انسانیت فدای اقتصاد داریوش ایرانی خاورمیانه که می‌تواند به عنوان مهد اقتصادی جهان باشد، سال‌هاست که درگیر جنگ و نزاع‌های گسترده‌ای است که بخشی از آن برگرفته از وضعیت درونی منطقه است و بخش عمده‌ای از آن ناشی از دخالت‌‌ها و تحرکات فرامنطقه‌ای است. کشورهایی که هیچ جایگاهی مرزی در منطقه ندارند اما برای منافع […]
انسانیت فدای اقتصاد
داریوش ایرانی
خاورمیانه که می‌تواند به عنوان مهد اقتصادی جهان باشد، سال‌هاست که درگیر جنگ و نزاع‌های گسترده‌ای است که بخشی از آن برگرفته از وضعیت درونی منطقه است و بخش عمده‌ای از آن ناشی از دخالت‌‌ها و تحرکات فرامنطقه‌ای است. کشورهایی که هیچ جایگاهی مرزی در منطقه ندارند اما برای منافع خود چنان رفتار می‌کنند که گویی تمام منطقه باید تحت قیومیت آنها باشد.
این مسأله را در صحبت‌های ترامپ می‌توان مشاهده کرد، آنجایی که در توصیف سیاست‌های آمریکا در منطقه می‌گوید: «ما طی سال‌های اخیر (از ۲۰۰۱ تاکنون) ۷ هزار میلیارد دلار در منطقه هزینه کرده‌ایم.» حال این سؤال مطرح می‌شود که این ۷ هزار میلیارد دلار در کجا هزینه شده و چه دستاوردی برای منطقه داشته است؟ پاسخ به این پرسش را در وضعیت بسیاری از کشورهای منطقه می‌توان جستجو کرد. ویرانه‌هایی که در افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، یمن و… این کشور‌ها را به ویرانه‌ای پایان‌ناپذیر مبدل ساخته و نیز میلیون‌‌ها آواره‌ای که از این سرزمین‌ها در سراسر جهان پراکنده شده‌اند تنها بخشی از این هزینه کردهای ۷ هزار میلیاردی است که بحران زیست‌محیطی و اثرات منفی آن بر نسل‌های آینده منطقه را نیز باید به آن افزود.
مجموع این فرایند‌ها با عملکرد مستقیم کشورهایی مانند آمریکا و البته تروریسم اجاره‌ای آنها و شرکای منطقه‌ای آنها رقم خورده است به عبارتی آمریکا ۷ هزار میلیارد دلار برای نابودی خاورمیانه و ساکنان این سرزمین هزینه کرده در حالی که در ظاهر ادعای حمایت از دموکراسی و حقوق بشر را سر می‌دهند.
اما این اعتراف به هزینه کرد ۷ هزار میلیارد دلاری پایان راه نیست بلکه هر روز ابعاد جدیدی به خود می‌گیرد که در تحولات این روزهای سوریه می‌توان مشاهده کرد. بامداد شنبه بود که ائتلاف آمریکا، انگلیس و فرانسه با یک‌صد موشک سوریه را هدف قراردادند که البته ۷۰ درصد این موشک‌‌ها توسط سیستم موشکی سوریه منهدم شد. ادعایی که برای این اقدام تجاوزکارانه مطرح شد، مقابله با سلاح‌های شیمیایی و حمایت از مردم بوده است اما این ادعا تا چه میزان درست بوده است؟ بعد از آزادسازی غوطه شرقی مردمی که به عنوان سپر انسانی در این بازی نقش داده شده بود خودشان افشا می‌کنند که به عنوان قربانی حمله فرضی توسط تروریست‌ها به‌کار گرفته شدند، ضمن این‌که واقعیت این است که وقتی یک نیرو دست برتر را در میدان دارد نیازی به عملیات شیمیایی ندارد و در واقع این نیروهایی که در محاصره و شکست بودند یعنی تکفیری‌ها بودند که رویکرد به استفاده از سلاح شیمیایی در آنها وجود دارد؛ نیروهایی که در اضمحلال هستند دست به واکنش این‌گونه می‌زند.
نکته دیگر آن‌که این حمله زمانی صورت گیرد که سران برخی از کشورهای عربی نظیر عربستان، قطر، بحرین و امارات عنوان می‌کنند که تمام هزینه‌های حضور آمریکا و نیروهای غربی در سوریه را می‌پردازند، چنانکه بن سلمان، ولیعهد سعودی در سفر به آمریکا، فرانسه و اسپانیا میلیارد‌ها دلار خرید تسلیحاتی و وعده اقتصادی می‌دهد و قطر و بحرین نیز چنین وعده‌هایی را تکرار کرده‌اند.
با توجه به این حقایق به خوبی می‌توان دریافت که حمله صورت گرفته نه برای انسانیت بلکه در قالب کسب منافع اقتصادی آمریکا، فرانسه و انگلیس بوده که برای سرکیسه کردن کشورهای عربی این اقدامات را صورت داده‌اند. این نوع رفتار‌ها به خوبی نشان می‌دهد که این مدعیان حقوق بشر صرفاً پول را می‌شناسند و به راحتی انسانیت را فدای منافع اقتصادی خود می‌کنند و در این راه از هیچ جنایتی فروگذار نبوده و نیستند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.