مروری بر تاریخچه اقدامات گوگل علیه ایران؛ سابقه حذف اپ‌ها

در ادامه محدودیت‌هایی که شرکت‌های فناوری آمریکایی به بهانه‌های مختلف برای کاربران ایرانی ایجاد می‌کنند در تازه‌‌ترین اقدام، گوگل دو اپلیکیشن ایرانی را از بازار اپ‌های اندرویدی حذف کرده است. به گزارش مهر، شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی از جمله گوگل هربار برای کاربران ایرانی محدودیت‌های جدیدی ایجاد می‌کنند و به دلیل ضعف کشور در حوزه […]

در ادامه محدودیت‌هایی که شرکت‌های فناوری آمریکایی به بهانه‌های مختلف برای کاربران ایرانی ایجاد می‌کنند در تازه‌ترین اقدام، گوگل دو اپلیکیشن ایرانی را از بازار اپ‌های اندرویدی حذف کرده است. به گزارش مهر، شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی از جمله گوگل هربار برای کاربران ایرانی محدودیت‌های جدیدی ایجاد می‌کنند و به دلیل ضعف کشور در حوزه حکمرانی بر فضای مجازی، کاربران ناچار به سکوت و انفعال در برابر این تصمیمات هستند. جدید‌ترین اقدام گوگل در محدودیت کاربران ایرانی، مربوط به حذف اپلیکیشن روبیکا و موتور جستجوی ذره‌بین از بازار اپلیکیشن‌های گوگل (گوگل‌پلی) است. این اقدام گوگل پس از ماجرای ساخت صفحات جعلی در اپلیکیشن روبیکا اتفاق افتاده و این‌طور وانمود شده که تصمیم گوگل برای حذف این اپلیکیشن به دلیل گزارش‌هایی بوده که کاربران بابت نقض قوانین کپی‌رایت توسط این برنامه به ثبت رسانده‌اند اما حذف موتور جستجوی ذره‌بین از گوگل در کنار روبیکا نشان می‌دهد که فرضیه مذکور نادرست بوده و رفتار استعماری و ضدآزادی عمومی گوگل به هیچوجه در جهت منافع کاربران ایرانی نیست. در انتقاد به این اقدام گوگل، بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی توئیتر و اینستاگرام تأکید کرده‌اند که «حتی اگر تخلفی در روبیکا صورت گرفته، مربوط به رسیدگی در مراجع داخلی است و ارتباطی با گوگل ندارد که بخواهد بدون اعلام قبلی، این اپ را از گوگل‌پلی حذف کند. کما اینکه روال معمول نیز این است که این سرویسدهنده، اپلیکیشن‌های دارای بیش از ۱۰ هزار فالوئر را بدون مکاتبه و نامه‌نگاری قبلی از گوگل‌پلی حذف نمی‌کند اما در مورد روبیکا که گفته می‌شود ۳۰ میلیون کاربر دارد سیاست دیگری را پیش گرفته و به‌راحتی و بدون طی روال قانونی، اقدام به حذف این برنامه ایرانی می‌کند.»

مروری بر تاریخچه اقدامات گوگل علیه ایران

اقدامات گوگل علیه ایران و کاربران ایرانی تنها به این مورد ختم نمی‌شود و به تازگی این سرویسدهنده با حذف چند حساب کاربری یوتیوب دست به اقدامی علیه ایران زده و مدعی شده که این حساب‌های کاربری مشکوک در عملیات هماهنگ برای اثرگذاری بر رسانه‌های اجتماعی نقش داشته‌اند و به زبان عربی مطالبی را درباره بیماری کرونا در آمریکا و روابط آمریکا و عربستان منتشر کرده‌اند. حذف اپ‌های ایرانی از سال ۹۶ کلید خورد

سابقه دستبرد به حقوق و حریم شخصی کاربران ایرانی توسط سرویسدهنده‌های آمریکایی به سال ۹۶ باز می‌گردد که پس از اپل، گوگل نیز حذف اپلیکیشن‌های ایرانی را از گوگل پلی آغاز کرد؛ در آن زمان به دلیل تحریم‌های ایالت متحده تعدادی از اپلیکیشن‌های ایرانی از جمله بزرگ‌ترین ارائه‌دهندگان خدمات تاکسی آنلاین در ایران از بازار گوگل حذف شدند.حذف ناگهانی و بدون اطلاع پیامرسان‌های تلگرام طلایی و هاتگرام از گوشی‌های کاربران نیز از دیگر اقدامات گوگل است که در سال ۹۸ و به بهانه ناامن بودن این اپلیکیشن‌ها و عدم امنیت اطلاعات کاربران صورت گرفت.

محدودیت دسترسی ایرانی‌ها به سرویس‌های گوگل

تحریم کاربران ایرانی توسط گوگل تنها به این موارد ختم نمی‌شود و فروردین ماه امسال نیز ارائه برخی سرویس‌های گوگل برای کاربران ایرانی از سوی این سرویس دهنده متوقف شد؛ گوگل IP کاربران ایرانی که از VPN برای دسترسی به سرویس‌هایی مانند یوتیوب، ویز، اسپاتیفای و گوگل آنالیتیکس استفاده می‌کردند را شناسایی و دسترسی آن‌ها را قطع کرد و در مورد آن نیز توضیحی نداد. اعمال سیاست‌های تحریمی گوگل علیه کاربران ایرانی در حالی ادامه می‌یابد که مطابق با آمارهایی که پیش از این از سوی دبیر شورای‌عالی فضای مجازی ارائه شده است، گوگل سالانه صد‌ها میلیارد تومان در ایران درآمد دارد اما عملاً ۴۴ درصد از کلیه خدمات این سرویسدهنده برای کشور ما مسدود است و در این بین صددرصد از خدماتی که مورد نیاز توسعه‌دهندگان و کسب‌وکار‌ها است، در ایران قابل دسترسی نیست. گفته شده است که در حوزه سیستم‌عامل ۶۳ درصد، در حوزه تبلیغات کسب‌وکار ۶۳ درصد و در حوزه آمار تحلیلی ۳۸ درصد از خدمات گوگل در دسترس مردم ایران قرار ندارد. بررسی کارشناسان نیز نشان می‌دهد که کاربران ایرانی در بیش از ۹۹ درصد خدمات پایه کاربردی به API گوگل وابستگی دارند و حذف اپلیکیشن‌های ایرانی و محدودیت دسترسی به آن‌ها زنگ خطری برای کسب‌وکارهای ایرانی و از کار انداختن توسعه فناوری‌های فضای مجازی محسوب می‌شود که باید برای آن فکری کرد. به نظر می‌رسد تنها راه قطع این وابستگی، ایجاد استقلال در لایه خدمات پایه کاربردی در زیرساخت شبکه ملی اطلاعات است؛ موضوعی که در سند طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات بر آن تأکید شده است.