توقف ۶ ساله در توسعه صنعت پالایش مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش با اشاره به سودآوری پالایشگاه‌ها گفت: متأسفانه تحقیق و توسعه در صنعت پالایشگاهی از سال ۹۲ در کشور متوقف شده است. به گزارش مهر، کم‌تر از یک ماه تا آغاز تحریم‌های نفتی و بانکی باقی مانده است. در […]
توقف ۶ ساله در توسعه صنعت پالایش
مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش با اشاره به سودآوری پالایشگاه‌ها گفت: متأسفانه تحقیق و توسعه در صنعت پالایشگاهی از سال ۹۲ در کشور متوقف شده است.
به گزارش مهر، کم‌تر از یک ماه تا آغاز تحریم‌های نفتی و بانکی باقی مانده است. در ایام پس از خروج آمریکا از برجام، مسأله چگونگی مقابله با تحریم فروش نفت و دستیابی به درآمدهای آن پیشِ روی مسؤولان کشور قرار گرفت. کارشناسان اعتقاد دارند یکی از راهکارهای مقابله با تحریم‌های نفتی، توسعه صنایع پالایشی، تزریق نفت خام به پالایشگاه‌ها و صادرات فرآورده‌های آن به کشورهای مختلف است.
در این راستا شهاب‌الدین‌متاجی، مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش درباره توانمندی داخلی برای ساخت تجهیزات پالایشی گفت: حدود ۶۵ درصد تجهیزات پالایشگاههای ما در داخل ساخته میشود ولی ممکن است مواداولیه همین تجهیزات که یک نوع آلیاژ خاص است از خارج از کشور وارد شود تا برج‌‌ها یا ظروف تحت فشار با کمک این آلیاژ‌‌ها ساخته شود ولی با این وجود ۶۵ تا ۷۰ درصد می‌تواند ساخت داخل باشد و ۳۰ درصد بقیه از طریق واردات تأمین شود.
وی در ادامه توضیح‌داد: این ۳۰ درصد شامل تجهیزاتی میشود که در موارد استثنایی مورد استفاده می‌گیرند، بنابراین برای ما به صرفه نیست که آنها را داخلی‌سازی کنیم. در عین حال تکنولوژی ساخت برخی از قطعات در انحصار چند کشور است. برای مثال یک پمپ خاص و یا کمپرسور خاصی وجود دارد که تعداد محدودی سازنده در دنیا توان ساخت آن را دارند.
متاجی در مورد ضرورت ساخت پالایشگاه و تولید فرآورده‌های نفتی برای تسهیل فروش نفت در زمان تحریم اظهارداشت: توسعه صنایع پالایشی داخلی یکی از راهکارهای مقابله با تحریم‌های نفتی است، علاوه بر این ما می‌توانیم در پالایشگاههای خارجی نیز سرمایه‌گذاری کنیم و در زمان تحریم نفت خام خود را به آنها بفروشیم. اما اخیراً اخباری در هند منتشر شده که با وجود این‌که هند در این پالایشگاه‌ها سهام داشته است، در دوران تحریم باز هم این پالایشگاه‌ها حاضر نشدند نفت هند را خریداری کنند. با این حال به‌طور کلی سرمایه‌گذاری در پالایشگاههای خارج از کشور به عنوان یک مقصد صادراتی مشروط به همکاری سایر سهام‌داران آن امر قابل قبولی است.
مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه‌داد: برای نمونه در کشوری مانند انگلستان نمی‌توان چنین ریسک و سرمایه‌گذاری کرد. زیرا اکثر کار‌‌ها در آنجا توسط شرکت‌های خصوصی انجام می‌‌گیرد و این شرکت‌‌ها هم با آمریکا ارتباط دارند به این ترتیب نمی‌شود به آنها اتکا کرد. چون نگران واکنش‌های آمریکا در دوران تحریم هستند و احتمالاً حاضر به همکاری با ما در دوران تحریم نخواهند بود.
پالایشگاه‌ها را مدرنیزه کنیم
متاجی با رد شائبه عدم سوددهی پالایشگاه‌ها گفت: پالایشگاه‌سازی صنعتی سودده است و ما نمی‌‌توانیم بگوییم پالایشگاه ذاتاً سودآور نیست بلکه میشود پالایشگاه‌هایی با طراحی و فناوری مناسب طراحی کرد که سودآور باشد و اگر پالایشگاههای قدیمی در شرایط جدید سودآور نیست میشود آنها را با مدرن‌سازی، به پالایشگاه سودآور تبدیل کرد.
مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش با اشاره به راههای دستیابی به تکنولوژی مورد نیاز برای به‌روزرسانی پالایشگاههای کشور گفت: تکنولوژی در دنیا قابل خرید است و هر تکنولوژی را که بخواهیم می‌توانیم تهیه کنیم مانند کالاهای معمولی که تکنولوژی آنها قابل خرید است. بعضی شرکت‌‌ها در شرایط تحریم تکنولوژی خود را به ما نمی‌فروشند ولی از راههای دیگری میتوان آن تکنولوژی را به دست آورد یا از طریق استفاده از روش‌های مشابهی که در کشور وجود دارد مانند مهندسی معکوس میتوان به آن دست یافت. بنابراین روند به دست آوردن تکنولوژی ممکن است سرعت کار را کُند کند ولی مانع کار نیست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.