سایه محرومیت بر سر خصوصی‌ها قد می‌کشد؟! سمیه مهدوی – سبد انرژی بازارهای بین‌المللی در حال متنوع شدن و تولید و بهره‌برداری از سوخت‌های فسیلی در حال پوست‌اندازی است و مسیر جدیدی را به سمت انرژی‌های نو طی می‌کند، که در صورت اپیدمی شدن این فرایند با یک تیر دو نشان به هدف زده خواهد […]
سایه محرومیت بر سر خصوصی‌ها قد می‌کشد؟!
سمیه مهدوی – سبد انرژی بازارهای بین‌المللی در حال متنوع شدن و تولید و بهره‌برداری از سوخت‌های فسیلی در حال پوست‌اندازی است و مسیر جدیدی را به سمت انرژی‌های نو طی می‌کند، که در صورت اپیدمی شدن این فرایند با یک تیر دو نشان به هدف زده خواهد شد. ماحصل سوق داده شدن بازار تولید انرژی به سمت تجدیدپذیر‌ها در راستای ایجاد آلودگی کم‌تر و کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای به نفع محیط‌زیست خواهد بود و هم از نظر صرفه اقتصادی مزایایی را برای کشورهای مصرف‌کننده به دنبال خواهد داشت.
هرچند که این نوع انرژی‌ها با توجه به وابستگی‌شان به جو آب و هوایی می‌تواند دچار نوسان شود یا به لحاظ میزان تولید انرژی نسبت به سوخت‌های فسیلی راندمانشان دچار تغییر شوند، اما باید اذعان داشت که این موارد نمی‌تواند اذهان حقیقت‌یاب و پرسشگر را سردرگم و سرمایه‌گذاران را وادار به صرفنظر از این بخش تجاری کند.
در حال حاضر کشورهای خارجی با دریافتن این مهم دست به‌کار شده‌اند و محوریت کار خود را برای حرکت به سمت احداث نیروگاه‌های خورشیدی و بادی قرار داده‌اند و بعضاً اگر مشکلی در موقعیت جغرافیایی محیطشان وجود داشته باشد با ترفندی خاص ایده خود را عملی می‌کنند. شاهد نغز این ماجرا کشور ژاپن است که موقعیت کوهستانی، نصب پنل‌های خورشیدی را در این کشور با مشکل مواجه کرده بود، اما این کشور علی‌رغم این معضل با همکاری یک شرکت فرانسوی نیروگاه‌های خورشیدی شناوری روی آب دریا تعبیه کرده است تا برق تولیدی خود را برای فروش به شرکت‌های برقی به مزایده بگذارد.
ایران نیز با توجه به منطقه جغرافیایی بکری که برای جذب نیروی خورشیدی دارد، می‌تواند به عنوان یک رقیب جدی در مقابل کشورهایی که در این عرصه حرفی برای گفتن دارند مانند چین و هند، عرض اندام کند و با توجه به خیزی که بخش دست‌اندرکار حامیان انرژی‌های تجدیدپذیر در داخل کشور برداشته‌اند، قرار است در یک برنامه بلندمدت ۷۵۰۰ مگاوات برق از انرژی خورشیدی تا سال ۲۰۳۰ تهیه شود.
در حال حاضر ظرفیت فعلی انرژی‌های تجدیدپذیر تقریباً ۲۴۰ مگاوات است که تا پایان برنامه ششم توسعه، باید به ۵ هزار مگاوات برسد.
با توجه به قدم‌هایی که ایران در این زمینه برداشته و دست همکاری‌هایی که از سوی برخی کشورها همچون آلمان، انگلیس و… به سوی ایران دراز شده است، آینده‌ای روشن را می‌توان برای این بخش از تجارت کشور متصور شد. به شرط این‌که در کنار باز کردن امکان سرمایه‌گذاری‌ها به روی شرکت‌های خارجی، سرمایه‌گذاران داخلی را نیز به خوبی دریابیم.
در همین راستا برای کوبیدن کلنگ پروژه‌های نیروگاه‌سازی تجدیدپذیر‌ها باید دو اقدام اساسی انجام داد. نخست در بحث ساخت تجهیزات این نوع نیروگاه‌ها با توجه به این‌که رقمی در حدود ۶۰ درصد کالاهای مورد نیاز از بازار خارجی تهیه می‌شود باید بومی‌سازی این کالاها را در صدر برنامه‌های اولویت‌دار قرارداد. دوم آن‌که بخش خصوصی به‌عنوان سرمایه‌گذار، نباید در حاشیه به حال خود ر‌ها شود. متذکر شدن این نکته از آن جهت حایز اهمیت است که در بحث نیروگاه‌سازی‌های تولید پراکنده با برخوردن به مشکل مالی که بین شرکت گاز و وزارت نیرو پیش آمده، ابلاغیه‌ای مبنی بر ممنوعیت سرمایه‌گذاری به بخش خصوصی صادر شده که تا اطلاع ثانوی این پروسه را متوقف کرده و باعث نارضایتی این بخش شده است. این درحالی است که سیاست این وزارتخانه بر مبنای حمایت از بخش خصوصی شکل گرفته است.
حال اگر آتش این نارضایتی‌ها به بخش‌های دیگر همانند بخش جدید مذکور از انرژی سرایت کند و دامن مشتاقان و خواستگارانش را در بربگیرد؛ با این اوصاف در یک کلام می‌توان گفت که هرآنچه تاکنون برای رقابت کردن با سایر کشورها با محوریت جذاب‌تر کردن بازار در این امر رشته شده در طرفه‌العینی پنبه خواهد شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.