براساس مصوبه‌های مجلس و وزارت صمت، مزایده واگذاری بیش از پنج هزار معدن غیرفعال در کشور آغاز شده، در حالی که شاهد آثار مخرب زیست‌محیطی برخی معادن در کشور هستیم. به گزارش مناقصه‌مزایده، این امر سبب ناراحتی مردم و حامیان محیط‌زیست شده است، چرا که واگذاری پنج هزار معدن به بخش‌خصوصی خسارت‌های زیادی به پیکره […]
براساس مصوبه‌های مجلس و وزارت صمت، مزایده واگذاری بیش از پنج هزار معدن غیرفعال در کشور آغاز شده، در حالی که شاهد آثار مخرب زیست‌محیطی برخی معادن در کشور هستیم. به گزارش مناقصه‌مزایده، این امر سبب ناراحتی مردم و حامیان محیط‌زیست شده است، چرا که واگذاری پنج هزار معدن به بخش‌خصوصی خسارت‌های زیادی به پیکره محیط‌زیست و منابع طبیعی کشور وارد خواهد کرد و به نظر می‌رسد مسؤولان باید تمرکز بیشتری در این باره داشته باشند چرا که واگذاری پنج هزار معدن کشور، فاجعه زیست‌محیطی بزرگی را در برخواهد داشت.
بزرگ‌ترین تخریب محیط‌زیست در راه است
علی بناگر؛ رئیس انجمن علمی جنگلبانی ایران، در این باره معتقد است که با توجه به پایبند نبودن بسیاری از بهره‌برداران معادن به ضوابط محیط‌زیستی در سال‌های گذشته و تداوم روند تخریب سرزمین، قطع درختان جنگلی و فرسایش خاک در معادن فعال در جنگل‌های هیرکانی، طرح جدید وزارت صمت باعث شکل‌گیری بزرگ‌ترین تخریب محیط‌زیست و منابع طبیعی کشور خواهد شد.
معادن خسارت‌های زیادی به پیکره محیط‌زیست وارد کرده‌اند
تقی نبئی؛ رئیس وقت سازمان نظام مهندسی معدنی، در این باره معتقد است که در سال ۱۳۹۹، پنج هزار و ۷۰۰ مورد از ۱۱ هزار واحد معدنی دارای پروانه در کشور فعال و بقیه به علت‌های مختلف غیرفعال است. آن هم در حالی که همین تعداد از معادن تاکنون خسارت‌های زیادی را به پیکره محیط‌زیست و منابع طبیعی کشور وارد کرده‌اند.
تخریب طبیعت بدون رعایت موازین محیط‌زیست
علی‌اصغر رضایی‌نیا؛ فعال محیط‌زیست نیز، واگذاری بیش از پنج هزار معدن در سراسر کشور را خبری ناگوار برای محیط‌زیست ایران می‌داند و می‌گوید: معادن بسیار زیادی در محدوده منطقه حفاظت شده کرکس کوه وجود دارد و در این سال‌ها تأثیر مخرب معادن بر همه روشن شده است. افزودن بر تعداد معادن آن هم در شرایطی که قریب به اتفاق آنها، ضوابط زیست‌محیطی را رعایت نمی‌کنند تأثیر بسیار مخربی خواهد داشت. رضایی‌نیا؛ نیز معتقد است که بیشتر معدنکاران ضوابط زیست‌محیطی را رعایت نمی‌کنند و روش معدنکاری هم مزید بر علت شده است، در واقع معادن به جای نفوذ در عمق، در سطح خاک امتداد می‌یابند و وسعت تخریب را بیشتر می‌کنند. شاید مخالفت با تعطیلی معادن برای بسیاری از افراد به دلیل کاهش نرخ اشتغال غیرقابل درک باشد اما اجرای این طرح زیست‌محیط کشور را به مخاطره جدی می‌اندازد! چرا که موضوع رعایت ضوابط محیط‌زیستی برای فعالان محیط‌زیست در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. متأسفانه تعداد زیادی از معادن غیرفعال مدنظر وزارت صمت، در دل جنگل‌های هیرکانی یا زاگرس قرار گرفته‌اند و تجربه نشان‌دهنده آن است که معدن‌کاوی در عرصه‌های جنگلی همواره با تخریب غیرقابل جبران سرزمین، قطع درختان جنگلی، کاهش سطح پوشش گیاهی، ریخته شدن نخاله‌های معدنی در طبیعت و تشدید سرعت فرسایش خاک و رانش زمین همراه بوده است. به نظر می‌رسد برگزاری این مزایده خسارات جبران‌ناپذیری را برای محیط‌زیست و منابع طبیعی ایران به همراه خواهد داشت و مسؤولان باید تمرکز بیشتری داشته باشند. حال این سؤال مطرح است نابودی محیط‌زیست با کدام سود؟!
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.