یک فعال معدنی سهم بخش‌خصوصی از معدن کم است یک فعال معدنی و مدیرعامل شرکت فکور صنعت تهران، گفت: معادن بزرگ در بیشتر موارد در اختیار شرکت‌های دولتی است و معادن کوچک در اختیار خصوصی‌ها قرار گرفته می‌شود و از سه میلیارد تن ذخایر، تنها ۲۰ درصد در اختیار بخش‌خصوصی است و ۸۰ درصد را […]
یک فعال معدنی
سهم بخش‌خصوصی از معدن کم است
یک فعال معدنی و مدیرعامل شرکت فکور صنعت تهران، گفت: معادن بزرگ در بیشتر موارد در اختیار شرکت‌های دولتی است و معادن کوچک در اختیار خصوصی‌ها قرار گرفته می‌شود و از سه میلیارد تن ذخایر، تنها ۲۰ درصد در اختیار بخش‌خصوصی است و ۸۰ درصد را دولتی‌ها در تصرف کرده‌اند. محمدوحید شیخ‌زاده؛ تأکید کرد: حدود ۴۵ میلیون تن تولید کنسانتره توسط بخش‌دولتی و نیمه‌دولتی است و تنها ۱۰ میلیون تن در اختیار بخش‌خصوصی است. برآیند اینها نشان می‌دهد که عمده در زنجیره در اختیار شرکت‌های دولتی و نیمه‌دولتی است و بخش کمی را به بخش‌خصوصی محول کرده‌اند. وی دلیل عدم اقتصادی بودن فعالیت در بخش معدن را بدین شکل عنوان کرد: بسیاری از معادن ما به سمت عمق رفته‌اند و نسبت باطله‌برداری آنها به سنگ افزایش یافته و همچنین عیارها کاهش داشته که نتیجه این سه مورد، اقتصادی شدن فعالیت را کاهش داده است. این فعال معدنی، با اشاره به چالش‌های زنجیره فولاد، گفت: تاکنون در زنجیره توزیع سود دستوری داشته‌ایم که این موضوع ایراد دارد. فاجعه اصلی اینجاست که هر کدام از شرکت‌ها به شکل یک صنعت شده‌اند، فولادی‌ها در معدن و معدنکاران در فولاد ورود کرده‌اند. شرکت‌های فعال در حوزه معدن و فولاد، به جای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مرتبط مثل حمل‌و‌نقل و… که مزایایی هم برای خودشان دارد، در کار بخش‌های دیگر زنجیره ورود کرده‌اند. در اقدامات این‌چنینی ضرر و زیان زیادی به فعالان حوزه وارد شده است که متأسفانه دولت تصمیم درستی برای آن نگرفته است. وزارت صمت، ایمیدرو و دولت باید پاسخگوی منافع کشور باشند که چرا تصمیم به‌موقع نگرفته‌اند و تنها سیاست‌های مقطعی و منفعل داشته‌اند. به‌علاوه اینکه مسؤولین نگاه جامع نداشته‌اند و به انجمن‌ها و تشکل‌ها توجه نکرده‌اند. شیخ‌زاده؛ به‌عنوان پیشنهاد برای رفع این چالش‌ها مطرح کرد: پیشنهاد این است که معادن کوچک و متوسط به بخش‌خصوصی ارائه شود و آن هم از طریق مزایده درست باشد. پیشنهاد دیگر این است که عرضه کل زنجیره در بورس کالا بدون قیمت‌گذاری دستوری و بدون محدودیت باشد. متأسفانه برای شرکت‌ها فرصت طلایی صادرات در یک‌مقطع ایجاد می‌شود که الان برای ما یک فرصت این‌چنینی است اما محدودیت صادراتی مسیر را بر ما بسته است. ما به مرور کمبود سنگ‌آهن خواهیم داشت و این امر دور نیست، راه این است که فولادسازان به دنبال تکنولوژی جدید و بهینه‌سازی تولید بروند نه آنکه راه را برای معدنکاران سخت نمایند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.