نبرد متناقض فیل و الاغ!!

   

محمد رضا عیوضی – جدال فیل (نماد حزب جمهوریخواه) و الاغ (نماد حزب دموکرات) پیش از آن که به پیروزی در انتخابات معطوف شود، به تلاشی برای فرار از باخت تبدیل شده است!

حزب جمهوریخواه تمام‌قد موافق با سیاست‌های ترامپ نیست، اما برای باقی ماندن در مدار قدرت آمریکا مجبور به معرفی ترامپ به عنوان نامزد نهایی خود شد و در مقابل هیلاری‌کلینتون با تمام حمایت‌های همسرش، بیل‌کلینتون و اوباما، رییس‌جمهور فعلی آمریکا نتوانست حزب دموکرات را با رضایت کامل به انتخاب خود وادار کند اما در آخر این ترس از شکست بود که دموکرات‌ها را بر سر هیلاری به اجماع رساند.

نظرسنجی مؤسسه «پیو» نشان داد که دو نامزد اصلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از محبوبیت اندکی برخوردار هستند.

۴۳ درصد دموکرات‌ها و ۴۰ درصد جمهوریخواهان از «هیلاری‌کلینتون» و «دونالد ترامپ» راضی بوده‌اند. این آمار در ۲۰ سال گذشته بی‌سابقه بوده است. در رقابت‌های انتخاباتی سال ۲۰۱۲ اوباما ۶۴ و رامنی ۵۲ درصد رضایت رأی‌دهندگان را به خود داشتند.

نکته جالب در سال ۲۰۰۴ بود. با وجود این‌که رضایت رأی‌دهندگان از کری ۷۲ و رضایت از بوش ۶۱ درصد بود؛ اما بوش توانست ریاست جمهوری آمریکا را به دست آورد.

روزگار پرتنشی در ایالات‌ متحده حاکم است. به‌‌رغم ثبات نسبی و رشد اقتصادی اندک، مردم آمریکا درگیر بحث‌‌های نژادپرستانه هستند که نیروهای پلیس را هدف قرار می‌دهد و به‌ دلیل آسیب‌‌های اجتماعی و عملکرد ضعیف دولت به دردسر افتاده‌‌اند. براساس نوشته روزنامه واشنگتن‌‌پست، نظرسنجی جدید مؤسسه گالوپ نشان می‌دهد تنها ۱۷ درصد از مردم این کشور از وضعیت جاری راضی هستند.

نگاهی به دو دهه حضور پشت‌پرده در تحولات داخلی آمریکا نشان می‌دهد ترامپ که نامزد نهایی جمهوریخواهان برای تصدی کرسی ریاست جمهوری است، حداقل در دو دهه گذشته، بیش از آن که از نامزدهای جمهوری خواه حمایت مالی کرده باشد، هزینه‌های انتخاباتی دموکرات‌ها را پرداخت کرده است!

در بین ۱۰ نامزد انتخاباتی در دو دهه اخیر آمریکا که از کمک‌های مالی ترامپ برخوردار بوده‌اند، ۶ دموکرات و ۴ جمهوریخواه دیده می‌شوند!

سایت‌هیل (the Hill) در اواخر دسامبر ۲۰۱۵ و زمانی که ترامپ مبارزات انتخاباتی خود را چند ماهی بود شروع کرده و آرام‌آرام در حال تبدیل شدن به رقیبی جدی برای سایر نامزدهای جمهوریخواه بود، افشا کرد که او در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ از هیلاری‌کلینتون حمایت می‌کرده و حتی در متنی اظهار داشته است که « هیلاری فردی خوب، باهوش و محکم است و می‌تواند رییس‌جمهور و یا معاون رییس‌جمهور فوق‌العاده‌ای باشد». حالا پس از گذشت ۸ سال، خود را در کنار هیلاری ولی به‌عنوان رقیب برای تصدی یک کرسی می‌بیند و حتی برای پیشی گرفتن از رقیبش، ابایی از به‌کار بردن الفاظی رکیک علیه وی ندارد.

آن‌چه جای ارزش‌های گذشته را تغییر داده، خشم‌خالص است، خشم بر مهاجران، خشم بر نخبگان، و بالاتر از همه خشم بر هیلاری‌کلینتون. این خشم که به نوعی برآمده از تعصب است، بیش‌تر از این که بر ایده‌های سیاسی استوار باشد بر عواملی خارج از دایره خودی‌ها تمرکز دارد!

 

این که چرا در طول ۸ سال، حامی هیلاری‌کلینتون به بلندگوی فحاشی علیه او تبدیل شده، علامت سؤال بزرگی است که سیاست‌های پشت پرده آمریکا را بیش از پیش پیچیده و البته بدون ثبات معرفی می‌کند تا شاید انتظارات صهیونیست از میان این پیچیدگی‌ها آرام‌آرام برآورده شود.

در حال حاضر، اظهارات عمومی هیلاری‌کلینتون در حوزه سیاست خارجی تفاوت کمی با سیاست‌های فعلی دولت اوباما دارد، اما حمایت یک‌باره بزرگ‌ترین لابی صهیونیست از او این پرسش را ایجاد می‌کند که چه پیام‌هایی از طرف کلینتون دریافت شده است؟

آیپک از سال گذشته نقض برجام را اصلی‌‌ترین پیش شرط خود برای حمایت از نامزدهای انتخابات آمریکا اعلام کرده بود و بر طبق مستندات سال‌های اخیر این حزب جمهوریخواه بود که حمایت آیپک را به خود اختصاص داده بود اما به یک‌باره چه اتفاقی افتاد که برخی از سرمایه داران بزرگ لابی قدرتمند صهیونیست به حمایت از حامی توافق هسته‌ای با ایران رضایت دادند؟!

این سؤال‌ها و تناقض‌ها پایانی ندارد و مطمئناً آن چه به سرانجام می‌رسد در راستای منافع ملی آمریکا خواهد بود که متأسفانه جهت‌گیری سیاست‌های آمریکا با منافع صهیونیست و رژیم اسراییل گره خورده است و انتخاب جمهوریخواه یا دموکرات، تغییری در نقطه پایانی سیاست‌های ایالات متحده ایجاد نخواهد کرد.

آن چه ایران باید به آن دل ببندد، تکیه بر اصول استراتژیک خود در راستای منافع ملی است تا تغییر سکانداران آمریکایی ذره‌ای به تغییر زاویه سیاست‌های ایران منجر نشود.