فرسودگی اتوبوس‌های مسافربری، یکی از معضلات جدی سیستم و حمل‌ونقل کشور به‌خصوص در جاده‌هاست. موضوعی که بارها نیز مورد انتقاد قرار گرفته، اما دلایل متعددی برای عدم نوسازی این ناوگان اعلام شده که به نظر می‌رسد، صرف‌نظر از منطقی یا غیرمنطقی بودن، نتیجه این عدم نوسازی چیزی جز به خطر افتادن جان صدها تن از […]
فرسودگی اتوبوس‌های مسافربری، یکی از معضلات جدی سیستم و حمل‌ونقل کشور به‌خصوص در جاده‌هاست. موضوعی که بارها نیز مورد انتقاد قرار گرفته، اما دلایل متعددی برای عدم نوسازی این ناوگان اعلام شده که به نظر می‌رسد، صرف‌نظر از منطقی یا غیرمنطقی بودن، نتیجه این عدم نوسازی چیزی جز به خطر افتادن جان صدها تن از مسافران این ناوگان نخواهد بود. در این آخرین حوادثی که فرسودگی اتوبوس، حادثه‌ساز شد، می‌توان به حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط‌زیست و همچنین اتوبوس سربازان اشاره کرد که در حادثه مربوط به خبرنگاران اتوبوس مذکور در سال۱۳۸۵ یعنی ۱۵سال پیش باز تولید شده و در اتوبوس سربازان نیز وسیله‌نقلیه دارای نقص فنی مستمر بوده است، این درحالی است که در بسیاری از کشورهای جهان عمر مفید اتوبوس‌های بین‌شهری میان پنج تا ۱۰ سال است. گرچه انتقادات زیادی به فرسودگی اتوبوس‌ها مطرح شده، اما در تازه‌ترین این اظهارات، سردارحسین اشتری؛ فرمانده ناجا، نیز این موضوع را مورد انتقاد قرار داده و به ایسنا، می‌گوید: «زمانی که حادثه برای اتوبوس خبرنگاران و سربازان رخ داد دستور ویژه به رئیس پلیس راهور ناجا داده شد تا این موضوع مورد پیگیری قرار بگیرد.» اشتری؛ ادامه می‌دهد: «آنچه که مشخص است این است که ناوگان اتوبوسی و به‌خصوص اتوبوس‌های بین شهری ما یک ناوگان فرسوده است و شاید بیش از ۱۰ سال باشد که آنچنان اتوبوس جدیدی وارد این ناوگان نشده و باید این‌ها مورد نظر قرار بگیرد.» فرمانده ناجا، با بیان اینکه «بایداز نظر زیرساخت اقدامات فنی خوبی صورت بگیرد»، افزود: «همه دستگاه‌ها اعم از وزارتخانه‌های مربوطه و دستگاه‌های دارای مسؤولیت در این زمینه باید بیشتر همت کنند و خودشان را مسؤول کنند. روزانه اتوبوس‌هایی هستند که حتی مسافر هم دارند اما به دلیل نکات ایمنی همکاران ما مانع از حرکت آنها در پایانه و پلیس راه می‌شوند. ما عقب‌افتادگی در این خصوص داریم و امیدواریم که همه تلاش کنند و بتوانیم این تصادفات را به صفر برسانیم و کاهش دهیم.» فرمانده ناجا، نخستین فردی نیست که از فرسودگی اتوبوس‌ها به‌عنوان یکی از دلایل وقوع تصادفات رانندگی انتقاد کرده است. پیش از او کریمی‌سنجری؛ از کارشناسان صنعت خودرو، نیز به این موضوع پرداخته و گفته بود: «قریب به ۳۰۰ هزار خودروی فرسوده تجاری که ۶۰ درصد آنها را اتوبوس‌های شهری و برون‌شهری تشکیل می‌دهند، همچون تهدیدی آشکار در خیابان‌ها و جاده‌های کشور به جابه‌جایی مسافر مبادرت دارند. دولت سیزدهم باید به این نکته توجه داشته باشد که جایگزینی اتوبوس‌های فرسوده یکی از مهم‌ترین اولویت‌ها در خودروسازی کشور است.» صدرا… بمانا؛ مشاور رئیس سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای، نیز در تیرماه سال۹۹ گفته بود که در طرح نوسازی خودروهای فرسوده قرار است که ۱۷۶ هزار و ۵۵۰ دستگاه کامیون، اتوبوس، مینی‌بوس و کامیونت را نوسازی کنیم و این یعنی دست‌کم ۱۷۶ هزار و ۵۵۰ دستگاه وسیله‌نقلیه سنگین فرسوده در حال تردد در جاده‌هاست.
هشدار ۲ سال پیش پلیس راه در مورد اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های فرسوده
بیش از دو سال پیش نیز، سردار محمدحسین حمیدی؛ فرمانده وقت پلیس راه کشور نسبت به، به‌کارگیری اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های فرسوده به‌عنوان سرویس ادارات، کارخانجات و مدارس هشدار داده و گفته بود: «ناوگان فرسوده اتوبوس و مینی‌بوس یکی از دلایل تصادفات و به‌خصوص در ۳۰ کیلومتری شهرهاست. متأسفانه خیلی از خودروهایی که تحت عنوان سرویس شرکت‌ها به‌خصوص در بخش‌خصوصی و حتی مدارس استفاده می‌شود، جزء ناوگانی است که در گذشته در جاده تردد داشته اما بعداً به دلیل قانون، تنها امکان تردد در جاده را از دست دادند و به همین دلیل برای ادامه فعالیت مجبورند در مسیرهای کوتاه تردد کنند. نظارت کمتری بر این خودروها وجود دارد و متأسفانه اکثر این خودروها در سن فرسودگی هستند و عمدتاً نیز بخش‌خصوصی آنها را به کار گرفته است که همین موارد می‌تواند ریسک وقوع حوادث رانندگی در این خودروها را افزایش دهد.» آنچه که حمیدی؛ حدود دو سال پیش به آن اشاره و نسبت به آن هشدار داده بود، مشابه مورد اتوبوس خبرنگاران محیط‌زیست است؛ اتوبوسی فرسوده که به‌عنوان سرویس کارخانه سیمان و برای مسیرهای کوتاه از آن استفاده شده و این بار بدون صورت وضعیت در اختیار مأموریت رسانه‌ای سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار گرفته بود. ده‌ها مورد دیگر از هشدار و ابراز نگرانی از ناوگان فرسوده اتوبوسرانی در حوزه برون و درون‌شهری وجود دارد، اما سؤال جدی اینجاست که چرا تاکنون اراده‌ای برای حل این معضل وجود نداشته و چه اولویت‌هایی بالاتر از حفظ جان انسان‌ها برای متولیان نوسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای وجود داشته است؟
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.