«شقاقل آبی» گیاهی گلدار از خانواده چتریان

«شقاقل آبی» گیاهی گلدار از خانواده چتریان

گروه محیط‌زیست- گیاه «شقاقل آبی» گیاهی گلدار از خانواده چتریان می‌باشد. این گیاه بومی نواحی مرکزی و جنوب شرق اروپا و نواحی مرکزی آسیا است.

شقاقل آبی گیاهی علفی و چندساله است که حدود ۵۰ سانتی‌متر ارتفاع داشته و دارای ساقه‌هایی آبی – نقره‌ای و تعداد زیادی گل‌های مخروطی و آبی رنگ با براکته‌هایی بوده که در فصل زمستان ظاهر می‌شود.

شرایط محیط رشد:

این گیاه در حاشیه خیابان‌ها، باغ‌های صخره‌ای، سواحل دریا‌ها و غیره رشد می‌کند. همچنین خاک‌های به خوبی آبیاری شده و مکان‌های آفتابی را ترجیح می‌دهد. اگرچه خاک‌های سبک شنی را می‌پسندد اما نسبت به بیش‌تر خاک‌ها سازگاری دارد. نسبت به خشکی خاک نیز سازگاری دارد. این گیاه به سرمای منفی ۲۵ درجه سانتی‌گراد مقاوم است.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

از این گیاه در اروپا به عنوان گیاهی دارویی استفاده‌های زیادی می‌شود. از خواص دارویی آن می‌توان به ادرارآور بودن، محرک، اشتهاآور و … اشاره کرد. همچنین اسانس این گیاه دارای ترکیبات بیواکتیو بوده و به عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از ترکیبات بیواکتیویته این گیاه می‌توان به فنولیک اسیدها، ساپونین‌های تری ترپنوییدی، فلانوئیدها، کومارین‌ها و روغن‌های فرار اشاره کرد. از فنولیک اسیدهای این گیاه می‌توان رزمارینیک اسید، کلروژنیک اسید و کافئیک اسید را نام برد که در برگ‌ها و ریشه‌های آن یافت می‌شود.

عصاره اتانلی استخراج شده از شاخه‌ها و ریشه این گیاه خواص ضدقارچی و ضدباکتریایی نشان داده است.

تکثیر:

یکی از روش‌های تکثیر این گیاه، کشت بذرهای آن است. بهترین زمان کشت بذرها، بلافاصله پس از رسیدن در اوایل پاییز در بستری به خوبی آبیاری شده و حاوی کمپوست و در شاسی سرد می‌باشد. این بذور را می‌توان در بهار نیز کشت کرد. این بذر‌ها معمولاً در دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد و به مدت ۵ تا ۹۰ روز جوانه خواهند زد.

یکی دیگر از روش‌های تکثیر آنها، تقسیم بوته در اوایل بهار یا پاییز می‌باشد.

همچنین از قلمه ریشه نیز برای ازدیاد آنها در فصل پاییز یا زمستان استفاده می‌شود.

 

منبع، سایت نارگیل