حرف‌های خودی و بی‌خودی بدون اغراق و تعارف، در حال‌حاضر کشور عزیز دردانه‌مان، خودکفاترین کشور در دنیاست، به ضرس‌قاطع میزان خودکفاشدن ما در موضوعات مختلف، کیلومترها با کشورهای دیگر فاصله دارد! تا آنجا که یادمان می‌آید تمام تلاش و همت و مساعی مسؤولان بر این بوده است که در شیرمرغ تا جان‌آدمیزاد […]
حرف‌های خودی و بی‌خودی
بدون اغراق و تعارف، در حال‌حاضر کشور عزیز دردانه‌مان، خودکفاترین کشور در دنیاست، به ضرس‌قاطع میزان خودکفاشدن ما در موضوعات مختلف، کیلومترها با کشورهای دیگر فاصله دارد!
تا آنجا که یادمان می‌آید تمام تلاش و همت و مساعی مسؤولان بر این بوده است که در شیرمرغ تا جان‌آدمیزاد به خودکفایی برسیم و این تفکر مشعشع هنوز در عده‌ای وجود دارد و البته انصافاً در خیلی از این چیزها هم به این درجه رسیده‌ایم و خودکفا شده‌ایم.
گندم، بنزین، برق، خودرو، دارو، میوه و تره‌بار، برخی از مواد غذایی، تجهیزات و قطعات و ابزارآلات صنعتی و محصولات دامی و گوشت و مرغ و اقلام نظامی و رزمی، پزشکی و پتروشیمی و پالایشگاهی و هزارویک قلم دیگر! در همه اینها، حداقل یک‌بار به خودکفایی رسیده‌ایم و حتی در برخی، چند بار به خودکفایی نائل شده‌ایم!
از قدیم گفته‌اند حفظ قهرمانی سخت‌تر از کسب قهرمانی است و این موضوع در همین قصه خودکفایی هم صدق می‌کند، یعنی هر چند وقت یک‌بار گیر داده‌ایم که در یک چیزی خودکفا بشویم و با هر زور و ضربی هم که شده است به آن رسیده‌ایم و بعد رفتیم سراغ یک قلم دیگر و همین‌جور یکی پس از دیگری قله‌های خودکفایی را فتح کرده‌ایم، اما همیشه یادمان رفته است حفظ خودکفایی‌ها به هر قیمتی، نتیجه‌اش می‌شود برگشت به نقطه آغازین و یا حتی قبل‌تر از آن و شاهد بوده‌ایم که هم قهرمانی را از دست داده‌ایم و هم در جدول رنکینگ جهانی جای به‌دردبخوری نداریم!
خودرو مثال اظهر من‌الشمس این خودکفایی است، لااقل شونصدبار در تولید خودرو، بدنه، پلتفرم و موتور خودکفا شده‌ایم ولی علی‌الحساب در جایی ایستاده‌ایم که شده‌ایم مونتاژ کار تا خودروساز، وضعیت گندم هم همین داستان است، چند بار جشن خودکفایی‌اش گرفته شد و از چهار روز بعد دوباره واردات شروع گردید، آن خودکفایی بنزین پتروشیمی هم که برای خودش داستانی بود!
چند روز پیش وزیر معظم صمت فرموده‌اند همین روزهاست که جشن خودکفایی در تولید لوازم خانگی را بگیریم! شخصاً بعد از شنیدن این سخن گهربار دچار شوک عصبی شده و از مغز سرمان تا نوک پنجه پایمان تیر کشید، آن هم تیر دوشعله غیبی!
ای کاش روزی می‌رسید که برخی از ما متوجه می‌شدیم که اساساً و اصولاً و قاعدتاً و منطقاً و استاندارداً و کلی تن دیگر! نباید و نشاید که در همه چیز خودکفا بشویم و هزاران اولین و برترین و بهترین و بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین، بگذاریم روی دست بیت‌المال و این اقتصاد نیم بند پر مصیبت را به بار و فشاری نو میهمان کنیم!
به قاعده نصف کشورهای دنیا واکسن کرونا تولید کرده‌ایم ( البته علی‌الحساب، در اسم و رسم ) و مرزهای خودکفایی را آنچنان درنوردیدیم که از آن‌ور بوم افتاده و در آن جدول رنکینگ واکسیناسیون و به نسبت میزان درگیری با این کوویدخان منحوس! در انتهای کار در حال قمپز در کردن هستیم و ایضاً با سر در حال ورود به موج پنجم!
زیاده عرضی نیست، فقط عجالتاً قانونی وضع شود که من‌بعد مسؤولین مربوطه جشن‌های خودکفایی که هر روز از در و دیوار بر سرمان آوار می‌شود را جملگی در یک روز بگیرند چون بیم آن می‌رود کل سیصدوشصت‌وپنج روز سال را درگیر جشن و پایکوبی بشویم و حواسمان پرت شده و رسیدن به چند خودکفایی دیگر را از دست بدهیم و ایضاً مردم هم زیاد از حد خوش به حالشان شود!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.