بسته‌های سیاستی ضدرکود دولت دردی را دوا نکرد نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در نامه‌ای به معاون اول رییس‌جمهور از وضعیت کنونی اقتصاد کشور انتقاد کرد. به گزارش خانه ملت، احمد توکلی، عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس با انتقاد از وضعیت کنونی اقتصاد کشور در نامه‌ای به معاون اول رییس‌جمهور، گفت: […]
بسته‌های سیاستی ضدرکود دولت دردی را دوا نکرد
نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در نامه‌ای به معاون اول رییس‌جمهور از وضعیت کنونی اقتصاد کشور انتقاد کرد.
به گزارش خانه ملت، احمد توکلی، عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس با انتقاد از وضعیت کنونی اقتصاد کشور در نامه‌ای به معاون اول رییس‌جمهور، گفت: دو بسته سیاستی ضدرکود دردی را دوا نکرده از این رو بنده شرمنده‌ام شما چطور؟
در بخش‌های دیگری از این نامه آمده است: همه اذعان داریم که شفافیت رفتار مسؤولان امری ضروری و انتشار به موقع شاخص‌های اقتصادی، براساس قانون آزادی دسترسی و انتشار اطلاعات، قانون مرکز آمار ایران و قانون برنامه پنجم، وظیفه قطعی دولت است، بر این اساس عدم انتشار به موقع نرخ رشد فصلی را بخل در دادن اطلاعات خواندم و اضافه کردم: این‌که دولت اکنون نرخ رشد را اعلام نمی‌کند نمی‌خواهد پیش مردم شرمنده شود. این سخن من ظاهراً شما را عصبانی کرد و با ردیف کردن سوءسیاست‌ها و سوءعملکردهایی از دولت پیشین آن‌ها را به همه سیاستمداران غیر از خودتان و جناح اصلاح طلب نسبت دادید و آنان را مستحق شرمندگی شناختید. توجه جنابعالی را به نکات زیر جلب می‌کنم:
۱٫ گرچه به دلایلی که عرض خواهم کرد، حرف درست و به‌جایی زده‌ام، ولی اگر شما قضاوتی غیر از این داشتید نباید این همه برآشفته می‌شدید و می‌توانستید با استدلال و منطق پاسخ اینجانب را بدهید و در صورت اثبات درستی عملکرد دولت، موجبات خرسندی جامعه و البته شرمندگی بنده را فراهم می‌کردید چرا که مردم در این قبیل مسایل رفتار و گفتار ما و شما را با ادعاهایمان محک میزنند.
۲٫ خواهش می‌کنم به این پرسش خوب فکر کنید: اگر دولتی به مردم خویش وعده‌هایی داد ولی در عمل آن وعده‌ها لباس تحقق نپوشید، باید احساس سرافرازی کند یا احساس شرم به وی دست دهد و ابراز شرمندگی نماید؟ فکر نمی‌کنم پاسختان با جواب من که احساس شرمندگی را حق و ابراز آن را وظیفه میدانم، تفاوتی داشته باشد. زیرا جنابعالی نیز در مصاحبه خود دولت گذشته را به دلیل خلف وعده‌ها و اتلاف منابع و عدم تحقق دعاوی نجات بخشش مستحق شرمندگی در برابر خلق خدا دانسته‌اید. و بنده را نیز در سلک آنان شمرده‌اید. اولاً، همه میدانند که لااقل از حیث مخالفت با کجروی‌ها و هنجارشکنی‌های آن زمان بنده پیشگام و میداندار بوده‌ام و از این بابت شرمندگی احساس نمی‌کنم؛ ثانیاً، متأسفانه شما و اکثر دوستانتان به عنوان اقلیت، همچنین برخی از دوستان من به وظیفه نهی از منکر در برابر دولت وقت عمل نکردید و از این حیث شریک در وقوع آن منکرات هستید و باید به اقتضای حیا و آزرم عمل کنید؛ و ثالثاً، که از همه مهم‌تر است، بنده به سهم خودم از این که برخی از دوستانم به آن وظیفه عمل نکردند شرمنده هستم. بالاخره حاصل کار ما نمایندگان مجالس اخیر و دولت قبل و دولت فعلی که دولت ما هم هست، این شده که ما اکنون ۱۱ میلیون حاشیه‌نشین داریم! فقر ناشی از رکود آغاز شده در گذشته و تشدید شده در دولت تدبیر و امید کارتن‌خوابی را به زنان تعمیم داده، سن ازدواج را بالا برده و نرخ طلاق را افزوده و… و دو بسته سیاستی ضد رکود شما نیز دردی را دوا نکرده است. من با برخی از دوستانم چه در دولت پیشین و چه در دولت فعلی همواره دلسوزانه انتقاد همراه با راه‌حل داشته‌ایم، با این وجود، از این وضعیت شرمنده هستیم. شما را نمی‌دانم!
