امنیت را شوخی نگیریم مجتبی قدیری این روز‌ها بحث باج‌افزار‌ها در فضای سایبر بیداد می‌کند، باج‌افزارهایی که بزرگ‌‌ترین شرکت‌ها و سازمان‌ها را به سخره گرفته‌اند و سیستم‌های شرکت‌ها و کسب وکارهای زیادی را آلوده کرده‌اند و حالا خواهان باج هستند. باجی که مشخص نیست با پرداخت آن چه اتفاقی می‌افتد. باج‌افزاهایی که از سیستم‌های […]
امنیت را شوخی نگیریم
مجتبی قدیری
این روز‌ها بحث باج‌افزار‌ها در فضای سایبر بیداد می‌کند، باج‌افزارهایی که بزرگ‌‌ترین شرکت‌ها و سازمان‌ها را به سخره گرفته‌اند و سیستم‌های شرکت‌ها و کسب وکارهای زیادی را آلوده کرده‌اند و حالا خواهان باج هستند. باجی که مشخص نیست با پرداخت آن چه اتفاقی می‌افتد.
باج‌افزاهایی که از سیستم‌های ساده خانگی تا سیستم‌های شرکت‌های بزرگ چند ملیتی را آلوده کرده و اطلاعات آنها را به سرقت برده‌اند. اطلاعاتی که انتشار آنها می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد.
نکته اینجاست با توجه به وقوع این اتفاقات در فضای مجازی شاهد حساس شدن شاخک‌های امنیتی این فضا نیستیم. به جرأت می‌توان گفت بخش عظیمی از اطلاعات دستگاه‌های خصوصی و دولتی کشور به جای اینترانت در بستر اینترنت قرار دارد و این امر آسیب‌پذیری کشور را چند برابر می‌کند.
بدتر از آن این‌که بسیاری از دستگاه‌های خصوصی و دولتی تأمین امنیت اطلاعات‌شان در بستر اینترنت را جدی نگرفته‌اند و باور ندارند «روزی این شتر درِ خانه آنها هم خواهد خوابید» و اطلاعات آنها از سوی باج‌افزار‌ها یا هکر‌ها به گرو گرفته خواهد شد. اطلاعاتی که هرگونه دخل و تصرفی در آن می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد و عواقب ناگواری برای شهروندان داشته باشد. آن زمان است که آه و فغان‌‌ها بلند می‌شود که چه اتفاق افتاده؟ و چه شده؟ و چه کسی مسؤول این فاجعه است؟
باید یادآور شد تهدیدات حملات سایبری به مراتب از حملات داعش بیشتر است و خسارت آن بیش از ترقه‌بازی‌های داعش خواهد بود. چرا که در حملات سایبری نمی‌توان عکس و فیلم گرفت و در فضای مجازی یا شبکه‌های اجتماعی انتشار داد، آن زمان آرزو داریم که اطلاعات به سرقت رفته یا به جای انتشار در بستر اینترنت، هر چه زودتر نابود شود. چرا که آبرو و حیثیت بسیاری در میان است، اسرار و رازهای زیادی از دستگاه‌های خصوصی و دولتی مطرح است که انتشار هر کدام از این محتوا‌ها می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد.
اسب تروای باج‌گیران در تک‌تک سیستم‌های خانگی و دولتی جا خوش کرده است و فقط کافی است که فرمان حمله برای آنها صادر شود، آن زمان خواهیم دید که چه فاجعه‌ای رخ می‌دهد و قدرت انفجار این حملات بیش از بمب‌های اتمی آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی خواهد بود.
این‌که می‌گوییم اسب تروا در سیستم‌ها جا خوش کرده است؛ شوخی نیست، چرا که بسیاری از سیستم‌های شخصی و دولتی از سیستم عامل ویندوز غیراورجینال استفاده می‌کنند و متأسفانه در به روزرسانی ویندوز تعلل می‌کنند. اسب تروا جا خوش کرده است چرا که اکثر آنتی‌ویروس‌های استفاده شده در سیستم‌های دولتی و شخصی کرک شده است و نسخه اصلی نیست، یعنی پشت بام را عایق می‌کنیم اما با ایزوگام سوراخ. یادمان باشد همان‌قدر که در سیستم‌های دولتی و شخصی به دنبال سخت‌افزارهای روز هستیم و این‌که مثلاً هارد ما چند ترا باشد و CPU ما فلان برند با قدرت فلان باشد، باید از نرم‌افزارهای اصلی و آنتی‌ویروس‌های اورجینال استفاده کنیم. این نرم‌افزارهای اورجینال هستند که امنیت سیستم ما را تأمین می‌کنند.
لازم به ذکر است که مسؤولان دولتی و وکلای ملت در بهارستان باید این موضوع را جدی بگیرند و هر چقدر که این امنیت اعتبار نیاز دارد، تخصیص دهند و پیگیر آن باشند که اعتبار تخصیص‌یافته تأمین شده و در جای خود هزینه شود. چرا که هزینه‌های پیشگیری بسیار کم‌تر از هزینه‌های درمان است.
باید نه تنها شبکه ملی را هر چه سریع‌تر راه انداخت بلکه باید برای تأمین امنیت سایبری استفاده از نرم‌افزارهای اورجینال را توسعه داد و اجباری نمود. یادمان باشد امنیت در فضای مجازی بسیار مهم‌تر از امنیت در فضای حقیقی است. پس این امنیت را به شوخی نگیریم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.