اتفاقاتی که سال ۱۴۰۱ و پس از درگذشت مهسا امینی رخ داد، باعث شد تا دوباره بحث حجاب و عفاف در کشورمان جدی شود. دولت، دستگاه قضا و مجلس هر سه برای تصویب قانونی جامع درباره حجاب و عفاف اقدام کردند تا در نهایت در بیست و نهمین روز شهریورماه قالیباف؛ رئیس مجلس از تصویب […]
اتفاقاتی که سال ۱۴۰۱ و پس از درگذشت مهسا امینی رخ داد، باعث شد تا دوباره بحث حجاب و عفاف در کشورمان جدی شود. دولت، دستگاه قضا و مجلس هر سه برای تصویب قانونی جامع درباره حجاب و عفاف اقدام کردند تا در نهایت در بیست و نهمین روز شهریورماه قالیباف؛ رئیس مجلس از تصویب اجرای آزمایشی سه‌ساله لایحه حجاب و عفاف در مجلس شورای اسلامی خبر داد. همان زمان بسیاری از دلسوزان جامعه گفتند و نوشتند که این سبک از قانون‌نویسی، آکنده از اشکال است و نهایتاً به ایجاد تنش در جامعه می‌انجامد و بهره‌ای به حجاب و عفاف نمی‌رساند. مختصر اینکه تقریباً تمام منتقدان به سبک مألوف، به اتهامانی مانند حمایت از لاابالی‌گری و بی‌حجابی و… نواخته شدند تا اینکه شورای نگهبان متن کامل ایرادات خود به این مصوبه نامتعارف را منتشر کرد که طی آن در بیش از ۱۰۰ بند حدود ۲۰۰ نقد شکلی و ماهوی از جمله ابهام و مغایرت با شرع و قانون اساسی بر این مصوبه وارد شده است. آنچه شگفتی و تأثر را به اوج می‌رساند این است که لایحه مصوب آنان، کلاً ۷۰ ماده بوده و بیش از ۲۰۰ ایراد دارد. به عبارت دیگر هر ماده این قانون به طور متوسط حاوی سه اشکال جدی از نظر شورای نگهبان است؛ حال بماند اشکالات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و امنیتی که این لایحه در بطن خود دارد. گفتنی است؛ شورای نگهبان در دومین روز آبان ماه مصوبه مجلس را رد کرد و مجدداً آن را به مجلس بازگرداند.
دیدگاه بسته شده است.