گسترش اقدامات جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی

گسترش اقدامات جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی در شرایطی که شاهد شکست سیاست‌های ملی در زمینه مقابله با تغییرات آب و هوایی هستیم، باید به این نکته مهم توجه داشته باشیم که دولت‌ها، تنها بازیگران در این عرصه محسوب نمی‌شوند. به گزارش سیناپرس، در سال ۱۹۹۷ میلادی، پیمان‌کیوتو به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای […]

گسترش اقدامات جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی

در شرایطی که شاهد شکست سیاست‌های ملی در زمینه مقابله با تغییرات آب و هوایی هستیم، باید به این نکته مهم توجه داشته باشیم که دولت‌ها، تنها بازیگران در این عرصه محسوب نمی‌شوند.

به گزارش سیناپرس، در سال ۱۹۹۷ میلادی، پیمانکیوتو به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای – به عنوان عامل اصلی گرم شدن زمین – شکل گرفت. براین اساس، کشورهای صنعتی متعهد شدند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۵ درصد کاهش داده و به کشورهای درحال توسعه برای افزایش استفاده از فناوری‌ها انرژی‌های تجدیدپذیر کمک کنند.

پیمان آب و هوایی پاریس که در دسامبر ۲۰۱۵ با اجماع نمایندگان ۱۹۵ کشور جهان به تصویب رسید، برای نخستینبار توانست تمام کشور‌های جهان را برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و تأثیرات آن هم‌‌پیمان کرد؛ اما دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا در ژوئن ۲۰۱۷ از این پیمان خارج شد.

اما این پیمان در سطح کشور‌ها با روند آهسته و نه‌چندان مناسبی درحال پیگیری است و با این شرایط نمی‌توان به محدود کردن گرمای جهانی به ۱٫۵ درجه سانتیگراد امیدوار بود.

دانشمندان تخمین می‌زنند که با این شرایط، طی چند دهه آینده با پیامدهای فاجعه‌باری از جمله خشکسالی‌های شدید، آتش‌سوزی، از بین رفتن محصولات کشاورزی و مهاجرت‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی مواجه خواهیم بود.

در شرایطی که شاهد شکست سیاست‌های ملی برای پیشرفت مذاکرات آب و هوایی در کشورهایی مانند آمریکا، استرالیا و برزیل هستیم، باید به این نکته مهم توجه داشت که دولت‌ها، تنها بازیگران در این عرصه نیستند.

 

طی سال‌های اخیر، استان‌ها و ایالت‌ها، جوامع و دولت‌های محلی، شرکت‌های بزرگ، سازمان‌های مردم نهاد (NGOs)، دانشگاه‌ها، در همکاری‌های بین‌المللی در این حوزه درگیر شده و اهداف کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را با جدیت پیگیری می‌کنند.

اجلاس جهانی اقدامات اقلیمی، سانفرانسیسکو ۲۰۱۸

بسیاری از این اقدامات و ابتکارات محلی و غیردولتی، گام‌های مهمی هستند که از زمان برگزاری اجلاس جهانی اقدامات اقلیمی در سانفرانسیسکو (آمریکا) برداشته شدند.

در این اجلاس، مسؤولان بیش از ۲۰۰ شهر و دولت محلی از سراسر جهان با هدف کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و رساندن آن به صفر تا سال ۲۰۵۰ گردهم جمع شدند. در کنار آن، گروهی متشکل از مسؤولان ۱۷ ایالت مختلف آمریکا حضور داشتند تا با وجود دستور ترامپ برای خروج از پیمان پاریس، به انجام سهم خود متعهد بمانند.

همچنین ۱۳۳ شرکت از سراسر جهان نیز در قالب Science-Based Targets، برنامه‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را مشخص کردند و ۳۳۳ شرکت دیگر نیز در این زمینه مشارکت خواهند داشت.

در قالب برنامه RE100، ۱۴۴ شرکت متعهد به مصرف صددرصدی انرژی‌های تجدیدپذیر شدند و ۱۶۵ شرکت نیز تعهد کردند که در گزارش‌های سالیانه و صورت‌های مالی خود، استراتژی‌های مربوط به کاهش انتشار کربن را به سهامداران اعلام کنند.

اجلاس سانفرانسیسکو ۲۰۱۸، نمونه‌ای از ایجاد یک پلت‌فرم همکاری مشترک دولتی – خصوصی در زمینه مقابله با تغییرات آب و هوایی است. در حقیقت، نیازمند یک مکانیسم غیررسمی برای گسترش اقدامات جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی هستیم.