دانشجو باید پرسش کند! محمدرضا عیوضی مشارکت سیاسی یکی از مهم‌ترین و اساسی‌‌ترین مطالبات دانشجویی کشور است؛ در دیدار رهبری با دانشجویان، همواره بر ضرورت فعالیت سیاسی و شرکت فعال و مثبت آنان در مباحث سیاسی تأکید شده است. دانشجوی سیاسی مطلوب در نظام اسلامی، به کسی اطلاق می‌شود که در دانشگاه به درجه بالایی […]
دانشجو باید پرسش کند!
محمدرضا عیوضی
مشارکت سیاسی یکی از مهم‌ترین و اساسی‌‌ترین مطالبات دانشجویی کشور است؛ در دیدار رهبری با دانشجویان، همواره بر ضرورت فعالیت سیاسی و شرکت فعال و مثبت آنان در مباحث سیاسی تأکید شده است.
دانشجوی سیاسی مطلوب در نظام اسلامی، به کسی اطلاق می‌شود که در دانشگاه به درجه بالایی از بینش و درک سیاسی رسیده و در قبال سرنوشت خود، جامعه و مسایل سیاسی حساسیت لازم را داشته باشد. سیاسى بودن دانشجو بدین معناست که یک دانشجوی متعهد تنها نباید در محور مسایل فردى متمرکز باشد و از رویدادهای جامعه و جهان غافل باشد. بلکه باید با اصول و مبانى منطقی و معقول به تحلیل بپردازد و موضع قاطع اتخاذ نموده و حساسیت لازم را دارا باشد. آن‌گونه که حضرت امام (ره)، همواره از دانشجویان و دانشگاهیان انتظار داشتند که همچون ناظرى بصیر و آگاه، هوشمندانه و متعهدانه عملکرد‌ها و تصمیمگیرىها را مد نظر گیرند و با نقادى دلسوزانه خطا و لغزش احتمالى را گوشزد نمایند.
علیرضا محمدی در مطلبی در سایت پرسمان طبقه‌بندی نوع دانشجو و این که آیا لازم است دانشجو علاوه بر فعالیت‌های علمی و پژوهشی خویش، مشارکت سیاسی داشته باشد؛ ۳ تفکر را فهرست کرده است:
۱٫عدهاى مخالف سیاسى بودن دانشجو و هرگونه فعالیت سیاسی او هستند. و به فرموده رهبری: «در محیط دانشگاه، بعضی‌‌ها حوصله حرکت ندارند؛ می‌گویند بگذار کارهای را بکنیم، درسمان را بخوانیم، زودتر این ورق پاره را بگیریم و مثلاً دنبال کاری برویم… اینها مشمول… بیداری، خیزش و حرکتی که عنوان دانشجویی دارد نیستند. (بیانات مقام معظم رهبری در جمع دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، آذر ۱۳۷۸)
۲٫ برخی دانشجوى سیاسى پیرو و کاملاً فاقد درک و بینش سیاسی را مىخواهند تا به عنوان ابزارى، افکار آنها را در سطح دانشگاه تبلیغ کند و به اصطلاح به عنوان «توپخانه ومهمات سیاسی » (برگرفته از روزنامه شرق ۱۶ آذر ۱۳۸۳) عمل نماید. ترویج‌کنندگان چنین تفکری عموماً جریان‌های سیاسی، احزاب و باندهایی هستند که تنها درصدد کسب قدرت، به هر وسیله بوده و با استفاده از جایگاه مهم دانشگاه و موقعیت حساس دانشجویان، اهداف نامشروع و غیرقانونی خود را حتی با نادیده گرفتن امنیت و منافع ملی، در جهت تضعیف نظام اسلامی و مردمی کشورمان تعقیب می‌نمایند.
۳٫دسته سوم با رویکردی واقع‌بینانه به جایگاه دانشگاه و دانشجو و نقش مهم آن در ساختارهای اساسی کشور، بر ارتقای سطح بینش و تحلیل سیاسی دانشجویان، حفظ استقلال و مشارکت سیاسی مناسب با نقش و کارکردهای دانشجویی، تأکید و اهتمام دارند.
امروزه مشارکت و همیاری در زمینه‌های گوناگون اجتماعی از ملاک‌های توسعه، پیشرفت و کارآمدی نظام محسوب می‌گردد. هر اندازه مردم و به خصوص طبقات تحصیل کرده، در تصمیم‌سازی‌ها، و تصمیم‌گیری‌ها و به عهده گرفتن مسؤولیت‌ها سهم بیش‌تری داشته باشند، توسعه، پیشرفت و کارآمدی بیش‌تر خواهد بود. ارتباط مشارکت سیاسى با بحث توسعه سیاسى به حدى است؛ که برخى از متفکران، پارامتر اصلى توسعه سیاسى را مشارکت سیاسى دانسته‌اند.
بی تردید پرسشگری و انتقاد سازنده لازمه تفکر، پویایى و پیشرفت است. دانشجو در دانشگاه مىآموزد که در برابر هر چه مىشنود و مىبیند چون و چرا بگذارد. اما و اگر کند، بپرسد و علتیابى کند. هر خواسته یا نکتهاى را بىدلیل نپذیرد و با شک به امور بنگرد. این روحیه، که خصیصه ارزشمند اذهان زنده و فعال است، به دانشجو هویت مستقل فکرى مىبخشد و او را در زمره قشر روشنفکر و منتقد جامعه قرار مىدهد.
در همین راستا دانشجوی سیاسی به عنوان فعال‌ترین و حساس‌‌ترین عضو دانشگاه، پرسشگر بوده و زبان انتقادى و طلبکارانه دارد. و به فرموده رهبری « مبادا کسى تصور کند که اگر این زبان انتقادى حتى یک کمى تلخ هم باشد، حالا بنده که اینجا نشسته‌ام، ناراحت خواهم شد، نه؛ اتفاقاً خود این زبان انتقادى هم برخاسته از همان نگاه و توقعات آرمانى است؛ راضى نبودن به آنچه که داریم، معنایش میل و گرایشِ رسیدن به آن چیزى است که نداریم و این درست همان چیزى است که ما می‌خواهیم.» (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار دانشجویان نمونه و نمایندگان تشکل‌هاى مختلف دانشجویى، ۲۵/۰۷/۸۵).
از این رو امیدواریم دانشجویان با کسب این روحیه محرک و پرسشگر، انتقادات و نظرات خود را با صداقت کامل و پشتوانه فکری صحیح و خودساخته مطرح کنند و جامعه را به سمت کمال و البته توسعه فرهنگی -سیاسی سوق دهد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.