مجتبی قدیری بحث کیفیت پروژه‌های عمرانی از سال‌ها پیش، مسأله‌ساز شده است، پروژه‌هایی که هزاران اما و اگر در آن نهفته می‌باشد. از استارت پروژه تا پایان آن، همواره سیل انتقادات است که از سوی منتقدان مطرح می‌گردد. منتقدانی که گا‌ه بیش از آن‌که منتقد علمی باشند، منتقدان سیاسی هستند و تلاش دارند در […]
مجتبی قدیری
بحث کیفیت پروژه‌های عمرانی از سال‌ها پیش، مسأله‌ساز شده است، پروژه‌هایی که هزاران اما و اگر در آن نهفته می‌باشد. از استارت پروژه تا پایان آن، همواره سیل انتقادات است که از سوی منتقدان مطرح می‌گردد. منتقدانی که گا‌ه بیش از آن‌که منتقد علمی باشند، منتقدان سیاسی هستند و تلاش دارند در پی انتقادات تند و گزنده حریف را زمینگیر نمایند.
در حالی‌که متضرر اصلی این انتقادات، بیش از آن‌که کارفرماها باشند، پیمانکاران هستند. این در حالی است که کارفرماها، همان دستگاه‌های اجرایی و وابسته سیاسی هستند، پیمانکاران قربانی نیش تند و گزنده رقبای سیاسی می‌شوند! هر چند که برخی پیمانکاران خود در بازی سیاست افتاده‌اند.
البته این پیمانکاران سیاسی نه بخش خصوصی که پیمانکاران دولتی و شبه‌دولتی را شامل می‌شوند که پروژه‌ها را در لابی‌های سیاسی از آن خود کرده‌اند. این‌جاست که شاهد هستیم کیفیت پروژه‌های عمرانی فدای سیاست می‌گردد و حتی منتقدان علمی نمی‌توانند به آن اعتراض نمایند. کم نیستند از این دست پروژه‌ها که در چرخه سیاسی به مناقصه گذاشته شده و پیمانکاران دولتی و شبه‌دولتی وابسته برنده شده‌اند و کار را هم با دیدگاه سیاسی به اتمام رسانده‌اند.
یکی از مهم‌ترین اتفاقات که باعث می‌گردد کیفیت پروژه‌های عمرانی فدای سیاست شود، همین افتتاح‌های زودهنگام است که در پی تغییر دولت‌‌ها یا مدیران دستگاه‌های اجرایی اتفاق می‌افتد، که با این کار تلاش دارند کارنامه خود را درخشان نشان دهند. در حالی‌که پروژه‌ای تمام نشده و نیمه‌تمام می‌باشد، در یک نمایش سیاسی پایان یافته اعلام می‌شود.
پروژه‌هایی که نیمه‌تمام هستند، با این افتتاح‌های زودهنگام در سال‌های بعد دچار چالش تأمین بودجه می‌شوند؛ چرا که دیگر نمی‌توان برای پروژه‌ای که تکمیل شده است، بودجه اختصاص داد.
برخی پروژه‌ها نیز به ضرب و زور و بدون در نظر گرفتن استاندارد‌ها، فقط باید برای روز افتتاح آماده شوند. این دست پروژه‌ها نیز بعد از افتتاح نمایشی مدیران سیاسی با هزاران مشکل روبه‌رو هستند. این‌جاست که به جای توبیخ و بازخواست مدیر سیاسی، این پیمانکار است که باید پاسخگو باشد که چرا استاندارد‌ها را رعایت نکرده است، استاندارد‌ها و کیفیتی که فدای تبلیغات سیاسی شده است. به راستی تا کی باید این روند ادامه یابد و شاهد این باشیم که کیفیت پروژه‌ها فدای بازی‌های سیاسی شود. چقدر قرار است افتتاح نمایشی صورت گیرد؟ افتتاح‌هایی که در پی خود هزاران مشکل و چالش ایجاد می‌کند و سؤال آخر این‌که چه کسی یا نهادی باید با این افتتاح‌های نمایشی برخورد کند و مانع این کار گردد؟
به امید این‌که در پایان عمر دولت‌‌ها، شاهد افتتاح‌های نمایشی نباشیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.