حذف در مرحله مقدماتی تولید

 

حذف در مرحله مقدماتی تولید

مجتبی قدیری

تولید این روز‌ها در رقابت با رقبای خارجی به مانند تیم فوتبالی می‌ماند که بدون یک ارنج و ترکیب درست در زمین در حال بازی می‌باشد و مربی این تیم برای جلوگیری از باخت مفتضحانه پی‌درپی در حال تعویض‌های نامناسب و فشار بر بازیکنان است. هر زمان بر حسب اتفاق تولیدکنندگان پا به توپ می‌شوند، این ناداوری است که با سوت خود اعلام خطایی کرده و مانع یک تهاجم می‌گردد. در کل، تولید این روز‌ها به مثابه بازی ایران و مالدیو است که ۱۶ گل خورده و عرق‌ریزان و خسته به دنبال سوت پایان بازی است. در حالی‌که در کنار زمین مسؤولان تیم فشار می‌آورند تا حداقل یک گل زده و خودی نشان دهند و به آن گل ببالند. اما دریغ و افسوس که این تیم نه فوروارد درست و حسابی و نه خط دفاع محکمی دارد. بدتر از آن دروازه‌بان این تیم است که با هر پاسی، گلی خورده است.

اگر قرار باشد در یک برنامه تلویزیونی مثل نود بازی تولید داخل مورد نقد و بررسی عادل فردوسی‌پور قرار بگیرد، باید گفت صحنه صحنه این بازی دستمایه‌های طنز این گزارش‌گر ورزشی می‌شود و در زمان انتقادات تند و تیز این گزارش‌گر ورزشی بسیاری از مسؤولان از کوره به در رفته و با وی سرشاخ خواهند شد. در حالی‌که تیم تولید داخل دفاع قدرتمندی ندارد، مربی این تیم به دنبال آفسایدگیری از رقبای قدرتمند خارجی می‌باشد و به دنبال این است که فوروارد ضعیف و کم قدرت وی با شوت‌های پشت ۱۸ قدم، دروازه حریف را به توب ببندد.

نکته اینجاست که برخی مسؤولان خوش‌خیال به دنبال قهرمانی این تیم در فینال تجارت جهانی هستند. تیم تولید داخل این روز‌ها آنقدر با مشکلات و موانع روبه‌رو است که اگر بتواند در لیگ‌های داخلی خودی نشان بدهد، جای خوشحالی است.

متأسفانه تیم تولید داخل نه از ضعف‌های دورنی، بلکه از ناداوری‌ها و حق‌‌کشی‌های فدراسیون‌های حامی تولید آنقدر ضربه خورده است که به قولی به آنها امیدی ندارد فقط شر نرسانند. این تیم این روز‌ها در قعر جدول دسته‌بندی باشگاه‌هاست. به‌گونه‌ای که حتی اسپانسرهای مالی یعنی بانک‌ها هم حاضر نیستند با این تیم قراردادی منعقد کنند.

اما نکته اینجاست تیم تولید اگر برای برخی آب ندارد؛ برای بسیاری نان دارد، بسیاری با شعار دادن در حمایت از تیم تولید از رانت‌هایی استفاده می‌کنند که قرار بود برای توانمند کردن این تیم خرج شود. اما نمی‌دانیم چگونه این منابع مالی در چرخه تیم قدرتمند واردات خرج شد و این تیم را قوی و قوی‌تر کرد.

امروز بازیکنان تیم تولید نه آهی در بساط دارند و نه توانی در بدن، این غیورمردان تولید که سال‌ها در راه تولید و ساختن دویده‌اند؛ امروز خسته، بیمار و نگران هستند، بدون آینده‌ای روشن. چرا که دیگر کسی در فصل نقل ‌و انتقالات خواهان و خریدار آنها نیست. حتی این بازیکنان غیرتمند را برای ترکیب مربی‌گری هم استفاده نمی‌کنند. چرا که امروز همه چیز وارداتی است، از بازیکن تا دستیار و مربی بازی وارداتی هستند، حتی تیم‌هایی به دنبال واردات مترجم و پزشک تیم هستند، در حالی‌که فدراسیون‌های تولید دغدغه‌های مهم‌تری دارند و آن این است که در پیشوند یا پسوند نام فدراسیون چه کلمه‌ای کم یا اضافه شود.

این کاش می‌شد تیم تولید را منحل کرد، آرزویی که بسیاری از رانت‌خوارن عرصه واردات در سر دارند و زمزمه‌های آن را ریزریز بر لب جاری می‌سازند، در حالی‌که مقدمات انحلال این تیم قدیمی را فراهم می‌کنند.