۳٫ بنده همواره سعی کرده‌ام انصاف را در باره رفیق و رقیب رعایت کنم شاهد مطلب در همین مصاحبه وجود دارد که گفته‌ام: آقای روحانی زمانی دولت را در دست گرفت که کشور با اعمال تحریم‌های بین‌المللی در شرایط سخت اقتصادی قرار گرفته است. افزایش نقدینگی و عدم مدیریت ارز حاصل از فروش نفت باعث شده بود نتوانیم اقدامی را برای بهبود اوضاع انجام دهیم. اما درحال حاضر باید از دو اقدام مثبت دولت نیز یاد کنیم که یکی از آن‌ها ثبات بازار ارز و دیگری کاهش نرخ تورم است. در پایان مصاحبه نیز به خاطر برخورد مثبت مهندس زنگنه با منتقدان الگوی قراردادهای نفتی شکرگزاری کرده‌ام.
۴٫ بنده به این نکته واقفم و بار‌ها به آن تصریح کرده‌ام که وقتی پس از ۸ سال که کشور با ارز نفتی به ارزش متوسط سالانه ۸۰ میلیارد دلار اداره شده، دولتی کار را به دست بگیرد که بخواهد سالانه با متوسط ۴۵ میلیارد دلار(متوسط درآمد نفت و گاز دو سال ۹۲ و ۹۳) درآمد نفتی کشور را اداره کند، چقدر دشوار است. ولی برادر عزیز! شما آمده‌اید که تحولی در رفتار و سیاست و عملکردهای گذشته ایجاد کنید، نه آن که به بهانه این‌که عده‌ای در دولت گذشته کارهای آن دولت را تحمل می‌کردند، اولاً به کسی حق ندهید اگر دولت شما کار مشابهی کرد، انتقادی بکند، ثانیاً فقط لطمات دولت پیشین را ذکر کنید و خدماتش را به کلی ناگفته بگذارید، و ثالثاً، کاری را از آنان بد بدانید و مستوجب شرمندگی و اعتذار ولی اگر خودتان مبتلا شدید سرفرازی کنید. فقط به یک نمونه از گزارشی اشاره می‌کنم که مشروح آن در سایت الف و سایر رسانه‌ها منتشر شده است.
مسعود نیلی، مشاور اقتصادی فعلی رییس‌جمهور، در ۲۵ فروردین ۱۳۹۲ با حضور در برنامه پایش، ضمن مقایسه آمار مشابه تعداد شاغلان سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ نشان داد در طول سال‌های میانی دولت سابق، هر سال فقط ۱۴هزار شغل ایجاد شده است. رسانه‌های منسوب به اصلاح طلبی، فردای پخش آن برنامه پایش، آمار ارایه شده توسط نیلی را تکان دهنده خوانده و با تمسخر تعداد اشتغال ایجاد شده در دوره آن دولت را حدود صفر اعلام کردند. حالا گزارش مذکور با همان روش دکتر نیلی و به اتکای همان منابع آماری رسمی نشان می‌دهد که طی ۲۷ ماه (دو سال و ۳ ماه از تابستان ۱۳۹۲ تا پاییز ۱۳۹۴) از عملکرد این دولت، نه تنها به‌طور خالص شغلی ایجاد نشده، بلکه هر ماه ۵۳۵۲ ایرانی شغل شان را از دست داده‌اند! با توجه به وعده‌های مکرر رونق و ناکامی بسته‌های سیاستی دولت که این وضعیت تلخ نشانی از آن است، شرمندگی شایسته است، نه فرافکنی.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.