سالانه هزاران نفر بر اثر تصادفات جادهای در کشور جان خود را از دست میدهند و نهادهای مختلف برای کاهش این امر دست به اقداماتی میزنند. حال گفته میشود خودروسازان در صورت تقصیر در این تصادفات باید خسارت بپردازند. واکنش خودروسازان در مقابل این خسارات چه خواهد بود؟ بیش از ۶۰۰ نفر در تصادفات جادهای […]
سالانه هزاران نفر بر اثر تصادفات جادهای در کشور جان خود را از دست میدهند و نهادهای مختلف برای کاهش این امر دست به اقداماتی میزنند. حال گفته میشود خودروسازان در صورت تقصیر در این تصادفات باید خسارت بپردازند. واکنش خودروسازان در مقابل این خسارات چه خواهد بود؟ بیش از ۶۰۰ نفر در تصادفات جادهای نوروزی سال ۱۴۰۲ جان باختند. در سال ۱۴۰۱ نیز حدود ۱۴ هزار نفر در تصادفات جادهای کشور جان باختند. اینها تنها بخشی از تصادفات جادهای است که به آن اشاره شد. یکی از اصلیترین عوامل تصادفات جادهای کیفیت خودروهاست. برای مثال، در میان این تصادفات، تصادفاتی بودند که به صورت زنجیرهای رخ داده بودند و در مواردی حتی یک ایربگ نیز باز نشد. در تصادف زنجیرهای بهبان حدود ۵۹ خودرو به یکدیگر برخورد کردند و پنج نفر کشته شدند. اما علت این تصادف حواسپرتی اعلام شد و نه نقص ایربگها و ترمز خودروها. به گزارش تجارتنیوز، در سالهای گذشته راهکارهای زیادی برای کاهش تعداد تصادفات جادهای بهکار گرفته شد. حال فرمانده کل انتظامی کشور راهکار جدیدی را ارائه میدهد. احمدرضا رادان؛ فرمانده کل انتظامی در گفتوگویی اعلام کرد که اگر در بررسی صحنه تصادفات و علل آن چنانچه مشخص شود خودروساز مقصر بوده است باید خسارت پرداخت کند. او معتقد است که پرداخت خسارت توسط خودروساز به دلیل ضعف در کیفیت میتواند خودروسازان را مجبور به تولید خودروهای باکیفیت و سالمتر میکند. حال این مسأله مطرح میشود که آیا خودروسازان واقعاً در زمان وقوع تصادف خسارت میپردازند؟ شاید در صورت تصویب این طرح خودروسازان کمی بتوانند کیفیت قطعاتی که در تصادف جادهای نقش مهمتری دارد را بالا ببرد تا از پرداخت خسارت خودداری کنند. اما پرداخت خسارت در صورت وقوع هر تصادف به مالک خودرو بعید به نظر میرسد. چراکه خودروسازان به دلایل مختلف و نامربوط به مشتری، مبالغ قابلتوجهی دریافت میکنند. برای مثال میتوان به مالیات سبز اشاره کرد. سال ۱۴۰۰ خودروسازان مبلغ جدیدی را به لیست مالیاتهای گذشته خود اضافه کرند. مالیات سبز، مالیاتی است که خودروسازان بهازای میزان تولید آلایندگی هر خودرو مالیات دریافت میکنند و این مالیات برای هر خودرو متفاوت است. به عبارت دیگر، مالیات یا به نوعی جریمهای که باید برای کیفیت پایین خودروهایشان بپردازند را به گردن مشتری انداختهاند و به جای تولید خودرویی که طبق استانداردها آلایندگی کمتری تولید کند، هزینه آن را از مشتریان میگیرند. حال با توجه به پیشینهای که خودروسازان در مقابل جبران کم و کاستیهای تولیداتشان دارند، پرداخت خسارت در مواجه با وقوع تصادفات جادهای بعید به نظر میرسد.
کیفیت خودروها افزایش مییابد؟
مسأله دیگری که در این بین مطرح میشود بحث افزایش کیفیت خودروها در صورت تصویب پرداخت خسارت در تصادفات جادهای است و اینکه آیا خودروسازان با این اقدام کیفیت محصولاتشان را بالا میبرند؟ خودروسازان در سال جدید موظف شدهاند تا محصولاتشان را با استانداردهای ۸۵گانه تولید و عرضه کنند. اما این خبر به آن معنا نیست که خودروسازان محصولات را ایمنتر تولید میکنند. یکی از بخشهای مهم ایمنی خودرو که میتواند تا حد زیادی از آسیب به سرنشینان خودرو جلوگیری کند، بدنه خودرو است و ایمنی بدنه خودرو جزو استانداردهای ۸۵گانه خودرو نیست. بنا به گفته معاول سازمان ملی استاندارد، بیمه بدنه مشمول طرح استانداردهای ۸۵گانه نیست و بر همین اساس خودروهای داخلی استاندارد بالایی ندارند. در نتیجه به نظر میرسد مسؤولان به این بهانه نیز نتوانند خودروسازان را به تولید خودروهای باکیفیتتر و ایمنتر تشویق کنند.
دیدگاه بسته شده است.