مسعود طاهری – شفافیت، گمشده محبوب‌ترین رشته ورزشی یعنی فوتبال است و این روز‌ها جایش به صورت دروغین پر شده است! حال شاید بپرسید چرا دورغین. در هفته‌ای که گذشت برای سومین سال پیاپی شاهد انتشار قراداد بازیکنان فوتبال بودیم. فدراسیون فوتبال به دستور وزارت ورزش برای سومین سال پیاپی قرارداد بازیکنان فوتبال را منتشر کرد. […]
مسعود طاهری – شفافیت، گمشده محبوب‌ترین رشته ورزشی یعنی فوتبال است و این روز‌ها جایش به صورت دروغین پر شده است! حال شاید بپرسید چرا دورغین. در هفته‌ای که گذشت برای سومین سال پیاپی شاهد انتشار قراداد بازیکنان فوتبال بودیم.
فدراسیون فوتبال به دستور وزارت ورزش برای سومین سال پیاپی قرارداد بازیکنان فوتبال را منتشر کرد. موضوعی که همچون سال‌های پیشین مورد قبول بسیاری از اهالی فن قرار نگرفت و اعتراض بسیاری از سرمربیان داخلی و خارجی را بلند کرد.
با انتشار قرارداد بازیکنان، بسیاری از کسانی که با فوتبال روز را به شب و شب را به روز می‌رسانند، به راحتی فهمیدند که قراردادهای منتشر شده «بودار» است! از دستمزد زیرسقف قرارداد بهترین بازیکن لیگ برتر سال قبل بگیر تا قرارداد برخی از بهترین‌های لیگ که رقمی زیر یک میلیارد تومان بسته بودند. برهمین اساس هم بود که بسیاری از اهالی رسانه طی هفته گذشته با تیترهایی همچون: «شما باور می‌کنید» به استقبال انتشار مبلغ قرارداد‌ها رفتند.
در دوره‌ای که فاش شدن قراردادهای نجومی برخی مدیران باعث ایجاد جنجال‌های فراوانی شده، شاید وزارت ورزش هر سال با رونمایی از قرارداد بازیکنان فوتبالش سعی بر تنویر افکار عمومی دارد. فارغ از آن‌که اگر شفافیتی در آن نباشد، نه تنها باعث روسفید شدن ورزش نمی‌شود، بلکه انعکاس آن به این صورت غیرشفاف باعث دلسردی بیش‌تر فوتبال‌دوستان که بخش بزرگی از جامعه را تشکیل می‌دهند نیز می‌شود.
با همه این تعاریف فوتبال‌دوستان از خود می‌پرسند که آیا افشای قرارداد بازیکنان فوتبال عملی حرفه‌ای است؟
این‌که آیا انتشار قرارداد فوتبالی‌ها به تدریج باعث اختلاف بین بازیکنان تیم نمی‌شود؟
این‌که آیا افشای قرارداد بازیکنان باعث فشار روی بازیکن نمی‌شود؟
و این‌که، آیا برخورد تماشاگران استادیوم با بازیکنی که در بازی اشتباه می‌کند و دستمزد میلیاردی نیز می‌گیرد، بررسی شده است؟
این‌ها مسایل ریز اما مهمی هستند که همه در هیجان یک رویداد ورزشی تأثیر گذارند. فوتبال دوستان حتماً چند سال قبل را به یاد دارند که اتفاقات مهم بازی به صورت «صحنه آهسته» از طریق اسکوربورد ورزشگاه‌ها پخش می‌شد و همین مسأله باعث اعتراض تماشاگران به برخی تصمیمات داور مسابقه می‌شد. اکنون دیگر در هیچ استادیومی صحنه‌های داوری پخش نمی‌شود.
حتی پیشتر ورود جیمی جامپ‌ها به زمین مسابقه از طریق دوربین‌ها ضبط و پخش می‌شد اما اکنون دیگر این اتفاق رخ نمی‌دهد. همین دو اتفاق نشان می‌دهد که همه این موارد برای کم کردن فشار فوتبال از بازیکن، تماشاگر، مربی و … اتخاذ شده است.
حال چگونه انتشار قراردادهای فوتبال می‌تواند به این فضا کمک کند، سؤالی است که شاید تنها مسؤولان فوتبالی برای توجیه آن پاسخ داشته باشند!
نتیجه این دستور آن می‌شود که بسیاری از مربیان کشورمان، قرارداد بازیکنان را غیرواقعی و غیرحرفه‌ای می‌دانند. علی دایی اسطوره فوتبال کشورمان در این باره به نکته جالبی اشاره کرد. این‌که چرا رقم قرارداد کسانی که او آن‌ها را «آقایان» خطاب کرد، اعلام نمی‌شود؟!
علی دایی همچنین مثال زیبایی در این خصوص بیان کرد. وی گفت که در مدت ۳ سالی که در تیم هرتابرلین بوده با وجود این‌که با بازیکن یونانی تیم؛ هم‌اتاق بوده، هرگز از رقم دستمزد هم‌تیم‌‌اش خبر نداشته و هم‌تیمی یونانی‌‌اش نیز نمی‌دانسته که او چقدر دستمزد می‌گیرد.
برانکو سرمربی پرسپولیس نیز گفت که حتی همسرش از مبلغ قرارداد وی طی سال‌ها مربیگری خبر نداشته و تنها در ایران این وضعیت وجود دارد.
عبدا… ویسی، سرمربی سپاهان نیز با بیان این‌که رقم قرارداد بازیکنان با مبالغ منتشر شده همخوانی ندارد، نمونه‌ای شفاف از ادعای خود را در نشست خبری مطرح کرد. وی گفت که باشگاه متبوعش به «د خسوس» دروازه‌بان فعلی گسترش فولاد مبلغ یک میلیارد و ۴۰۰میلیون تومان را پیشنهاد کرده اما این دروازه‌بان با گرفتن تنها ۶۰۰ میلیون تومان به گسترش فولاد پیوسته و این با عقل جور در نمی‌آید!
فوتبال دوستان به خوبی می‌دانند که بندی در قرارداد بازیکنان وجود دارد که آن را محرمانه می‌خواند. همچنین باید گفت که افشای رقم قرارداد بازیکنان به تدریج موجب اختلاف برخی از بازیکنان فوتبال می‌شود چرا که بسیاری از بازیکنان عادت دارند که عملکردشان را با دیگر بازیکنان و رقم قراردادشان را با رقم قرارداد آن‌ها مقایسه کنند. همچنین باید گفت که انتشار رقم قرارداد بازیکنان باعث افزایش فشار بسیار زیاد برروی بازیکنان فوتبال می‌شود و به خوبی به یاد داریم که ستاره تیم‌های شهرستانی با حضور در دو تیم سرخابی به‌خاطر همین فشار‌ها نتوانستند عملکرد مطلوبی داشته باشند.
حال تصور کنید برای تماشاگری که در استادیوم شاهد خراب کردن توپ توسط بازیکن میلیاردی است چه اتفاقی می‌افتد؟
به هر شکل امید داریم که از سال بعد شاهد این اتفاق نباشیم زیرا این نه تنها شفاف‌سازی نیست، بلکه بدتر باعث تشویش اذهان فوتبالی می‌شود. به امید آن روز
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.