی برای آزمایش‌های مختلف در زمینه‌های گوناگون علمی‌است که می‌تواند اطلاعات بسیار دقیقی از جزییات ساختار ماده را در مقیاس اتمی‌و مولکولی به دست دهد. طراحی و ساخت بخشی از قطعات شتاب‌گر نظیر تقویت‌کننده بسامد رادیویی حالت جامد، تفنگ الکترونی گرمایونی، مغناطیس‌های دوقطبی و چهارقطبی، دستگاه‌های اندازه‌گیری میدان مغناطیسی و منابع تغذیه با پایداری بسیار زیاد در آزمایشگاه تحقیق و توسعه طرح شتاب‌گر ملی ایران انجام شده است. براساس مطالعات مکان‌یابی، طرح شتاب‌گر ملی در شمال دانشگاه بین‌الملل امام‌خمینی(ره) قزوین و در مساحت ۵۰ هکتار تأسیس می‌شود که در حال‌حاضر بخشی از تأسیسات این پروژه در این محل احداث شده است. هدف اصلی این طرح ملی، ایجاد اولین آزمایشگاه مقیاس بزرگ برای انجام تحقیقات نانو فناوری و مطالعات بین رشته‌ای در ایران و رفع نیازهای فنی و تخصصی دانشمندان و محققان کشور و همچنین اثبات قدرت علمی‌ایران با ساخت شتاب‌گر سنکروترون به‌عنوان اولین و برترین کشور در زمینه علوم، پژوهش و فناوری در خاورمیانه و کسب جایگاه شایسته در جهان تعریف شده است. اهداف علمی‌و فناوری این طرح شامل «استفاده از شتاب‌گر به‌عنوان موتور اکتشافات جهت جذب دانشجویان و محققان کارآمد کشور و تأمین محیط و تسهیلات آزمایشگاهی مناسب برای آنها و در نهایت جلوگیری از فرار مغزها از کشور»، «ارائه و صدور خدمات پژوهشی و تجربی به سایر کشورهای منطقه و محققان و دانشمندان آنها»، «دستیابی به فناوری طراحی و ساخت شتاب‌گر سنکروترون نسل سوم و ایجاد توانایی در توسعه آن تا رسیدن به مرزهای دانش و فناوری در این رشته از علوم از طریق استفاده حداکثری از نیروهای متخصص داخلی» و «دستیابی به دانش طراحی و ساخت تجهیزات و قطعات شتاب‌گر شامل دینامیک باریکه، الکترومغناطیس‌ها، اندازه‌گیری و آزمایش‌های مغناطیس، سیستم‌های فرکانس‌رادیویی، سیستم‌های خلأ و منابع تغذیه» است. «احداث آزمایشگاه‌های تخصصی به منظور فراگیری و توسعه فناوری‌های مرتبط با طراحی شتاب‌گر و اجزای آن» و «کمک به توسعه فناوری‌های دانش‌بنیان و ایجاد زیرساخت‌های لازم به منظور بهره‌مندی از نتایج آنها» از دیگر اهداف علمی‌این پروژه کلان است. در صورت نهایی شدن این طرح از آن در جهت «طراحی و توسعه مواد و ترکیبات جدید با ساختارهای استراتژیک»، «طراحی و ساخت داروهای جدید و انجام تحقیقات و آزمایش‌های پزشکی»، «ساخت بافت‌های مصنوعی و پیوند اندام»، «نوآوری در صنایع تولید انواع مواد (پلاستیک، لاستیک، فیبر، ابریشم و…)» و «آزمایش و تحقیق در خوردگی فلزات، آلیاژها و انواع مواد غذایی و بهداشتی» بهره‌برداری خواهد شد. هم‌اکنون فیزیک‌دانان و مهندسان با تخصص‌های مختلف به طور مستقیم در گروه‌های تخصصی طرح مشغول به کار هستند. همچنین حدود ۲۰۰ دانشمند، محقق و استاد از دانشگاه‌ها و مراکز مختلف علمی‌کشور و جهان و شرکت‌های صنعتی متعدد به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در این طرح مشارکت و همکاری می‌کنند. گروه‌های فنی پس از آموزش‌های داخلی و خارجی لازم (بیش از ۹۵۰۰ نفر ساعت آموزش)، طراحی‌های اولیه سنکروترون و بخش‌های مختلف آن و همچنین ساخت نمونه‌های آزمایشی را به پایان رسانده‌اند. با توجه به برنامه زمان‌بندی و ساختار فعالیت‌های طرح، طراحی مفهومی‌با نظارت مشاوران فنی داخلی و بین‌المللی طرح، تکمیل شده است که گزارش آن در اختیار اعضای شورای راهبری طرح جهت بررسی و تأیید قرار گرفته است. همچنین نمونه‌هایی (proyotype) از قطعات و تجهیزات شتاب‌گر شامل الکترومغناطیس‌های (Magnets) دوقطبی و چهارقطبی، تقویت‌کننده‌های بسامد رادیویی (RF)، منابع تغذیه (Power supply) و سایر قطعات و تجهیزات مورد نیاز، طراحی و ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته‌اند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.